آشنایی کوتاه با تجهیزات صدابرداری

تمام موزیک پرودیوسرها، چه آن ها که تازه وارد این عرصه شده اند و چه آن ها که مدتی در این حرفه مشغول به کار بوده و حتی صاحب استودیوی شخصی هستند، همیشه این سوال را در گوشۀ ذهن خود دارند که قدم بعدی چیست؟ احتمالاً برای شما هم پیش آمده که تصاویر استودیوهای حرفه ای را ببینید و حسرت کار کردن در چنین محیط هایی را بخورید. این حسرت، انگیزه ای می شود برای تکمیل قطعات یک پازل؛ پازلی که قطعاتش، تجهیزات استودیو شماست. در این پست، شما را با ۳۳ قطعۀ از این پازل آشنا می کنیم.

چهار سطح رشد

تمام استودیوها، چهار سطحِ رشد را پشت سر می گذارند:

۱- استودیوی اتاق خوابی (Bedroom Studio)، ابتدایی ترین تجهیزات صدابرداری را در خود جای می دهد. تقریباً تمام افراد، روزی از این اتاق های ساده شروع کرده اند؛

۲- استودیوی اختصاصی خانگی (Dedicated Home Studio)، به صورت اتاقی جدا در منزل برای کارهای صدابرداری است. این اتاق معمولاً آکوستیک و عایق کاری صوتی شده است؛

۳- استودیوی نیمه حرفه ای (Semi-Pro Studio)، می تواند در منزل یا مکانی دیگر قرار داشته باشد. در این استودیو، تجهیزات لازم برای صدابرداری باندهای موسیقی وجود دارد؛

۴- استودیوی حرفه ای (Pro Studio)، در یک مکان تجاری واقع شده و مجهز به آخرین تجهیزات صدابرداری است.

سطح ۱: استودیوی اتاق خوابی

افراد تازه وارد، معمولاً عجول هستند و می خواهند همه چیز را زود یاد بگیرند! اما حقیقت این است که برای شروع به تجهیزات خیلی خفنی ندارید. فکر نکنید که هرچه تعداد وسایل استودیو بیشتر باشد بهتر است؛ اتفاقاً زیاد بودن تعداد تجهیزات برای افراد تازه وارد ممکن است گیج کننده باشد. پس اگر هنوز استودیویی ندارید، خرید وسایل زیر برای ساختن یک استودیوی ساده کفایت می کند.

تجهیزات مورد نیاز برای سطح اول:

• کامپیوتر
• DAW
• کارت صدا
• میکروفون
• هدفون
• اسپیکر مانیتور
• کابل
• پایۀ میکروفون
• پاپ فیلتر

حال بیایید هر یک از این تجهیزات را به صورت جدا بررسی کنیم…

۱- کامپیوتر

با توجه به اینکه، این روزها، بیشترِ کارهای صدابرداری در استودیوهای ضبط، دیجیتال شده است، اولین چیزی که لازم دارید یک کامپیوتر است. در ابتدا، می توانید از کامپیوتری کنونی خود استفاده کنید ولی به هر حال روزی می رسد که نیازمند ارتقای آن می شوید. DAW ها منابع زیادی مصرف می کنند و در هر نسخۀ جدید با پردازش های سنگین تر، مصرف این منابع بیشتر هم می شود؛ به عنوان مثال سیستمی که تا چند سال قبل می توانست اکثر DAW ها را به صورت روان اجرا کند، اکنون در اجرای نسخۀ جدید این نرم افزارها کم می آورد. بهره برداری کامل از تمام امکانات DAW و دستیابی به سرعتی یکنواخت و پایدار، نیازمند سیستمی قوی و مناسب است. نمونۀ یک کامپیوتر خوب اپل مک بوک پرو یا iMac است که هر دو به اندازۀ کافی برای اجرای آخرین نسخۀ DAW ها توانمند هستند.

۲- DAW

دومین عنصر مهم در یک استودیوی ضبط، استفاده از یک DAW مناسب است. DAW یا Digital Audio Workstation ایستگاه کاری شما است. این نرم افزار، تمام کارهای لازم برای رکورد، ویرایش و میکس صدا را در اختیار شما قرار می دهد. DAW، در واقع جایگزین بردهای میکس آنالوگ در عصر قدیم است که با ظاهری دیجیتال و حرفه ای، امکانات بیشتری در اختیار شما قرار می دهند. بسته به میزان بودجه و سبک موسیقی، DAW های مختلفی وجود دارد.

