• صفحه نخست
• شناخت یوجین امانوئل ویوله لو دوک؛ معمار قرن 19 فرانسه

شناخت یوجین امانوئل ویوله لو دوک

یکی از بزرگترین معماران قرن نوزدهم، طراح، نظریه پرداز و نویسنده غیر متعارف یوجین امانوئل ویوله لو دوک، بیشتر به دلیل بازسازی معماری رومی (Basilique Sainte-Marie-Madeleine، Vezelay) و معماری گوتیک (کلیسای جامع نوتر) شناخته شده است. او که در فرانسه و ایتالیا تحصیلات خوبی داشت، هنگامی که تنها 24 سال داشت، وظیفه مهمی به او محول شد، بازسازی La Madeleine در ابی Vezelay، کاری که به زودی با کار مرمتی در Sainte Chapelle (1241-1241) و نوتردام در پاریس، کلیسای جامع، انجام شد.

در سال 1853 او به عنوان بازرس کل بناهای اسقف نشین منصوب شد و کار بر روی مهمترین مرمت خود، شهر تاریخی کارکاسون را آغاز کرد. او در این کار از دو ایده پیروی کرد، میل به افشای بنای اصیل، و اعتقاد به این که ارزش زیبایی شناختی هنر قرون وسطی، و به ویژه هنر گوتیک، به ارزش فنی و خلاقیت معماری آن بستگی دارد. برخی از کارهای مرمتی او از نزدیک آثار هنرمندان قرون وسطی را دنبال می‌کردند. اما او بیشتر به دلیل ترکیب واقعیت تاریخی با اصلاح خلاقانه به منظور ایجاد ساختمان کامل "به سبک قرون وسطایی" مورد توجه قرار گرفته است.

او برجسته‌ترین نماینده جنبش احیای گوتیک در فرانسه بود، بنابراین در مقابل کلاسیک گرایی آکادمیک غالب - سبک هنرهای زیبا که رنسانس را با معماری باروک ترکیب می‌کرد- و گوتیک فرانسوی را الگوی یک سبک ملی می‌دانست و بر آن تأکید می‌کرد. عقل گرایی ساخت و با انجام این کار، برای اولین بار معادله بین زیبایی شناسی و تکنیک را که برای معماری مدرن قرن بیستم اساسی است، فرموله می کند. طرح های دیگر او شامل فضای داخلی مجسمه آزادی (1886) بود که توسط فردریک آگوست بارتولدی (1834-1904) مجسمه سازی شد. امروزه Viollet-le-Duc به عنوان یکی از تأثیرگذارترین چهره های معماری قرن نوزدهم در نظر گرفته می شود که تأثیر عمده ای در توسعه سبک های معاصر معماری ویکتوریا و همچنین طراحی قرن بیستم در اروپا و آمریکا داشت.

زندگینامه

ویوله لو دوک که در پاریس، در خانواده‌ای تحصیل‌کرده و با روابط خوب به دنیا آمد (پدرش کارمند دولتی بود، مادرش میزبان یک سالن هفتگی بود که در آن نویسنده استاندال [1783-1842] و دیگر افراد برجسته شرکت می‌کردند)، سرکش، خلق و خوی نامتعارف و - با تصمیم به حرفه ای به عنوان یک معمار - از حضور در Ecole des Beaux-Arts خودداری کرد. در عوض او به عنوان شاگرد به دفاتر معماری آشیل لکلر پیوست تا تجربه مستقیم حرفه انتخابی خود را به دست آورد. او همچنین سفرهای زیادی به اطراف فرانسه داشت تا بناهای یادبود قرون وسطی فرانسه را همراه با هنر رومنسک و گوتیک مطالعه کند.

در سال 1836 او به ایتالیا رفت تا معماری رنسانس را از هر دو ترچنتو و کواتروسنتو مطالعه کند، اما در بازگشت دوباره به سبک گوتیک فرانسوی مورد علاقه خود کشیده شد. او زیر نظر باستان شناس قرون وسطایی ژان باپتیست-آنتوان لاسوس (1807-57) آموزش دید و در عین حال به او در بازسازی کلیسای سنت ژرمن اکسروا (1838) کمک کرد.

ترمیم های ویوله لو دوک

در سال 1839، پروسپر مریمی (1803-1803) و وزیر بناهای تاریخی، یک دوست خانوادگی، به ویوله لو دوک ماموریت معتبر بازسازی کلیسای صومعه لا مادلین (1840) در Vezelay را داد. پس از آن بازسازی سنت شاپل در پاریس (1840) انجام شد - پروژه ای که او با همکاری ژاک فلیکس دوبان (1798-1870) به پایان رساند. پس از این، در سال 1845، او و لاسوس مأمور شدند کلیسای جامع گوتیک نوتردام پاریس را بازسازی کنند، که برای این کار آنها باید یک گنبد جدید به سبک گوتیک طراحی کنند. منتقدان هنری از این انتصاب به عنوان تایید رسمی برای سبک احیای گوتیک در فرانسه استقبال کردند. یکی دیگر از پروژه های مهم Viollet-le-Duc، بازسازی کلیسای صومعه سنت دنیس (1846) بود.

