• صفحه نخست
• سنتور

سنتور یا شاهان تور از سازهای زهی-مضرابی (یا زهی-کوبه‌ای) است که شکل ساده آن منسوب به بابلیان می‌باشد. در کلمه سنتور ، منظور از «تور» ، تور ماهیگیری است. سیم های سنتور در ردیف های موازی و مورب تداعی کننده تور ماهیگیری و صدای آن، نشانه صدای برخورد امواج دریا و صخره هاست که حالات روحی و روانی بشر را بر می انگیزاند. سنتورهای کشمیری که مادر سنتور کنونی ایران هستند تداعی کننده صدای رعد و برق صدای باد و طوفان، صدای برخورد امواج، صدای شکستن کشتی و غوطه ور شدن در آب ، ریزش باران و حرکت امواج می باشد. ساز سنتور یکی از سازهای سنتی موسیقی ایرانی است که صدای بسیار دلنشینی دارد که هر کسی را مجذوب خود میکند.
تاریخچه
شواهد و آثار بجای مانده از نقاشی ها و حکاکی های موجود از دوره های آشوری و بابلی (669 قبل از میلاد)، تصویرهایی را نشان می دهد که در آن افراد، آلاتی ذوذنقه‌ای شکل شبیه سنتور را که به وسیله طناب یا نخی که بدان متصل بود از گردن آویخته و با آن می نواختند.
به درستی معلوم نیست سنتور ابتدا در کدام کشور استفاده می‌شده، ولی مطمئنا ایرانیها قبل از ظهور اسلام با این ساز آشنا بودند و آن را «کونار» می نامیدند. بعد از اسلام نیز عبدالقادر مراغه ای «ساز» یا «طوفان» را معرفی کرد که شبیه سنتور امروزی بود با این تفاوت که برای هر صدا فقط یک سیم می بستند و با جابه جایی خرکها آن را کوک می کردند. با توجه به قدمت آثار کشف شده، گمان می رود که به احتمال زیاد این ساز از قلمرو ایران به کشورهای دیگر راه یافته و نام های مختلفی پیدا کرده است. به همین دلیل، برخی از انواع سنتور در کشورهای دیگر نظیر عراق، چین، هند، مصر، ترکیه و جمهوری چک نیز با تفاوت هایی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین این ساز را در کشور چین «یان-کین»، در اروپای شرقی «دالسی مر»، در انگلستان «باترفلای»، در آلمان و اتریش «مک پر»، در هند «سنتور»، در کامبوج «فی» و در امریکا «زیتر» می نامند که دارای وجه تشابهات و تمایزاتی با یکدیگر می باشند. علاوه بر این، ساز سنتور در بعضی نواحی ارمنستان و گرجستان نیز رایج است.
برطبق دست نوشته های قدیمی، سنتور در سلسله امپراتوری مین (سالهای 1368 تا 1644 هـ. م) به دنبال رفت و آمدهای روزافزون بین چین و خاورمیانه، از فارس و از طریق دریا به چین منتقل شده که ابتدا در استان ساحلی کانتون رواج یافته و سپس به تدریج در سراسر چین تعمیم یافته است. امروزه یان-کین یا همان سنتور چینی به عنوان ساز ملی چین شناخته می شود.

اجزای تشکیل دهنده سنتور

• کلاف
• گوشی
• سیم گیر
• صفحه سنتور
• گل سنتور
• شیطانک
• مفتول سیمی روی شیطانک
• خرک
• مفتول سیمی روی خرک
• سیم های زرد (پوزیسیون اول)
• سیم های سفید (پوزیسیون دوم)
• سیم های سفید پشت خرک (پوزیسیون سوم)
• سیم های زرد پشت خرک (پوزیسیون چهارم)
• کلید برای کوک سنتور

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”