• صفحه نخست
• بیوگرافی فردی مرکوری ؛ ستاره فراموش نشدنی گروه کوئین

بیوگرافی فردی مرکوری ؛ ستاره فراموش نشدنی گروه کوئین
فردی مرکوری که نام اصلی او فرخ بولسارا (Farrokh Bulsara) است در سال ۱۹۴۶ در زنگبار متولد شد. پدر و مادرش از پارسیان هند و زرتشتی بودند. پارسیان هند اصالتا ایرانیان زرتشتی بوده‌اند که پس از حمله اعراب به ایران، به هند مهاجرت کرده‌اند. مرکوری از سن ۷ سالگی پیانو را فرا گرفت و حتی در ۱۲ سالگی در مدرسه خود یک گروه موسیقی به نام هکتیکس (Hectics) تشکیل داد.

بیوگرافی فردی مرکوری
هنگام انقلاب زنگبار فردی و خانواده‌اش به  انگلستان مهاجرت کردند و مرکوری تحصیلات خود را در هنر و در رشته گرافیک آغاز کرد و پس از فارغ‌التحصیلی جذب دنیای موسیقی شد.

فردی مرکوری که تحت تاثیر رابرت پلنت که یکی از مهم‌ترین خواننده‌های راک تاریخ به شمار می‌رود، قرار گرفته بود، در سال ۱۹۶۹ به گروه موسیقی ایبکس ( Ibex) پیوست که بعدها به رکیج (Wreckage) تغییر نام داد. گروه که از هم پاشیده شد، فردی به گروه دیگری به نام سور میلک سی (Sour Milk Sea) ملحق شد که این گروه نیز اندکی بعد از هم پاشیده شد.

گروه کوئین
در نهایت در آوریل ۱۹۷۰ مرکوری به برایان می (گیتاریست) و راجر تیلور (نوازنده درامز) گروه موسیقی اسمایل (Smile) پیوست. بعدها نام گروه را با وجود انتخاب‌های دیگر اعضای گروه ، نام «کوئین» را بر گروه گذاشت؛ کوئین (Queen) طى دو دهه به یکى از موفق‌ترین، پرطرفدارترین و پرفروش‌ترین گروه‌هاى تاریخ موسیقى راک تبدیل شد. مرکوری از مهارت‌هایش در رشته گرافیک برای طراحی لوگوی گروه کوئین استفاده کرد.

لوگوی گروه کوئین که با ترکیبی از علامت صورت فلکی ماه‌های تولد هر یک از چهار عضو این گروه طراحی کرد که شامل ۲ شیر برای برج اسد (دیکن و تیلور)، یک خرچنگ برای برج سرطان (برایان می) و ۲ پری برای برج سنبله (خودش) می‌شد. همچنین ۲ شیر در سمت چپ و راست لوگو در حال به آغوش کشیدن حرف Q هستند و خرچنگ بالای حرف Q در حالی که شعله‌های آتش در بالای آن شعله‌ور هستند قرار دارد. ۲ پری هم در قسمت پایین این لوگو و زیر سایه دو شیر قرار گرفته‌اند. همچنین یک تاج بالای حرف Q قرار گرفته و یک ققنوس بر بالای آن قرار دارد.

لوگوی کوئین
گرچه از دوران مدرسه به فردی شهرت یافته بود اما پس از تشکیل گروه بود که نام خود را به صورت رسمی به فردی مرکوری تغییر داد. نام خانوادگی مرکوری را از سیاره مرکور (عطارد) وام گرفته بود.

ترانه حماسه کولی (Bohemian Rhapsody) که در سال ۱۹۷۵ منتشر شد و متعلق به چهارمین آلبوم گروه به نام «شبی در اپرا (A Night at the Opera)» بود، اولین ترانه گروه کوئین بود که توانست رده‌بندی ترانه‌های پرفروش روز را فتح کند. این ترانه توسط فردی مرکوری ساخته و ضبط شده بود و موجب شهرت جهانی گروه کوئین شد. «بوهمین راپسودی» یکی از پرفروش‌ترین تک‌آهنگ‌های تمام دوران‌ها شناخته شده است. مرکوری که در مقایسه با آهنگسازان دیگر، تمایل به نوشتن ترانه‌های پیچیده داشت، حماسه کولی را با یک ساختار نامدور ساخت که از تعداد زیادی آکورد تشکیل شده‌ و دارای سه بخش است.

