• صفحه نخست
• عود

عود یا بربط از معمول‌ترین سازهای موسیقی قدیمی ایرانی است با ظاهری گلابی شکل، کاسه طنینی بزرگ و دسته ای کوتاه دارد و از جنس چوب درخت توت یا آبنوس ساخته می شود.

ساز عود از خانواده سازهای زهی - زخمه‌ای است، طول آن تقریبا 85 سانتی متر می باشد و هنگام نواختن به صورت افقی روی ران پا قرار داده می‌شود. این ساز در واقع نوعی‌ سمبل‌ تاریخی‌ برای‌ سازهای‌ ایرانی‌ به شمار می‌آید و از آن در موسیقی سنتی خاورمیانه و شرق آفریقا استفاده می‌شود.
عود بر خلاف سازهای زهی- زخمه‌ای دیگر ایران فاقد پرده بندی بوده و دارای 10 تا 13 سیم است. چون سطح ساز بربط از چوب پوشیده شده بود، اعراب آن را عود نامیدند (العود در زبان عربی به معنای چوب است. این واژه در اصل عربی شده واژه رود فارسی می‌باشد که هم نام دیگر بربط است و هم به معنای سیم در سازهای زهی می‌باشد.
بربط امروزه نقش بسیار کمتری در موسیقی ایرانی دارد. عود عربی بر خلاف بربط ایرانی از اصلی‌ترین سازهای موسیقی عربی است. این ساز پس از اینکه به اروپا برده شد، نام لوت بر آن نهادند. واژه لوت از نگارش کلمه العود به وجود آمده و به تدریج به لوت تبدیل شده است.کلمه بربط در واقع از دو واژه «بر» و«بط» تشکیل شده به معنی «مانند بط» و بط به معنی مرغابی است. در کل شکل این ساز به مرغابی تشبیه شده چون سینه جلو داده و گردن کوچکی دارد. دیدگاه دیگر این واژه را برگرفته از نام «باربد» نوازنده رود در دربار خسرو پرویز می‌داند. این واژه به صورت بربت نیز نوشته شده است.

اجزای عود

کاسه طنینی و صفحه رو

پل

خرک

سیم گیر

دسته

سرپنجه

شیطانک

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”