• صفحه نخست
• از نمایشنامه بیشتر بدانیم

انواع شخصیت‌ها در نمایشنامه:
در نمایشنامه ‌‌نویسی، شخصیت‌های مختلفی وجود دارد که شامل شخصیت اصلی، شخصیت پویا، شخصیت ایستا، شخصیت گرد و کلیشه‌ها و … است.

شخصیت قهرمان:
این شخصیت اصلی و در مرکز داستان قرار دارد. قهرمان اگر او در برابر یک شخصیت مهم قرار بگیرد، داستان در اطراف او می‌چرخد و به راحتی قابل شناسایی به دلیل برجسته بودن است. بنابراین، نمایشنامه ‌نویس با دقت تمام جزئیات در مورد قهرمان نمایش ارائه می‌دهد.

قهرمان نمایشنامه
قهرمان-نمایش-نامه
شخصیت پویا / گرد
این شخصیت با توجه به روند وقایع در حال تغییر، امکان قهرمان بودن و یا نبودنش نیز وجود دارد. او به طور مداوم نسبت به محیط خود در برابر مشکل هشدار می‌دهد و تقریباً در همه جای نمایش در راه منحصر به فردی  به‌صورت فعالانه وجود دارد. در نمایش، او همسوی هیچ گروهی نیست اما سعی در نگهداری اعتبار و یا مقبولیت خود را دارد.

شخصیت استاتیک
شخصیت پیچیده ای دارد و به هیچ وجه قابل تغییر نیست. شخصیت او به صورت خلاصه، پایدار (ایستا) ارائه شده است زیرا از ابتدای داستان تا انتهای داستان، به راحتی قابل تشخیص است.

ایده‌هایی برای موانع شخصیت اصلی:
بعد از انتخاب شخصیت اصلی و شرایط زندگی آن برای نمایشنامه نویسی، موانع متفاوتی به ذهن شما خواهد رسید. و موانع هر سری سخت تر از سری قبلی است. برای غلبه بر این موانع، راه حل ساده‌ای را پیدا کنید و موانع را در نمایشنامه نویسی از بین ببرید.

نوشتن نمایشنامه:
چالش‌های مخصوص به خود را در نوشتن نمایشنامه نیز وجود دارد و اجرای برخی موارد همانند ترفندهای جادویی، سخت و دشوار است.

تصمیم گیری در مورد صحنه های نمایشنامه نویسی:
طراحی مجموعه، باعث تغییر نحوه‌ی اجرای بازیگران می‌شود. چندین صحنه مختلف تئاتر وجود دارد. یکی را انتخاب کنید و مجموعه را در اطراف آن به وجود آورید. چیدمان صحنه در بازی، با پیگیری‌های شما قابل انجام است. هرچه طراحی صحنه پیچیده‌تر باشد، درک آن برای خواننده‌ی متن شما و مخاطب سخت تر خواهد بود. شما از تخیل مخاطب خود برای تجسم آنچه شخصیت‌ها را میبینند، استفاده کنید. پس زمینه‌ی چشم نواز ولی حواس پرت کننده، باعث بهتر شدن عملکرد بر روی صحنه می‎شود و بازی شما برای کسانی که آن را زنده می‌کنند، جذاب‌تر خواهدشد. لباس، لوازم جانبی و هرچیز دیگری که برای صحنه‌ی یک نمایشنامه نویسی لازم است، را نیز در نظر بگیرید.

استفاده از زبان بدن برای بزرگ کردن حرکات شخصیت ها:
برای نشان دادن احساسات شخصیت موجود در متن، از زبان بدن بر روی حالت‌های چهره می‌توانید استفاده کنید. مخاطب از حالت‌های چهره، بهتر از روش‌هایی که جملات شما آن را بیان می‌کنند، جذب می‌شود. این حالت‌های چهره باید توانایی نشان دادن دقیقاً همان چیزی که شخصیت شما فکر میکند یا احساس میکند، را داشته باشد.

