• صفحه نخست
• طراحی صحنه تئاتر مرحله به مرحله

طراح صحنه عضو خلاق گروه نمایش است. کسی که وظیفه دارد فضا را برای اجرای نمایش آماده کند. او برای کارگردان زمینه ای فراهم می کند تا داستان را روایت کند. همچنین طراح صحنه با مدیر صحنه و کارگردان همکاری می کند تا ببینند که هر عنصر از صحنه از جمله سکو، دیوار، میز، صندلی و به طور کلی اجزای اکسسوار چرا باید به کار روند و چگونه قابل استفاده هستند.

طراح صحنه از ابزارهای بسیار استفاده می کند تا مجموعه ای سمعی و بصری در برابر چشمان تماشاگران قرار دهد. در ادامه با بخشی از رویکرد کار خلاقانه در طراحی صحنه آشنا می شوید.

گام نخست: خواندن و تحلیل متن نمایش
طراح صحنه با خواندن متن نمایش، نگرش متفاوتی در مقایسه با هنرپیشگان و مدیران به دست می آورد. طراح بر اشیا، انگیزه ها، متن های فرعی و تاکتیک های نمایشی شخصیت های داستان تمرکز نمی کند، بلکه به جنبه های بصری و نیازهای بیانی تولید متمرکز می شود.

کار طراح صحنه این است که در وهله اول کل متن را به یکباره از ابتدا تا انتها بخواند و طی خواندن آن مکث نکند، چرا که وقتی اجرا زنده دیده می شود تا زمان استراحت یا پایان نمایش هیچ مکثی وجود ندارد.

دوم این که متن بر اساس نیازهای فیزیکی و احساسی مطالعه شود. هدف از این مرحله درک و شناسایی تمامی عناصر حسی تولید است. طراح صحنه برای ساماندهی افکارش چیدمان، لباس، نور، صدا، رنگ، تصاویر و موارد دیگری را مجسم می کند. سپس فهرستی از مواردی که از خواندن متن نمایش به دست آورده را تهیه می کند.

گام دوم: تهیه خلاصه و الگو
تئاتر یک رسانه تصویری است و طراح صحنه باید بتواند برای گروه توصیف کند که نمایش مورد نظر چگونه باید دیده شود. خلاصه برداری برای انجام این کار بسیار ضروری است. برداشت کوتاه از هر مورد می تواند در تکمیل صحنه کمک کند.

الگوی سه بعدی مورد نظر طراح صحنه در این مرحله ساخته می شود. این الگو باید پاسخی سریع به احساسات و واکنش های ذهنی طراح باشد. طراح در اتود اولیه از لوازم ساده ای مانند کاغذ، چسب و رنگ استفاده می کند تا الگوی مناسب را به سرعت ترسیم کند و در صورت نیاز تغییر دهد.

گام سوم: بازنگری
طراحی به نوعی یک کار گروهی است. طراح صحنه باید با دیگر اعضای گروه صحنه و گروه نمایش طبق برنامه ای مشخص در ارتباط باشد و جلسه های گروهی برگزار کند. او برای شروع کردن بیان ایده هایش درباره نحوه تولید و طراحی صحنه از چکیده های نوشتاری و الگوهای تصویری که ایجاد کرده استفاده می کند. طراحان صحنه باید این آمادگی را داشته باشند که الگو و برداشتشان را با توجه به نظر کارشناسی دیگران تغییر دهند یا اصلاح کنند. پذیرا بودن در شنیدن نظرات دیگران و این آمادگی باعث می شود دیگران برای خلق اثر و ابتکار تشویق شوند. اعضای گروه باید بدانند طراح صحنه در برابر ایده های آنان مقاومت نمی کند. یک طراح صحنه خوب درک می کند که باید در برابر ایده های جدید پذیرنده باشد.

گام چهارم: کشیدن و طراحی
کشیدن طرح امکان دارد سخت ترین مرحله طراحی باشد. ترس از کامل و مناسب نبودن از جمله مشکلاتی است که بسیاری از طراحان با آن دست و پنجه نرم می کنند. برخی از طراحان نگران هستند که مبادا طرح آنها برای صحنه مناسب نباشد. این احساس کاملا عادی است، چون موجب می شود انگیزه پیدا کنند کار بهتری ارائه دهند که از نظر بصری هنرمندانه تر به نظر برسد. طراحی های ابتدایی را می توان نوعی ابزار ارتباط دانست که پیش زمینه ای برای طرح اصلی محسوب می شود. طراحی های اولیه احتیاجی به رنگ آمیزی نیز ندارد و برای سایه ها از رنگ خاکستری استفاده می شود.

گام پنجم: پیش نویس، طراحی و طرح سفید
تاکنون، اندازه گیری و ابعاد به اندازه احساس و تصور مهم نبوده اند. اکنون وقت آن رسیده است که طرح ها و پیش نویس ها دارای معیار باشند. به عنوان مثال، آن در، چقدر باید ارتفاع داشته باشد؟ پهنای پنجره چقدر باشد؟ مکان کاناپه باید کجا باشد؟

گام ششم: رنگ آمیزی کامل و اندازه گیری الگو
مرحله نهایی در طراحی نیز رنگ آمیزی کامل و اندازه گیری مدل است. طرح می تواند نقاشی منظره ای باشد از آنچه که باید به نظر برسد. طرح و الگو باید هر چه بیشتر شامل جزئیات باشد و رنگ و شالوده را نیز دربرگیرد. الگو را می توان در ابعاد چند سانتی متری کشید. رنگ آمیزی کامل، اندازه گیری الگو و طرح نیز به عنوان ابزار ارائه به کار می روند. این اقدامات برای نشان دادن طرح اولیه نمایش بسیار کارآیی دارند. داشتن الگوی اندازه گیری شده به مدیر اجرایی کمک می کند اثر خلاقانه ای ارائه دهد.

گام هفتم: تمرین و پیشرفت
فقط به خاطر این که کار تمرین شروع شده است نمی توان گفت که کار طراح صحنه به اتمام رسیده است. مدیران و هنرپیشگان همیشه مشکلاتی را در تمرین پیدا می کنند که باید حل شود.

گام هشتم: تمرین فنی، شب افتتاحیه و اجرا
کل کار در یک یا دو هفته قبل از شب افتتاحیه باید تکمیل شود. کاری که طراح صحنه به مدت چند هفته یا چند ماه برای آن وقت گذاشته سرانجام به مرحله نمایش نزدیک می شود. درست در این فرصت کوتاه است که طراح باید مطمئن شود هر چیزی سر جای خودش است؛ در صحنه حاضر شود و جستجو کند تا مشکلات احتمالی طراحی صحنه را پیدا کند. در حقیقت، طراحی و تولید تا زمانی که پرده نمایش در شب افتتاحیه بالا برود، تمام نمی شود.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”