۳- کارت صدا

بعد از انتخاب DAW، نوبت به جزء اساسی دیگر می رسد؛ یعنی کارت صدا. کارت صدا، واسطۀ ارتباط کامپیوتر با دنیای بیرون است؛ هم صداهای بیرون را وارد کامپیوتر می کند و هم صداها را به بیرون از کامپیوتر می فرستد. البته به لطف تکنولوژی، امکانات دیگری نیز مثل تبدیل دیجیتال، پری امپ داخلی میکروفون، DI Box، امپلی فایر داخلی هدفون، مدیریت اسپیکر مانیتورها، در کارت صداهای امروزی قرار گرفته است. در استودیوهای حرفه ای، هر یک از این کارها، توسط تجهیزات اختصاصی و جدا صورت می گیرد که تمام آن ها درون رک قرار می گیرند. با وجود این، در استودیوهای خانگی، به خاطر عدم نیاز یا کمبود بودجه، تمام این کارها را کارت صدا انجام می دهد.

۴- میکروفون

قدیمی ترین آیتم این لیست میکروفون است که حتی قبل از روی کار آمدن استودیوهای ضبط وجود داشته است؛ ولی از آن موقع تاکنون، تغییر زیادی نداشته و حتی بعضی از مدل های قدیمی، همچنان با همان ساختار پیشین، در استودیوهای حرفه ای، مشغول به خدمت است. البته این به آن معنا نیست که میکروفون اهمیت خاصی ندارد؛ اتفاقاً تنوع میکروفون های امروزی بسیار زیاد شده و انتخاب یک مورد مناسب می تواند کار وقت گیری باشد.

۵- هدفون

برخلاف سایر تجهیزات استودیویی، هدفون جزو وسایلی است که بیشتر افراد تجربۀ استفاده از آن را دارند؛ ولی اکثر این تجربیات، در مورد هدفون های رده پایین و بی کیفیت است. برای استودیو، به یک هدفون حرفه ای تر نیاز دارید که صدا را بدون دستکاری و خالص به گوش شما برساند؛ به عنوان مثال، یک هدفون خوب برای شروع کار، بیرداینامیک DT 770 است.

۶- اسپیکر مانیتورینگ

اسپیکرهای معمولی توانایی زیادی در ارائه جزئیات صدا ندارند. این اسپیکرها رنگ صدا را تغییر می دهند، باس مصنوعی به آن اضافه می کنند و خلاصه صدا را به صورت دستکاری شده تحویل می دهند. در استودیوهای ضبط، لازم است صدا به همان صورت که در نرم افزار روی آن کار شده، پخش شود. برای این منظور به دستۀ خاصی از اسپیکرها تحت عنوان مانیتور استودیویی یا اسپیکر مانیتور نیاز دارید. قیمتشان بالاتر از اسپیکرهای معمولی است ولی چاره ای نیست، برای کسی که وارد صنعت صدا و موسیقی شده، داشتن این اسپیکرها ضروری است. این اسپیکرها، فرکانس های صوتی را بدون دستکاری و به صورت کاملاً فلت به گوش شما می رسانند. در استودیوهای حرفه ای از اسپیکر مانیتورهایی استفاده می شود که قیمتی تا 10 برابرِ بهترین اسپیکرهای معمولی دارند؛ ولی برای یک استودیوی ساده و ابتدایی، خرید یک مدل ارزان کفایت می کند.

۷- کابل

در استودیوهای حرفه ای، صدها نوع کابل وجود دارد؛ کابل ها و کانکتورهایی که بعضی از آن ها را شاید برای اولین بار دیده باشید. خبر خوب اینکه، در شروع کار، به سه کابل بیشتر نیاز ندارید: یک کابل XLR برای اتصال میکروفون به کارت صدا و دو کابل XLR دیگر برای اتصال کارت صدا به اسپیکر مانیتورها. البته در صورت خرید مدل های USB به XLR نیازی ندارید و با همان کابل USB کارتان راه می افتد. در مورد کابل های مختلف و تفاوت فیش ها، مقالۀ کاملی در سایت منتشر کرده ایم.