انواع سبک ها و ژانر های نمایشنامه نویسی:
نمایشنامه تئاتر
نمایشنامه تئاتر
نمایشنامه تئاتر
تئاتر از کلمه یونانی ” تئاترون” گرفته شده‌ که به معنای مکانی برای مشاهده است. بنابراین تئاتر، به فضایی که برای اجرای نمایش و یا سایر موارد استفاده می‌شود، گفته می‌شود.اجرای تئاتر می‌تواند در یک خانه و یا در فضای باز انجام گیرد. شکل محیط برای انجام تئاتر زیاد مهم نیست، آنچه که مهم است، فضای بازیگری است. تئاتر برای اجراهای دیگری نیز استفاده می‌شود که شامل نمایش‌های نقاب، رقص، عروسکی و… است. عناصر اساسی تئاتر، بازیگر و فضا و مخاطب است که عناصر دیگری مانند مناظر، لباس و گریم و جلوه‌های صوتی ونور به جنبه ی زیبایی شناختی نیز کمک می‌کند.

نمایشنامه تراژدی:
این واژه برای توصیف بدبختی‌های شخصی همانند مرگ یکی از عزیزان استفاده می‌شود. در نمایشنامه، تراژدی به معنای انجام یک نمایش جدی یا تجربه‌ی غم انگیز است.

اعتقاد بر این است که منشأ تراژدی از پرستش یونان نشأت گرفته است. این کلمه ی تراژدی در زبان یونانی، tragoediaبه معنای آواز بز است که در این داستان، یک آهنگ در مورد خدا توسط رهبر گروه کر بداهه نوازی شد اما تپسیس برجسته شد و به‌جای آواز خوانی در مورد دیونیسیوس، با عنوان دیونوسیوس آواز خواند. قسمت هایی از این آهنگ توسط بازیگری اجرا شد. قسمت گفتاری افزایش یافت و بازیگرای دیگری نیز بهش افزوده شدند و تراژدی متولد شد.

نمایشنامه تراژدی
نمایشنامه تراژدی
تراژدی از بین همه ژانرهای نمایشی، قابل احترام است ولی ارسطو عناصر تراژدی را به عنوان طرح، شخصیت، فکر، داستان، موسیقی ارائه داد و در نمایش، یک قهرمان تراژدیک را نشا ن می‌داد که زیاد با فضیلت نبود و شروربود اما آرزوها وآرمان‌های بالایی داشت و در پیشرفت خود و دنیای اطرافیان نیزسعی می‌کرد و در دوره‌ای، مرتکب اشتباه می‌شد و این اشتباه منجر به سقوط او شد. در صورتی که در تراژدی کلاسیک، قهرمان نجیب متولد می‌شود و در این تراژدی رنج می‌کشد و غرق می‌شود. تراژدی شامل بی‌عدالتی، شر، درد، بدبختی‌ها، تناقض‌ها و جنبه‌های مرموز در زندگی انسان می‌شود.

تراژدی یونان از ساختار مشخص که با پیشگفتاراست، شروع می‌شود و نمایش با اپیزودها و آواز معرفی می‌شود. اکثر نمایشنامه‌ها بر اساس افسانه‌ها که عمدتاً از کتاب‌های مذهبی گرفته شده است، نوشته می‌شود.

موسیقی، آهنگ و رقص از عناصر مهم نمایش بودند و به یک محیط واحد را حفظ کردند. نمایشنامه نویسان مدرن در نظر دارند که نمایش، جامعه را منعکس می‌کند پس باید بازتابی نیز داشته باشد و نباید هیچ قانونی را محدود کرد.

نمایشنامه کمدی
از کلمات طنز و کمدی برای توصیف مسائل خنده دار در زندگی روزمره که شامل یک شوخی ویا یک داستان خارق العاده است، استفاده می‌کنیم. این جملات پراز مزخرفات و یا ظاهری پوچ دارند که باعث خندیدن ما نیز می‌شوند.

