• صفحه نخست
• شناخت چارلز کامرون؛ معمار اسکاتلندی دربار رومانف

شناخت چارلز کامرون

یکی از معماران بزرگ دربار رومانوف در سنت پترزبورگ، در طول قرن هجدهم، طراح اسکاتلندی، چارلز کامرون، به خاطر معماری نئوکلاسیکی که برای امپراتور کاترین کبیر (حکومت 1762-96) طراحی کرد، مشهور است. او تحت تأثیر معماری رومی و همچنین معماری یونانی و با کار رابرت آدام (92-1728) بیشتر بر طراحی کاخ های روستایی و باغ های منظر متمرکز شد. او علاوه بر طراحی و تزئینات برای کاترین، ساختمان هایی را برای پل اول (1796-1801) و الکساندر اول (1801-1801) نیز طراحی کرد. ویچنزو برنا (1747-1820) دکوراتور داخلی سابق، به عنوان معمار اصلی جانشین او شد. نمونه های معروف کلاسیک گرایی روسی کامرون عبارتند از: کاخ پاولوفسک (1781-1786) و کاخ الکساندر (1812) در نزدیکی سنت پترزبورگ، و همچنین کاخ رازوموفسکی (1802) در باتورین در اوکراین. معاصران مهم کامرون عبارتند از: جاکومو کوارنگی (1744-1817)، برجسته ترین نماینده معماری پالادی. و ماتوی کازاکوف (1738-1812)، نئوکلاسیک و یکی از برترین طراحان مسکو. اطلاعات کمتری در مورد حرفه کامرون قبل و بعد از خدمت برای کاترین وجود دارد و شهرت او به عنوان یکی از هنرمندان برجسته نئوکلاسیک بر اساس طرح های او برای امپراطور آلمانی الاصل است.

زندگینامه

کامرون که در لندن متولد شد، پسر یک نجار و سازنده بود. کامرون زیر نظر معمار ایزاک ور (1704-1704)، که متخصص شناخته شده معماری رنسانس ایتالیا و سبک آندره آ پالادیو (1508-1508) بود، آموزش دید. ترجمه کلیدی انگلیسی چهار کتاب معماری پالادیو (I Quattro Libri dell'Architettura)، کامل با حکاکی های مصور خودش. پس از مرگ ور، کامرون کار خود را برای نسخه جدیدی از Fabbriche Antiche لرد برلینگتون، رساله ای از هنر روم باستان ادامه داد. او در سال 1768 از رم بازدید کرد و در آنجا حمام های تیتوس و همچنین بقایای دیگر حمام های عمومی شهر را بررسی کرد. او در سال 1769 پس از بازگشت از ایتالیا، نتایج تحقیقات خود را در سال 1772 در کتابی با عنوان: "حمام های رومیان" به همراه اسناد دقیق به زبان های انگلیسی و فرانسوی منتشر کرد.

جزئیات کمی از حرفه او بین سال 1769 و عزیمت او به سنت پترزبورگ در سال 1779 شناخته شده است، به جز اینکه - بدون تقصیر خودش - درگیر یک رسوایی مالی در مورد پدرش شد که به دلیل بدهی در زندان فلیت زندانی شد.

در همین حال، در روسیه، امپراطور کاترین دوم با تحصیلات کلاسیک از احاطه شدن در معماری باروک ناراضی بود و به سرعت پتانسیل تصویری «امپراتوری» هنر نئوکلاسیک را درک کرد. او از طریق نماینده اروپایی خود بارون ملکیور گریم، چندین طراح و دکوراتور نئوکلاسیک از جمله کامرون را که در سال 1779 به سن پترزبورگ وارد شد، به خدمت گرفت. هنر و بناهای تاریخی روم باستان

ساختمان های طراحی شده توسط چارلز کامرون

کامرون با کار بر روی توسعه دهکده چینی در Tsarskoye Selo، محله‌ای که در اطراف کاخ کاترین - یکی از کاخ‌های تابستانی اصلی خانواده سلطنتی رومانوف - بزرگ شد، شروع کرد. کامرون محله های زندگی بیشتری را به دهکده و همچنین پل های چینی روی کانال اضافه کرد. این ساختمان ها در سال 1817 توسط واسیلی استاسوف مورد بازسازی عمده قرار گرفتند.

سپس، به کامرون وظیفه تغییر دکوراسیون سالن‌های سبک روکوکو بخش اصلی کاخ کاترین (1780-1784) داده شد، که در اصل توسط معمار معروف باروک ایتالیایی بارتولومئو راسترلی (1700-71) در طول دهه 1750 طراحی شده بود. این پروژه که در ابتدا نسبتاً ساده بود، در نهایت به عنوان یک قطعه کار اصلی خاتمه یافت که مجلل ترین اما بدیع ترین فضای داخلی کل کاخ را ایجاد کرد و ویژگی هایی را از منابع مختلف از جمله رابرت آدام، پالادیو و رافائل به عاریت گرفت.

در همان زمان، در سال 1782، به او دستور داده شد تا یک حمام دو طبقه به سبک ترکیبی کلاسیک/رنسانس با فضای داخلی مجلل که نمونه ای از غرفه عقیق بود، طراحی کند. در سال 1784 حمام با افزودن گالری کامرون - یک گالری دو طبقه، با یک طبقه همکف از سنگ طبیعی و یک طبقه فوقانی که با ستون‌ها مشخص شده بود، گسترش یافت. این گالری که با مجسمه‌های هنرمندان و فیلسوفان تزئین شده بود، برای سال‌ها مسیر مورد علاقه امپراتور کاترین بود.