۸- پایۀ میکروفون

پایۀ میکروفون یا استند، مانند کابل، انواع و اقسام دارد؛ ولی برای شروع، یکی دو مورد بیشتر لازم نیست. استندها در اندازه ها و اشکال مختلفی وجود دارند که هر یک برای کار خاصی مناسب هستند. خوشبختانه با مبلغ مناسبی می توان یک پایۀ میکروفون خوب خرید.

۹- پاپ فیلتر

پاپ فیلتر، ضرورت چندانی برای استودیوی اتاق خواب ندارد ولی به دلایلی، استفاده از آن برای مبتدی ها توصیه می شود! افراد تازه کار، مهارت زیادی در کنترل صدا و حفظ فاصله درست از میکروفون ندارند و این موضوع اغلب باعث می شود حروفی مثل پ همراه با هوا ضبط شوند. در گفتگوهای معمولی این مشکل به چشم نمی آید؛ ولی وقتی صدا به کامپیوتر منتقل می شود، به طرز وحشتناکی فاجعه را درک می کنید. تمام آن صداهای اضافه به صورت نویزهای پاپ ضبط می شوند و کار شما را در ویرایش و میکس صدا سخت می کنند. پاپ فیلتر، دقیقاً برای مقابله با این پدیده ساخته شده است. این وسیله، با قرار گرفتن در جلوی میکروفون، پاپ های به وجود آمده در صدا را قبل از رسیدن به دیافراگمِ میکروفون پراکنده می کند و اجازۀ ورودشان را نمی دهد.

با خرید این تجهیزات، آمادگی لازم برای ضبط صدا در اتاق خود را خواهید داشت. بسیاری از افراد ماه ها در این سطح باقی می مانند و حتی لزومی نمی بینند تجهیزات خود را ارتقا دهند! بعضی دیگر به سطحی از مهارت رسیده اند که برای پیشرفت بیشتر، نیازمند ارتقاء تجهیزات و رفتن به سطح بعدی هستند. برای این افراد، تجهیزات لازم برای یک استودیوی اختصاصی خانگی را توصیه می کنیم که در ادامه برخواهیم شمرد.

سطح ۲: استودیوی اختصاصی خانگی

بعد از چند ماه کار در یک استودیوی سادۀ اتاق خوابی، متوجه مشکلات آن می شوید. اولاً فضای اتاق بسیار کوچک و دلگیر می شود و کارهایی که ضبط می کنید ساده و عادی به نظر می رسند؛ دلیلش کوچکی، سادگی و خسته کننده بودن فضای اتاق است. اینجاست که به فکر راه اندازی یک استودیو در یک اتاق مجزا می افتید؛ محیطی بزرگ تر که به قوۀ خلاقیت شما کمک کند و البته آکوستیک که کیفیت ضبط را بالا ببرد.

برای راه اندازی یک استودیوی اختصاصی به این ها نیاز دارید:

• میز کار
• صندلی
• بیس ترپ
• پنل آکوستیک
• دیفیوزر
• رفلکشن فیلتر
• پدهای ایزولاتور مانیتور
• پایه برای اسپیکر مانیتورها

هر یک از این اقلام را به صورت جدا بررسی کنیم…

۱- میز کار استودیویی

عملا در مرکز هر استودیوی خانگی، میز کار قرار دارد؛ پس منطقی است که ابتدا میز مناسبی برای استقرار تجهیزات، در اتاق خود قرار دهید. شاید میز کامپیوتر فعلی شما برای این کار مناسب باشد و نیازی به خرید یک میز جدید نباشید. کسی که تازه شروع به کار کرده، ضرورتی ندارد مبلغ زیادی را صرف خرید یا ساخت یک میزِ سفارشی کند.

۲- صندلی استودیویی

صندلی هم مثل میز نباید پول زیادی بابتش بدهید. همینکه استاندارد و راحت باشد، کافی است. فقط زمانی برای خرید میز و صندلی اقدام کنید که میز و صندلی فعلی شما (مخصوصاً صندلی) استاندارد و راحت نباشد. زیبایی و تنوع محیط کار، باید آخرین دلیل برای خرید میز و صندلی باشد؛ چون با پولِ آن می توانید تجهیزات مهم تری برای استودیو بخرید.

