• صفحه نخست
• سبک موسیقایی

واژه سبک (استیل) را در بسیاری موارد از شیوه لباس پوشیدن و آشپزی گرفته تا اتومبیل و نقاشی به کار می بریم. سبک در موسیقی به روشی ویژه در به کارگیری ملودی، ریتم، رنگ صوتی، دینامیک، هارمونی، بافت و فرم اشاره دارد. هر شیوه ویژه در به‌کارگیری این عناصر می تواند به پیدایش کیفیتی صوتی بیانجامد که شاخص و یکتا است.
هنگامی که قطعه ای ناآشنا را از رادیو می شنویم و آن را به عنوان جاز، اپرای ایتالیایی یا یک سمفونی از بتهوون می شناسیم، به سبک آن قطعه واکنش نشان داده ایم. در این زمینه از سبک یک آهنگساز خاص، گروهی از آهنگسازان، موسیقی سک کشور یا سبک دوره ای معین سخن می گوییم. آثاری که در یک پهنه جغرافیایی یا در یک دوره آفریده شده اند اغلب سبکی مشابه دارند. با این همه، آهنگسازانی که یک واژگان موسیقایی را به کار گرفته اند می توانند شیوه بیان شخصی خود را بیافرینند؛ درست مانند کسانی که به یک سبک لباس پوشیده اند اما هر کدام ظاهر مخصوص به خود دارند.

تاریخ هنر موسیقی غرب به دوره های سبک شناختی زیر تقسیم می شود :

• قرون وسطا (1450-450)
• رنسانس (1600-1450)
• باروک (1750-1600)
• کلاسیک (1820-1750)
• رمانتیک (1900-1820)
• آغاز سده بیستم تا 1950
• از 1950 تا امروز

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”