در این زمان کامرون همچنین در طراحی کلیسای جامع معراج سوفیا در نزدیکی تزارسکویه سلو مشارکت داشت. به دستور کاترین، توسط کامرون طراحی شد (و توسط معمار روسی ایوان استاروف در 1745-1808 ساخته شد) به عنوان تقلیدی از ایاصوفیه، مسجد کلیسایی تبدیل شده، در قسطنطنیه - شهری که کاترین مشتاق بود از دست قسطنطنیه آزاد کند. ترک ها در واقع، کامرون کمتر با کلیسای ایاصوفیه آشنا بود - نمادی از هنر مسیحی مربوط به دوره بیزانس، که به خاطر نقاشی شمایل و هنر موزاییک معروف است. بنابراین طراحی او کلاسیک‌تر بود و رواق‌هایی به‌سبک دوریک در هر طرف داشت، در حالی که پنج گنبد آن بیشتر یادآور ایاصه ایرنه بود.

کاخ پاولوفسک

کاخ پاولوفسک مهمترین (و بحث برانگیز) پروژه معماری کامرون بود. این طرح که برای پسر کاترین و وارث پل طراحی شده بود، منجر به شکاف بزرگی بین کامرون و تزارویچ شد. این پروژه در سال 1777 آغاز شد، زمانی که ملکه کاترین یک هزار هکتار از زمین های جنگلی در امتداد رودخانه اسلاویانکا، در نزدیکی تزارسکویه سلو، به پاول و همسرش ماریا فئودورونا، برای بزرگداشت تولد اولین پسرشان داد. در سال 1780، پس از انجام کارهای مقدماتی مختلف در آنجا، کاترین به کامرون دستور داد تا یک قصر در این زمین طراحی کند. او این کار را به سبک آندریا پالادیو، معمار کلاسیک ایتالیایی که کامرون با او بیشتر آشنا بود، انجام داد.

کامرون با طراحی دو غرفه به سبک یونانی شروع کرد: معبد دوستی، معبد دوریک دایره‌ای با شانزده ستون در زیر گنبدی کم ارتفاع، که شامل مجسمه ملکه کاترین است. و ستون آپولو، یک سازه دایره‌ای دیگر به سبک یونانی با ردیف دوتایی از ستون‌ها که یک گلدسته را نگه می‌دارند و یک سکوی روباز را برای کپی از آپولو Belvedere (حدود 330 قبل از میلاد) تشکیل می‌دهند که در اصل توسط لئوچارس ساخته شده است.

برای خود کاخ، کامرون دوباره از طرحی از پالادیو استفاده کرد، که در ابتدا توسط دومی برای ویلا تریستینو استفاده شد. جالب اینجاست که از همین طرح در آمریکا در دهه 1820 توسط توماس جفرسون (1743-1826) برای دانشگاه ویرجینیا استفاده شد. کاخ دارای یک بخش مرکزی مکعبی شکل سه طبقه بود، با گنبدی کم ارتفاع که توسط شصت و چهار ستون پشتیبانی می شد، در حالی که در دو طرف بلوک دو ستون یک طبقه متصل به ساختمان های خدماتی وجود داشت. کامرون همچنین پرنده، خیابان لیم و باغ های خصوصی را طراحی کرد و چشم انداز اصلی را طراحی کرد.

به مدت 12 ماه در طول ساخت و ساز، پل و ماریا به قاره سفر کردند، با خانواده سلطنتی ملاقات کردند و اشیاء گرانبهای زیادی را به دست آوردند، مانند: ملیله های گوبلین، چینی های Sevres، مجسمه های مرمری عتیقه، نقاشی های رنگ روغن، مبلمان زیبا، ساعت ها، لوسترها، سفال های باستانی و سرامیک، همه برای پاولوفسک. زمانی که آنها دور بودند، از طریق ناظر ساخت و ساز در محل خود، کوچل بکر، که مجموعه ای از دستورالعمل ها را در مورد کوچکترین جزئیات برای او صادر کردند، دائماً با پیشرفت های پاولوفسک ارتباط برقرار کردند. چنین تداخلی، به علاوه نیاز به گنجاندن تعداد فزاینده ای از اقلام تزئینی، کامرون را به شدت عصبانی کرد، او همچنین عادت داشت با بودجه نامحدود برای مواد کار کند. با این حال، پل و ماریا فقط بودجه کمی برای ارائه داشتند و به طور فزاینده ای نگران هزینه های کامرون بودند. علاوه بر این، آن‌ها از دکوراسیون زیبای پلی‌کروم استفاده شده توسط کامرون راضی نبودند و می‌خواستند رنگ‌بندی کم‌رنگ‌تری داشته باشند. مهمتر از همه، پل در پاولوفسک چیزی نمی خواست که او را به یاد کاخ کاترین در تزارسکویه سلو بیاندازد. در نتیجه، در سال 1786، پل، طراح فلورانسی وینچنزو برنا (1820-1747) را مسئول ساخت و کامرون را که تا زمان مرگش در سال 1796 بر روی پروژه‌های ساختمانی کاترین در کریمه، اوکراین و جاهای دیگر کار می‌کرد، اخراج کرد.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”