۳- بیس ترپ (Bass Traps)

بدون کنترل بازتاب صدا، بعید است ضبط باکیفیتی تجربه کنید. اولین قدم برای تحقق این هدف استفاده از بیس ترپ است. دلیل اینکه بیس ترپ را پیش از هر چیز دیگری معرفی می کنیم، قدرت جذب آن در سراسر طیف فرکانسی است؛ به خصوص فرکانس های پایین که عامل اصلی بروز مشکلات در استودیوی خانگی، علی الخصوص استودیوهای خانگی کوچک است.

۴- پنل آکوستیک

پنل های آکوستیکی، اگرچه توانایی خوبی در جذب فرکانس های پایین ندارند ولی قدرت خوبی در جذب فرکانس های بالا، low-mid و از همه مهم تر، جذب و خنثی کردن امواج ایستاده دارد. مورد آخر از همه مهم تر است چون، عمده مشکل آکوستیکی در اتاق هایی با دیوارهای موازی و فضای خالی است؛ بازتاب صدا در این اتاق ها باعث به وجود آمدن امواج ایستاده و به دنبال آن کاهش کیفیت ضبط صدا می شود. در بیشترِ استودیوهای خانگی با اتاق های مکعبی شکل، امواج ایستاده مسئله ساز هستند و به همین سبب، استفاده از پنل های آکوستیک ضروری است.

۵- دیفیوزر (Diffusers)

آخرین چیزی که باید به اتاق خود اضافه کنید، دیفیوزر است که جزء اساسی استودیوهای حرفه ای است. دیفیوزر بازتاب های طبیعی اتاق را حفظ کرده و در عین حال محیط ساکتی برای ضبط به وجود می آورد. دیفیوزر این کار را با پراکنده ساختن صدا در فضای اتاق انجام می دهد.

۶- رفلکشن فیلتر (Reflection Filters)

اگرچه آکوستیک کردن کاملِ اتاق، ایده آل است ولی به خاطر هزینه های بالا، خیلی از افراد بی خیال آن می شوند. برای این افراد، به عنوان یک راهکار موقت، توصیه می کنیم از رفلکشن فیلتر استفاده کنند. این فیلتر، محوطۀ کوچک آکوستیکی را اطراف میکروفون و تجهیزات ضبط به وجود می آورد و به جای نفوذ ناپذیر کردن کلِ اتاق، صرفاً محوطۀ ضبط را آکوستیک می کند. البته انتظار زیادی نباید از رفلکشن فیلترها داشته باشید؛ با وجودِ این، در شرایط اضطراری، از هیچی بهتر است. رفلکشن فیلتر را برای استودیوی اتاق خواب هم می توانید استفاده کنید؛ به خصوص اگر کارتان فقط ضبط وکال است.

۷- پدهای ایزولاتور مانیتور (Monitor Isolation Pads)

بعد از آکوستیک کردن اتاق، می توانید یک قدم جلوتر بروید و کیفیت صدای اسپیکر مانیتورها را با خرید پدهای ایزولاتور افزایش دهید. اگر دقت کرده باشید، به هنگام پخش صدا، لرزش خفیفی در اسپیکر مانیتور، ایجاد می شود که ناشی از برخورد ارتعاش صدا به میز است. استفاده از پد ایزولاتور یا ایزوله کنندۀ مانیتور، این امکان را به شما می دهد تا صدا را بدون لرزش و بدون تغییر رزونانس، به شکل طبیعی بشنوید. در واقع این پدها، حائلی بین اسپیکر و میز کار بوده و مانع به وجود آمدن لرزش می شوند. در برخی از مدل ها، امکان تغییر محل استقرار و زاویۀ مانیتور نیز وجود دارد.

۸- پایۀ اسپیکر مانیتور

با استفاده از استند یا پایۀ مانیتور، دیگر محدود به میز نیستید؛ می توانید اسپیکر مانیتورها را در فضایی خارج از میز با قابلیت تنظیم ارتفاع، زاویه و فاصله مستقر کنید. استند به شما کمک می کند تا مانیتورها را در نقطۀ مناسبِ گوش قرار دهید. شاید فضای میز، وسعت کافی برای فاصله دادن مانیتورها و تشکیل مثلث طلایی نداشته باشند.

