• صفحه نخست
• شناخت بنجامین لاتروب؛ معمار بریتانیایی-آمریکایی

زندگینامه

یکی از تأثیرگذارترین معماران آمریکایی در اوایل قرن نوزدهم، بنجامین لاتروب متولد بریتانیا، به دلیل کارش در ساختمان کنگره ایالات متحده در واشنگتن دی سی مشهور است - زمانی که او طرح اصلی توسط ویلیام تورنتون (1759-1828) را پس از آتش‌سوزی 1814 بازسازی کرد.

او همچنین به‌خاطر شاهکار معماری نئوکلاسیک خود، کلیسای بالتیمور (1806-1806)، اولین کلیسای جامع کاتولیک رومی آمریکا، به خوبی شناخته شده است. لاتروب که تحصیلات خوبی داشت، آموزش رسمی کمی در زمینه طراحی ساختمان دریافت کرد، اگرچه او در لندن نزد یک مهندس عمران و همچنین یک معمار شاگردی کرد، و از او پایه و اساس کاملی در کارهای اساسی معماری به دست آورد.

پس از مهاجرت به آمریکا در سال 1795، او با توماس جفرسون (1743-1826) - یکی دیگر از قهرمانان کلاسیک - در ساخت ساختمان کنگره ایالت ویرجینیا در ریچموند (1796) همکاری کرد و در سال 1803 نقشه بردار ساختمان های عمومی شد از جمله بانک زیبای پنسیلوانیا، فیلادلفیا (1799) که کارهای زیادی برای معرفی هنر یونانی به معماری آمریکایی انجام داد. Fairmount Waterworks (شروع 1799)، ساخته شده به سبک معبد یونانی کامل با ستون های یونی. ناسائو هال، دانشگاه پرینستون (1802); بورس بالتیمور (1816-20)؛ و بانک ایالتی لوئیزیانا یکی از چهره های مهم در معماری قرن 19، لاتروب  امروزه به عنوان اولین معمار حرفه ای آمریکا در نظر گرفته می شود که در طیف گسترده ای از پروژه های معماری، از جمله محوطه سازی، شهرسازی، آثار فاضلاب و زندان ها، و همچنین آثار برجسته هنری عمومی مانند کنگره آمریکا حضور داشته است.

دوره اولیه زندگی و آموزش معماری

هنری سلون بونوال لاتروب  در Fulneck نزدیک لیدز، انگلستان، جایی که پدرش، اسقف کلیسای موراویا، استاد یک مدرسه موراویایی برای کودکان خردسال شده بود، به دنیا آمد. مادر لتروب آمریکایی بود. لاتروب به مدرسه موراویایی در آلمان فرستاده شد تا برای وزارت آماده شود، اما، چون از صلاحیت های شخصی خود مطمئن نبود، این ایده را رها کرد. در عوض، پس از گفتگو با «مرشد» خود بارون کارل فون شاخمان، محقق کلاسیک و مجموعه‌دار هنر، تصمیم گرفت معمار شود و در سال 1783 به لندن بازگشت.

لتروب در انگلستان برای اولین بار تلاش ادبی کرد و دو کتاب تاریخی منتشر کرد، اما ذاتاً مردی عمل بود. پس از یک تور بزرگ در سراسر اروپا (1784)، که طی آن چندین طرح مهم از معماری اواخر قرن 18، از جمله پانتئون نئوکلاسیک تقریباً کامل شده در پاریس، طراحی شده توسط ژاک ژرمن سوفلوت (1713-1713)، و پانتئون کلاسیک در او در رم شاگرد جان اسمیتون، مهندس عمران برجسته ای شد که فانوس دریایی ادیستون را ساخت و سپس در سال 1789 وارد دفتر معماری ساموئل پپیس کاکرل شد و تا سال 1791 در آنجا ماند. دفتر. به دلیل خصومت‌های پراکنده انگلیس با فرانسه در دهه 1790، زمان نامطلوب بود و لاتروب فقط برای دو خانه و برخی بازسازی‌ها کمیسیون دریافت کرد. سرانجام تجارت او ورشکست شد. علاوه بر این، لیدیا سلون، همسر 5 ساله او درگذشت و لتروب دچار اختلال شد. در نتیجه تصمیم گرفت در نوامبر 1795 با کشتی به آمریکا مهاجرت کند.

