• صفحه نخست
• فوگ

فوگ (Fugue) یک ساختار موسیقایی کنترپوانی است که در دو یا چند صدا و بر یک درونمایه یا (سوژه) ساخته می‌شود. سوژه در ابتدا معرفی و تعریف شده سپس مجددا در تمامی قطعه بارها بازنوازی و تکرار می‌شود. این تکرار و توالی هر بار در درجه و گام‌های متفاوتی بیان می‌شود.

فوگ یا (فوگا Fuga) از ریشه‌ای لاتین و قدیمی است، به معنی فرار، ناپایداری و پرواز (از شاخه ای به شاخه ای پریدن) است. این کلمه در آثار مصنفان کهن نیز یافت می‌شود ولی با مفهومی که موسیقیدانان جدیدتر به کار برده‌اند متفاوت است. در دوره باروک نام فوگ به نوعی از آهنگسازی منظم و گسترده نسبت داده می‌شد و آن را عالی‌ترین شیوه نگارش در دانش کنترپوان می‌دانستند.

پس از دوره باروک و تکامل این سبک توسط آهنگسازانی چون باخ، پیچیدگی در سبک‌ها رو به افول رفت و نقش فوگ در آثار کمرنگ شده و به جای آن فرمسونات در سمفونی ها رواج یافت. اما با این حال آهنگسازانی از جمله موتزارت، بتهوون و حتی آهنگسازان مدرنی همچون شوستاکوویچ آثاری در این زمینه خلق کردند.

امکان ارائه تعریف جامعی از فن فوگ در دست نیست. فوگ‌ها از نظر سبک آهنگسازان و دوره‌های زمانی با یکدیگر تفاوت دارند و حتی فوگ‌های یک آهنگساز هم ممکن است از لحاظ سبک و محتوا با هم فرق داشته باشد. اما یک الگوی اصلی و قابل تشخیص وجود دارد که تمام فوگ‌های بزرگ با عالی‌ترین شکل به یک فوگ معنا و مفهوم می‌بخشد.

ساختار اصلی فوگ بر مبنای پولیفونی می‌باشد و قسمت اکسپوزیسیون یا (بیان سوژه اصلی) مهمترین بخش آن است. 

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”