با خرید وسایل بالا می توانید یک استودیوی اختصاصی خانگی داشته باشید. اگر هدفتان از استودیو، کار انفرادی است احتمالاً این تمام چیزی است که نیاز دارید ولی اگر روزی خواستید ضبط چند نفره انجام دهید و احیاناً کسب درآمدی هم داشته باشید، مهاجرت به یک استودیوی نیمه حرفه ای، منطقی به نظر می رسد. برای راه اندازی چنین استودیویی، ادامه مطلب را بخوانید.

سطح سوم: استودیوی نیمه حرفه ای

مشکل اصلی استودیوهای خانگی، تعداد معدود کانال های ورودی است؛ یعنی به سختی می توانید در هر زمان، از بیش از یک نفر عمل ضبط انجام دهید؛ احتمالاً نمی توانید درام های آکوستیک را ضبط کنید چون بسته به اندازۀ کیت، به حداقل 8 میکروفون نیاز دارید. استودیویی در این سطح برای شما یا یک نفر دیگر کفایت می کند ولی برای کارهای حرفه ای، به یک استودیوی حرفه ای تر نیاز خواهید داشت.

یکی از مشکلات اصلی استودیوهای خانگی، سرعت و کارایی کم است؛ یعنی اگر می خواهید به صورت ساعتی از مشتریان خود پول بگیرید، باید بتوانید با سرعت بهتری کار کنید؛ در غیر اینصورت مشتریان خود را از دست می دهید.

برای راه اندازی یک استودیوی نیمه حرفه ای، به تجهیزات زیر نیاز دارید:

• رک مونت
• پاور کاندیشنر
• پری امپ میکروفون
• امپلی فایر هدفون
• مدیریت مانیتور
• سازهای مجازی
• میدی کنترلر
• درام کیت الکترونیک
• کنترل سرفیس
• نرم افزار و پلاگین ها
• کابل اسنیک
• UPS
• Direct Box

و در ادامه بررسی این تجهیزات…

۱- رک مونت (Rack Mount)

آخرین نقطۀ تکامل استودیو، استفاده از رک مونت است. قبل از این مرحله، با کامپیوتر دسکتاپ به راحتی می توانستید، تعداد معدودی از ترک ها را به صورت همزمان ضبط کنید ولی برای ضبط باندهای موسیقی نیاز به تعداد کانال های بیشتری دارید. زیبایی رک در این است که می توانید جریان سیگنال را به ترتیب دلخواه تغییر دهید. برای میزبانی رک ها، ابتدا باید رک مونت مناسب بخرید. رک مونت محفظه ای برای قرار گرفتن رک هاست.

۲- پاور کاندیشنر (Power Conditioner)

با اینکه پیکربندی و چینش رک ها برای هر فردی منحصر به فرد است ولی با اطمینان کافی می توان گفت که یکی از واحدهای مهم رک مونت، پاور کاندیشنر است؛ چون با نصبش دیگر نیازی نیست از هر واحد رک مونت، کابلی به بیرون برود؛ همۀ این کابل ها حذف می شوند و فقط یک کابل تکی در پاور کاندیشنر باقی می ماند. در واقع این قطعه، تغذیۀ لازیم برای کل واحدهای رک مونت را تأمین می کند و کابل آن تنها کابلی است که به برق متصل می شود. مزیت دیگر پاور کاندیشنر، فیلتر کردن جریان از طریق تکنولوژی های مختلفی مانند حفاظت از موج، کنترل و تنظیم ولتاژ و فیلتراسیون نویز است که این موضوع به افزایش عمر تجهیزات شما کمک زیادی می کند.

۳- پری امپ میکروفون

بعد از اینکه خیالتان از بابت رک مونت و تغذیۀ واحدهای رک، راحت شد، نوبت اضافه کردن کانال های ورودی اضافه است. یکی از مهم ترین واحد های رک، پری امپ چند کانالۀ میکروفون است. مورد دیگر پری امپ تک کانالۀ رده بالای میکروفون است که اغلب برای وکال یا ترک های مهم دیگر در میکس استفاده می شود. در هنگام خرید پری امپ چند کاناله به تعداد ورودی های کارت صدا توجه کنید؛ مطمئن شوید که به اندازۀ کافی ورودی دارد.