فردی مرکوری ۱۰ ترانه از ۱۷ ترانه مشهور کوئین را نوشته است که به جز راپسودی بوهمی از جمله آن‌ها می‌توان به ملکه قاتل (Killer Queen)، کسی برای دوست داشتن (Somebody to Love)، ما قهرمانیم (We Are the Champions)، الان متوقفم نکن (Don’t Stop Me Now) و چیزی دیوانه‌وار که به آن عشق می‌گویند (Crazy Little Thing Called Love) اشاره کرد.

اجراهای فردی مرکوری بر روی صحنه بسیار شهرت داشت. اجراهای او پرشور و همراه با لباس‌های پر زرق و برق و گاهی با بالاتنه برهنه بود. او در طول دوران فعالیتش بیش از ۷۰۰ کنسرت را با گروه کوئین اجرا کرد و یکی از مشهورترین اجراهایش در سال ۱۹۸۵ در لاو اید (Live Aid) بود که کنسرتی خیریه برای مردم اتیوپی بود.

در این کنسرت بزرگ ۷۲۰۰۰ نفر شرکت کردند که مرکوری با اجرای پرشور خود جمعیت را یکصدا با خود همراه کرد. این کنسرت یکی از بهترین کنسرت‌های راک تاریخ موسیقی است.

برایان می (گیتاریست گروه) درباره اجراهای او در کنسرت‌ها می‌گوید:
می‌توانست کاری کند که آخرین نفری که در دورترین نقطه استادیوم قرار گرفته هم احساس بودن کند.
علاوه بر فعالیتش در گروه کوئین، فردی مرکوری چندین تک‌آهنگ و دو آلبوم نیز منتشر کرد که اگرچه موفقیت آن‌ها به اندازه آلبوم‌ها و ترانه‌های کوئین نبود اما همچنان در چارت آلبوم‌ها و ترانه‌های برتر بریتانیا قرار گرفتند. آلبوم‌ اولش  با نام‌ آقای آدم بده (Mr. Bad Guy) که در سال ۱۹۸۵ منتشر شد به جدول ده آلبوم برتر بریتانیا راه یافت. آلبوم دومش با نام بارسلونا (۱۹۸۸) که با ستاره اپرا مونسرات کابایه (Montserrat Caballé) ضبط شده بود نیز مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.

فردی مرکوری
فردی مرکوری به خاطر گرایش‌های همجنس‌‌گرایانه خود از دوست‌دخترش مری اوستین جدا شد اما همچنان دوستی خود را حفظ کردند؛ مرکوری تنها دوست واقعی‌اش را مری می دانست و برای او چندین ترانه از جمله عشق زندگی من (Love of My Life) نوشته بود.

فردی مرکوری که در سن ۴۵ سالگی بر اثر ایدز درگذشت بیماری خود را تنها یک روز قبل از مرگش یعنی ۲۳ نوامبر سال ۱۹۹۱ به صورت عمومی اعلام کرد. مشخص نیست چه زمانی از بیماری خود آگاه شده بود اما تا آخرین روزهای عمر خود تمامی نیرو و وقتش را صرف موسیقی کرد.

آخرین حضورش در عموم، فوریه سال ۱۹۹۰ برای دریافت جایزه افتخاری موسیقی بریتانیا بود که چهره لاغرش بحث‌هایی از شایعات درباره بیماری او را شدت بخشید. با این وجود اما یک آلبوم دیگر نیز با گروه کوئین به نام Innuendo ضبط کرد که در سال ۱۹۹۱ منتشر شد.

آخرین کنسرتی که با گروه کوئین برگزار کرد در سال ۱۹۸۶ بود که جمعیتی حدود ۱۶۰ هزار نفر برای آن حضور یافتند. در انتهای کنسرت ترانه خداوند ملکه را حفظ کند (God Save the Queen) اجرا شد و فردی مرکوری در حالی که یک ردای بلند پوشیده بود و تاجی زرین را در بالا نگه داشته بود، با جمعیت خداحافظی کرد.

فردی مرکوری
طبق وصیتش، جسد مرکوری سوزانده شد و به ماری اوستین سپرده شد تا در جایی نامعلوم به خاک بسپارد. پس از مرگش، هواداران او پیام‌های خود را بر دیوار خانه‌اش می‌نوشتند و به گفته نشریه تایم اوت، دیوار خانه او تبدیل به بزرگ‌ترین ضریح راک اند رول لندن شده‌ است!

فیلم حماسه کولی با بازی رامی مالک درباره زندگی‌نامه فردی مرکوری است که در سال ۲۰۱۸ اکران شد؛ رامی مالک برای بازی در این نقش اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”