در سال 1848 - که خود را به عنوان یک چهره فعال و تأثیرگذار در وزارت بناهای تاریخی تثبیت کرد - به عنوان بازرس کل بناهای اسقف نشین منصوب شد و مسئول مرمت باستان شناسی ساختمان های قرون وسطایی متعدد از جمله تالار سینود در سنس (1849)، کلیسای جامع آمیان بود. (1849)، استحکامات شهر جنوبی کارکاسون (1852) و سنت سرنین، تولوز (1862).

دیگر مرمت‌های معماری معروف او عبارتند از: قلعه قرن دوازدهم پیررفروند (1858-1885) در اویز (در زمان مرگ او تکمیل نشد). Chateau de Vincennes (1860) پاریس; Chateau de Roquetaillade (1850-70) در نزدیکی بوردو. کلیسای جامع لوزان (1874) سوئیس; و Chateau de Coucy (1875) Aisne.

همانطور که در بالا ذکر شد، اگرچه Viollet-le-Duc در ابتدا بازسازی های خود را به سبک اصلی ساختمان مربوطه اجرا کرد، او به زودی شروع به اضافه کردن عناصر کاملاً جدید خود کرد. به عنوان مثال، در حین بازسازی کلیسای نوتردام، برج سومی را اضافه کرد و به برج های دیواری مستحکم کارکاسون مجموعه جدیدی از سقف های مخروطی نوک تیز را اضافه کرد که برگرفته از معماری شمال فرانسه است. این تاکتیک ها به شدت توسط منتقد هنری برجسته قرن نوزدهم جان راسکین (1819-1900) مورد انتقاد قرار گرفت و آن را نادرست و مخرب نامید. با این حال، ویولت لو دوک قاطعانه معتقد بود که طرح اصلی قرون وسطی را کامل می کند، نه آسیبی به آن وارد می کند.

طرح های ساختمان

تمام طرح‌های معماری اصلی ویوله لو دوک برای کلیساها و سایر سازه‌های کلیسایی به سبک گوتیک انجام شده‌اند که نمونه‌ای از کلیساهای سنت گیمر (9-1854)، نوول اود (1855)، سنت دنیس دِل است. استری (1861). با این حال، تقریباً همه ساختمان‌های سکولار او از طرح‌های رنسانس الگوبرداری شده‌اند، از جمله عناصری که از جولیو رومانو (1499-1546)، ویگنولا (1507-73) و آندریا پالادیو (1508-1508) به عاریت گرفته شده است.

نوشته هایی در مورد معماری

ویولت لو دوک که یک نظریه پرداز فعال و محقق تاریخی در طول زندگی حرفه ای خود بود، انبوهی از یادداشت ها و نقاشی ها را تولید کرد که ایده های معماری و همچنین عملکرد واقعی او را به تصویر می کشید. دو اثر بزرگ او - که شهرت او عمدتاً بر آن استوار است - کتاب های دایره المعارفی با عنوان: فرهنگ معقول معماری فرانسوی قرن 11-16 (1854-1868) و فرهنگ معقول بانک فرانسوی از کارلووینگ ها تا رنسانس (1858-75) بودند. ). این دو رساله که از 16 جلد تشکیل شده بود، حاوی داده‌های ساختاری دقیق و تحلیل گسترده‌ای بود که انگیزه فکری لازم را برای جنبش احیای گوتیک فرانسه فراهم کرد.

سومین کتاب مهم او گفتگوها در مورد معماری (1858-1872) بود. این کتاب که توسط معمار بنجامین باکنال (1833-1833) به انگلیسی با عنوان گفتارهایی در مورد معماری (1874-1881) ترجمه شد، در خدمت نظام‌بندی نظریه‌های معماری او بود و حاوی جزئیاتی در مورد ساخت قاب‌های اسکلتی آهنی بود که تأثیر زیادی بر معماری آمریکایی داشت. برجسته ترین آثار ویلیام لو بارون جنی (1832-1907) و مدرسه معماری شیکاگو (حدود 1880-1910). دیگر آمریکایی هایی که تحت تأثیر نظریه های او در مورد طراحی گوتیک قرار گرفتند عبارتند از: ریچارد آپجان (1802-78)، جیمز رنویک (1818-95) و فرانک لوید رایت (1867-1959). در اروپا، چندین طرح آهنی او بر سبک آرت نوو تأثیر گذاشت، به ویژه در آثار هکتور گیمار (1867-1942)، و توسط گوستاو ایفل، طراح برج مشهور ایفل (1887-1889) مورد توجه قرار گرفت. ) در پاریس. به گفته سر جان نیونهام سامرسون (1904-1992)، مورخ معماری برجسته بریتانیایی، ویولت لو دوک در کنار پیشگام بزرگ رنسانس، لئون باتیستا آلبرتی (72-1404) به عنوان بزرگترین نظریه پرداز در زمینه معماری اروپا قرار می گیرد.

پس از دومین شغل به عنوان مهندس نظامی در ارتش فرانسه، که در دفاع از پاریس در طول جنگ فرانسه و پروس (1870-1870) به کار گرفته شد، ویوله لو دوک به لوزان، در سوئیس بازنشسته شد، جایی که خودش را طراحی و ساخت. ویلا (اکنون ویران شده). او در سال 1879 در آنجا درگذشت.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”