۴- امپِ هدفون

بعد از کانال های ورودی، مرحلهۀ بعدی اضافه کردن چند کانال خروجی است که برای کار با چند موزیسین ضروری است؛ به این صورت که هر شخصی می تواند، اجرای خود را به صورت مستقل مانیتور کند. از آنجایی که اغلب کارت های صدا، 1 یا 2 خروجی هدفون بیشتر ندارند، نیازمند خرید امپلی فایر هدفون هستید. اغلب امپ های هدفون، 4 تا 8 خروجی استرویوی هدفون دارند. در مدل های پیشرفته تر، امکان ارسال چندین ترکِ صدا به میکسر شخصی برای هر موزیسین وجود دارد. این ویژگی به هر موزیسین اجازه می دهد تا بدون دخالت در کار یکدیگر، تنظیمات اختصاصی خود خود را روی میکسر اعمال کنند. وجود این قطعه، سرعت ضبط در باندهای موسیقی را به شدت افزایش می دهد.

۵- مدیریت مانیتور

حال که به تعداد کافی، خروجی هدفون دارید، بد نیست چند خروجی اضافه برای اسپیکر مانیتور استودیویی هم در نظر بگیرید. اما چرا؟ گاهی در استودیوهای حرفه ای، مهندسان صدا برای ارزیابی تفاوت ها نیاز دارند میکس انجام شده را بر روی دیوایس های مختلف پخش کنند؛ به این ترتیب می توان صدای پخش شده را روی اسپیکرهای ارزان قیمت نیز شنید. برای این منظور از سیستم مدیریت مانیتور (Monitor management system) استفاده می شود که به مهندسان اجازه می دهد تنها با فشردن یک دکمه، بین اسپیکرهای مختلف سوئیچ کنند.

۶- سازهای مجازی

ساخت یک آهنگ از ترکیب سازهای مختلف کار دشواری است؛ چون موزیک پرودیوسر باید در هر یک از آن سازها تجربه و تبحر کافی داشته باشد و حتی اگر مشکل این نباشد، لازم است که آن سازها را به صورت جدا خرید تا در یک پروژۀ چند نوازی به کار برد و این کار به خاطر هزینه های فراوان، برای اکثر افراد مقدور نیست. در چنین شرایطی، استفاده از سازهای مجازی توصیه می شود. تنها با یک نرم افزار، مجموعه ای از صدها سازها مختلف با قیمتی بسیار کمتر از یک ساز واقعی (برای ایرانی ها رایگان!) در اختیار شما قرار می گیرد.

۷- میدی کنترلر

بزرگترین مشکل کار با سازهای مجازی، سختی نوازندگی آن با کیبورد و ماوس کامپیوتر است. شما برای ساخت یک ملودی و ریتم ساده باید نت ها را به صورت دستی و یکی یکی بچینید و این کار زمان زیادی می طلبد. فارغ از زمان، آهنگسازی با کیبورد و ماوس، بسیار کسل کننده و غیرحرفه ای است. برای حل این مشکل، می توانید از یک میدی کنترلر استفاده کنید. میدی کنترلر دستگاهی است که در اشکال مختلف مثل پیانو یا پد های لمسی و … عرضه می شود. این دستگاه به شما این امکان را می دهد تا سازهای مجازی را با کلیدهای فیزیکی بنوازید و پارامترهای مختلف را با چرخاندن کنترل های سخت افزاری یا فشردن دکمه هایی روی آن انجام دهید.

۸- درام کیت الکترونیک

با اینکه درام های مجازی می توانند تا حد زیادی نیاز شما را برطرف کنند ولی برای درامرهای حرفه ای هیچ چیزی جای خرید درام کیت های واقعی را نمی گیرد. از طرفی درام کیت های آکوستیک، برای 99 درصد استودیوها کاربرد چندانی ندارند ولی به جای آن می شود از درام های الکترونیک استفاده کرد که به خوبی شکاف بین سازهای مجازیِ درام و درام های آکوستیک را پر کرده اند. برای کسی که تا الان تجربۀ استفاده از این درام ها را نداشته، شاید کمی سخت باشد که عملکرد عالی آن ها را باور کند. این بدبینی شاید برای دهۀ 80 درست می بود ولی در 20 یا 30 سال اخیر پیشرفت های زیادی حاصل شده و در بیشترِ موارد، تفاوتی بین درام الکترونیک و آکوستیک احساس نمی شود و حتی به جرأت می توان گفت صدایی به مراتب بهتر از درام های آکوستیک دارند.