بانک پنسیلوانیا، فیلادلفیا

اندکی پس از ورودش به ویرجینیا، لتروب با بوشرود واشنگتن، برادرزاده جورج واشنگتن، رئیس جمهور آمریکا، و همچنین دیگر افراد برجسته دوست شد. او دو سال بعد را صرف انجام پروژه‌های عجیب و غریب در ویرجینیا کرد: او خانه‌هایی را طراحی کرد، یک باتلاق را نقشه‌برداری کرد، در زندان ریچموند (1797) کار کرد و تعدادی تماس اجتماعی و حرفه‌ای مهم برقرار کرد. او در سفری به فیلادلفیا با ساموئل ام. فاکس، رئیس بانک پنسیلوانیا ملاقات کرد. او در سال 1798 پس از دریافت سفارش طراحی بانک پنسیلوانیا (1798-1800)، زیباترین اثر او، به فیلادلفیا نقل مکان کرد. ستون های آن یادآور ارکتئوم برازنده آتن بود. نسبت های آن به اندازه هر ساختمان باستانی کامل بود. این به زودی توسط کمیسیون های دیگری مانند شاهکار مهندسی ساخت اولین آبرسانی فیلادلفیا (1799-1802) دنبال شد. او همچنین چندین خانه را در فیلادلفیا طراحی کرد، از جمله عمارت Sedgeley (1799) که برای ویلیام کراموند در احیای معماری گوتیک ساخته شد.

کنگره آمریکا

به دلیل کمبود بودجه، کار بر روی ساخت ساختمان کنگره ایالات متحده در سال 1800 متوقف شد، اما زمانی که جفرسون رئیس جمهور شد، برای تکمیل ساختمان به دنبال بودجه بود. در سال 1803 او لاتروب  نقشه بردار ساختمان های عمومی را منصوب کرد و او را مسئول ساخت ساختمان کنگره مطابق با برنامه های ویلیام تورنتون کرد. اختلافات زیادی بین جفرسون و لتروب بر سر طرح های اولیه تورنتون، به ویژه برای طراحی داخلی، درگرفت. برخی مصالحه ها صورت گرفت و جناح جنوبی تکمیل شد. در حالی که طاق‌های اتاق قدیمی سنا در جناح شمالی در حال ساخت بودند، یکی از آنها تسلیم شد و منشی کار کشته شد. مردمی که به موفقیت لاتروب حسادت می‌کردند و از رفتار تا حدودی خودستایی او رنجیده بودند، هرگز اجازه ندادند مرگ غم‌انگیز را فراموش کند و او را به خاطر آن سرزنش کردند. لاتروب بعداً پس از سوزاندن ساختمان کنگره توسط بریتانیا در سال 1814، طرح‌های جدیدی را ارائه کرد، اما در اواخر سال 1817 از سمت خود کناره‌گیری کرد. چارلز بولفینچ (1844-1763)، معمار بوستونی که سبک فدرال معماری نئوکلاسیک به الگو تبدیل شد، جانشین او شد. برای تمام ساختمان های کنگره ایالتی قرن نوزدهم در ایالات متحده.

در حین کار در واشنگتن دی سی، لاتروب بر سبک معماری خود تسلط داشت و در میان سایر ساختمان ها، کلیسای سنت جان (1816) و خانه دکاتور (1818-19) را طراحی کرد. کلیسای جامع کاتولیک رومی (1805-1805) در بالتیمور، که بدون دستمزد طراحی شده است، امروزه به عنوان بزرگترین ساختمان تکمیل شده او و نمونه ای عالی از هنر مذهبی سه بعدی است. آخرین کمیسیون معماری او برج مرکزی کلیسای جامع در سنت لوئیس بود. او در حین کار بر روی سیستم آبرسانی شهر بر اثر تب زرد در نیواورلئان درگذشت. او در قبرستان سنت لوئیس دفن شد، جایی که پسرش هنری سلون بونوال لاتروب، که او نیز بر اثر تب زرد درگذشت، سه سال قبل در آنجا دفن شده بود.

میراث

استفاده از معماری یونانی برای ساختمان‌های عمومی و سبک گوتیک برای ساختمان‌های خانگی عمدتاً توسط بنجامین هنری لاتروب به آمریکا معرفی شد، اگرچه معماری گوتیک برای ساختمان‌های عمومی عمدتا توسط ریچارد آپجان (1802-78) و جیمز رنویک (1818-95) حمایت شد. . لاتروب اگرچه اولین معمار در آمریکا نیست، اما اولین کسی بود که تأثیر زیادی بر مردم گذاشت و شاگردان متعدد او، به ویژه ویلیام استریکلند (1788-1854) و رابرت میلز (1781-1855) نفوذ او را در قرن نوزدهم گسترش دادند. با ادامه طراحی به سبک احیای یونانی. شاگردان لاتروب به طرز تهاجمی جایگاه معماران را در آمریکا ارتقا دادند به طوری که در اواسط قرن معماری به یک حرفه کاملاً شناخته شده تبدیل شد. اگر معماران فرانسوی، مانند استفان هالت (1755-1825)، که در کاپیتول کار می کرد، نسخه کلاسیک خود را معرفی می کردند، بدون شک تاریخ معماری در آمریکای قرن 19 بسیار متفاوت می شد. اما این پیشینه انگلیسی و گرایش روشنفکرانه و عاشقانه محکم لاتروب به سبک یونان باستان بود که سراسر کشور را فرا گرفت و بیش از هر چیز دیگری به سبک ملی آمریکایی بودن نزدیک شد. سهم او در هنر آمریکا را نباید دست کم گرفت.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”