کمدی یک نمایش عمدی از حوادث و تجربیات ناشی از زندگی واقعی است ولی نباید انتظارزندگی کمدی دراماتیک واقعی را نیز داشته باشیم.

به طور کلی، پایان نمایش‌ها وضوح خوبی دارن. دراکثر کمدی‌ها،  نقش شخصیت‌های اصلی درحال مخالفت با یکدیگر شروع می‌شود و یا در پایان نمایش، مخالفت آنها جایگزین می‌شود.

نمایشنامه کمدی
نمایشنامه کمدی
هدف از کمدی، لذت بردن، آموزش دادن است و برای سرگرمی مخاطب از طریق ارائه شخصیت‌ها، موقعیت‌ها و ایده‌ها به روش مضحک کمک می‌کند تا انسان نزدیک به سلامت عقل، تعادل و یاداوری رنج‌های انسانی نزدیک باشد. دانشمندان مدرن معتقد هستند که هدف از کمدی، اصلاح رذایل است و نباید هیچ طبقه ای را حذف کرد. انتظار می‌رود که مخاطبان از حماقت شخصیت‌ها بیاموزند و سعی بر جلوگیری ازگیر افتادن این دام‌ها کنند. زیرا هیچ کس علاقه‌ای به مسخره شدن ندارد.

به طور کلی، کمدی رویکرد متفاوتی از ناسازگاری‌ها در افراد و موقعیت‌ها نشان می‌دهد. زندگی کمدی از طریق سبک، شخصیت پردازی و گفتگو باید نشان دهنده‌ی لذتی که در خنده یا لبخند بیان بدنی پیدا می‌کند، باشد.

نمایشنامه ملودرام
کلمه‌ی ملودرام از کلمات ملو (موسیقی) و دران( نمایش) ساخته شده است. بنابراین به طور گسترده از موسیقی استفاده می‌کند ولی موسیقی تنها عامل ملودرام نیست. ملودرام، شخصیت‌های اصلی ودشمن آن‌ها را نیز به تصویر می‌کشد و  قهرمان داستان بعد از گذاراندن رنج های بسیار، در پایان پیروز می‌شود.

نمایشنامه ملودرام
نمایشنامه ملودرام
در این سبک، شخصیت‌های طنز در نمایش‌های تراژیک گنجانده می‌شوند که این عناصر، نسبت به هم مساوی هستند که در آن هم حس تراژدی و هم حس طنز احساس می‌شود.

خنده‌ آور:
این نوع، معمولاً در مورد موضوع پیش و پا افتاده‌ای که برای مخاطب آشنا است و  قهرمانان لباس (مردانه با لباس زنانه) را عوض می‌کنند. نمایش خنده‌‌آور یک نمایش فکری به دلیل نداشتن جذابیت محسوب نمی‌شود.

نمایش خنده‌ آور
سبک نمایش خنده‌ آور
تحلیل متن نمایشنامه :
برای ارزیابی یک نمایشنامه، تحلیل متنی آن مهم است. در این ارزیابی، باید متن را  خوب خواند و تکنیک‌های مورد استفاده، موضوع و عملکرد شخصیت‌ها را در متن باید مورد ارزیابی قرار داد.

تحلیل متن نمایشنامه
تحلیل متن نمایشنامه
روش‌های مورد استفاده برای ارزیابی متن:
نمایشنامه را برای اولین بار بخوانید و از داستان لذت ببرید.
نمایشنامه را با استفاده از فرهنگ لغت دوباره بخوانید و از فرهنگ لغت برای یافتن معنی لغات استفاده کنید.
متن را بارها بخوانید تا برای به‌دست آوردن اطلاعات مورد نیاز اطمینان کسب کنید.
یادداشت ها را به درستی بازنویسی کنید و چند بار آن‌ها را ویرایش کنید.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”