۹- کنترل سرفیس (Control Surface)

تصور کلیشه ای بسیار از ما قبل از ورود به دنیای ضبط، یک صفحه پر از دکمه و کنترل های مختلف است که در واقع یادآور همان میکسرهای آنالوگ با قیمت های چند میلیون دلاری است. اما طولی نخواهد کشید که به این واقعیت پی می برید که دنیای ضبط خانگی فاصلۀ زیادی با این خیال پردازی ها دارد! بیشترِ کارِ میکس در کامپیوتر و توسط کامپیوتر و ماوس انجام می شود که اگر بخواهیم صادق باشیم واقعاً روی مخ هستند. مهم تر از آن، کیبورد و ماوس، سرعت کار را کاهش می دهند و برای اجرای تکنیک های پیشرفتۀ میکس مثل اتومیشن، آزاردهنده هستند. راه حل این مشکل، خرید یک Control Surface است. کنترل سرفیس، مشابه میدی کنترلر است البته با ظاهری شبیه بردهای آنالوگِ چند دهۀ قبل و در ابعادی کوچکتر. این بردها، اگرچه به اندازۀ بردهای آنالوگ، امکانات ندارند ولی در همین اندازه هم واقعاً جالب هستند.

۱۰- نرم افزار / پلاگین

تقریباً در تمام DAW های امروزی، تعدادی پلاگین رایگان وجود دارد و البته بیشتر آن ها با وجود امکانات کم، راضی کننده هستند؛ ولی برای کارهای پیشرفته تر، حتماً نیازمند استفاده از پلاگین های حرفه ای هستید که بعضی از آن ها هزاران دلار قیمت دارند. اما یک نکتۀ مهم در استفاده از پلاگین های وجود دارد؛ اگر شما مهارت و دانش کافی در مورد موسیقی نداشته باشید، بهترین پلاگین های دنیا هم نمی توانند تغییری در شما ایجاد کنند. استفاده از ابزار خوب، به دانشِ خوب نیاز دارد.

۱۱- Snake Cables

با خرید تجهیزات معرفی شده، احتمالاً استودیوی شما پر از سیم های در هم لولیده و شلوغ خواهد شد. برای این مشکل می توانید از Snake Cable استفاده کنید. این قطعه با ترکیب چند کابل در یک کابل واحد، محیط استودیو را خلوت می کند. برای خلوت کردن محیط هر استودیو، اول باید فکری به حال کابل ها بکنید و Snake Cable راهکار خوبی برای این مشکل است. البته بیشتر اسنیک ها برای استودیوهای بزرگ و حرفه ای ساخته شده اند و استفادۀ زیادی در استودیوهای خانگی ندارند، این موضوع می تواند، انتخاب و خرید Snake مناسب را برای افراد مبتدی کمی سخت کند.

۱۲- یو پی اس (UPS)

یو پی اس (UPS) سرنام Uninterruptible Power Supply ( منبع تغذیۀ بی وقفه یا اضطراری) دستگاهی ضروری برای کامپیوتر است. برای استودیوهایی که از کامپیوتر رومیزی استفاده می کنند، با کوچکترین افت ولتاژی، سیستم خاموش و هر آنچه ذخیره نشده، از بین می رود! و اگر هارد دستگاه به خاطر افت و خیز ولتاژ، آسیب دیده باشد، اطلاعات قبلی نیز از دست می رود! اینجاست که UPS مثل یک باتری اضطراری، در هنگام قطعی برق، چند دقیقه ای را به شما فرصت می دهد تا کارهای خود را ذخیره و سیستم را به صورت نرمال خاموش کنید.

۱۳- Direct Boxes

گاهی در استودیو لازم است طول کابل ها چندین متر باشد و همانطور که می دانید بعضی از کابل ها مثل کابل گیتار با افزایش طول مستعد ورود نویز می شوند. برای حل این مشکل از قطعه ای به اسم Direct Boxes استفاده می کنند. دیرکت باکس، سیگنال آنبالانس سازهای ورودی را گرفته و خروجی بالانس mic level تحویل می دهد. در این حالت، به راحتی می توانید طول کابل ها را تا چند ده متر افزایش دهید بدون اینکه نگران ورود نویز باشید. البته در بیشترِ کارت های صدا و پری امپ میکروفون ها، 1 یا 2 عدد از این DI Box ها وجود دارد و ممکن است هیچ وقت نیازی به خرید دستگاه مجزا نداشته باشید.

این هم از استودیوی نیمه حرفه ای؛ اکنون می توانید از باندهای موسیقی ضبط انجام دهید و برای خدمات خود تعرفۀ ساعتی وضع کنید. با این حال برای افرادی که شغل اصلی شان صدابرداری و ضبط موسیقی است، داشتن یک استودیوی حرفه ای ضروری است. شما اکنون فاصلۀ کمی با یک استودیوی حرفه ای دارید. در بخش آخر این مقاله، تجهیزات لازم برای تبدیل استودیوی نیمه حرفه ای خود به یک استودیوی حرفه ای را معرفی می کنیم.

سطح چهارم: استودیوی حرفه ای

برای 99.9 درصد ما، سطح سوم یعنی استودیوی نیمه حرفه ای، تمام چیزی است که لازم داریم؛ ولی به هر حال شاید کنجکاو باشید که بدانید در استودیوهای حرفه ای چه چیزهای دیگری وجود دارد.

برای یک استودیوی حرفه ای علاوه بر تجهیزات قبلی، این ها را هم لازم دارید:

• مبدل دیجیتال
• مستر کلاکز
• تجهیزات آنالوگ

۱- مبدل دیجیتال (Digital Converter)

مبدل دیجیتال، قطعه ای داخلی در کارت صدا و بسیاری از دستگاه های صوتی است که کارش تبدیل صدای آنالوگ به دیجیتال (A/D) یا تبدیل صدای دیجیتال به آنالوگ (D/A) است. چیزی که 99 درصد افراد اطلاعی از آن ندارند این است که مبدل دیجیتال به صورت یک دستگاه مستقل نیز وجود دارد. این دستگاه، همان کاری را انجام می دهد که میکروفون یا هر وسیلۀ دیگری در مبدل داخلی خود انجام می دهد، ولی آیا تفاوت زیادی ایجاد می کند؟ خیر؛ اما حرفه ای ها و افرادی که دوست دارند هزاران دلار هزینه کنند، به تغییرات کوچک نیز اهمیت می دهند.

۲- مستر کلاک (Master Clocks)

قطعۀ دیگرِ دستگاه های ضبط صدا، مستر کلاک، ورد کلاک یا دیجیتال کلاک نام دارد. هر زمان، سیگنال دیجیتال را از چند دستگاه مختلف می گیرید، نیاز به همزمانی سمپل دارید؛ در غیر این صورت، صدای نهایی پر از کلیک و پاپ می شود. در بیشتر پیکربندی ها، کلاکِ کارت صدا به عنوان مستر و بقیه، Slave در نظر گرفته می شوند؛ به این معنی که یک کلاک اصلی و بقیه پیروی آن هستند. با این حال در سیستم های پیچیده، استفاده از یک مستر کلاکِ مستقل برای رهبری کل سیستم ایدۀ خوبی است. در مورد این دستگاه، خیلی ها معتقدند که تفاوت زیادی در کیفیت صدا ایجاد می کند و برخی دیگر مخالف این دیدگاه هستند.

۳- تجهیزات آنالوگ

مدت ها قبل از روی کار آمدن نرم افزارها و پلاگین های نرم افزاری، چیزهایی مثل EQ و کمپرژن، همگی به صورت قطعات مجزای سخت افزاری بودند. این روزها خرید این دستگاه ها، به صرفه نیست و حتی اگر بخرید بیشتر از یکی دو کانال ندارند؛ اما حقیقتاً با وجود پیشرفت های نرم افزاری، لزومی به خرید تجهیزات آنالوگ نیست. با وجود این، هنوز بسیاری از استودیوهای رده بالای دنیا، وابسته به این تجهیزات آنالوگ هستند؛ دلیلش این است که صدای تجهیزات آنالوگ بهتر و زنده تر از مدل های دیجیتال است.