• صفحه نخست
• شخصیت پردازی در بازیگری

شخصیت پردازی در بازیگری یک مقوله بسیار با اهمیت برای بازیگر است. هنگامی که بازیگر خودش را برای ایفای یک نقش آماده می کند باید به شش سوال در مورد نقش پاسخ دهد. جستجوی دقیق برای یافتن پاسخ این پرسش ها ، در طی تمرین و آماده سازی فردی ، بازیگر را قادر می سازد به یکپارچگی کامل با زندگی درونی شخصیت دست یابد.
زیبا قصد داره از قرنطینه برای بهتر کردن بازیگری خودش استفاده کنه. سعی میکنه در مورد بازیگری مطلب بخونه و نمایشنامه بخونه و تمرین کنه. یکی از سوال هایی که زیبا داره اینه که : من وقتی میخوام یه نقشی رو بازی کنم باید از کجا شروع کنم؟  آبان سعی کرده توی این مقاله به این سوال زیبا جواب بده و شخصیت پردازی در بازیگری رو با شش تا سوال توضیح بده… امیدوارم مورد استفاده تون باشه.
1- من چه کسی هستم؟
پس از آنکه متن را خواندید و هدف اصلی را درک کردید، اولین سوالی که در شخصیت پردازی در بازیگری مطرح است این است که ” من چه کسی هستم؟” . این نکته را بیاد داشته باشید که بدون درک عملکرد شخصیت در داستان، مسلما شما به بیراهه می روید.آشکار کردن شخصیت شغل شماست.شما از طریق زندگی بخشیدن عاطفی و فیزیکی به شخصیت، آن را نمایش می دهید.
اگرچه تماشاگر فقط از طریق عاطفی درگیر شخصیت می شود ولی برای این درگیر شدن نیاز است که در طی داستان تمام زوایا و پیچیدگی های شخصیت را تماشا کند و این آشکارسازی کار شماست به عنوان یک بازیگر.
 

نکته: از زمانی که شخصیت شما مشخص شد دیگر آن شخصیت را ” او” خطاب نکنید. بهتر است به جای پرسیدن” او کیست؟” بپرسیم ” من کی هستم؟”. چرا که شما به دریافت تجربیات زندگی خود، افکار و احساساتتان برای تزریق به شخصیت نمایشی خود نیاز دارید. پس همین الان ” من” را جایگزین ” او” کنید و از طریق تخیل و ” اگر جادویی” به پیش بروید.” اگر من……..؟”
در خدمت متن. هر آن چیزی که شما به عنوان شخصیت بر روی صحنه انجام می دهید باید همیشه ارتباط صادقانه ای با مقاصد متن داشته باشد.شخصیت در جهانی که توسط نمایشنامه نویس خلق شده است زندگی می کند و از طریق دیالوگ ها و ارتباط ها ارائه می شود. به عنوان بازیکر به یاد داشته باشید که کوچکترین جزییات شخصیت باید در خدمت داستان باشد.
 

2-من کجا هستم؟
تمام موجودات زنده با محیط اطراف خود ارتباط برقرار می کنند و از لحاظ جسمی و عاطفی تحت تاثیر محیط اطراف خودشان هستند. دانستن اینکه در خانه نشیمن یا کاخ پادشاهی یا شهر کوفه هستید کافی نیست!!.شما باید محیط هر صحنه را با جزییات ریز کشف کنید.صداها، بوها، رنگ ها و بافت ها.
نکته مهم: سوال ” من کجا هستم؟” فقط در مورد مکان فیزیکی نیست و این سوال شامل فرهنگ و جامعه هم میشود.
نکته مهم در شخصیت پردازی در بازیگری این است که شما نمی توانید یک شخصیت زنده را در خلا ایجاد کنید.بنابراین محیط اطراف شما از جمله لباس ، ابزار صحنه و دیگر جنبه های واقعی، یک مخزن حسی مناسب هستند که شما از ابتدا باید آن ها را در کار بازیگری تان ترکیب کنید.
 

3- در چه وقتی هستم؟
 چه وقتی” تنها به زمان مشخصی از شب و روز اشاره نمی کند بلکه شما را بر روی یک بازه زمانی قرار میدهد : گذشته، حال و آینده.خود را در دوره ای که شخصیتت تان زندگی می کرده است فرو برید.صداها، بوها، لباس ها، سلیقه ها، هنجارهای اجتماعی و لهجه. برای این کار می توانید به عکس های قدیمی و فیلم های مستند نگاه کنید.خواندن روزنامه های تاریخی و دیدن فیلم های سینمایی آن دوره هم توصیه میشود.
البته به عنوان بازیگر بیاد داشته باشید که کمبود منابع برای یک دوره زمانی خاص شما را به دام کلیشه ها نیندازد.این کلیشه ها ممکن است شما را برای لحظاتی نجات دهد اما مسلما شما را گمراه می کند چرا که آنها زندگی درونی شخصیت شما را غنی نمی کنند.
 

4-چه می خواهم؟
 هدف سوال دیگر در شخصیت پردازی در بازیگری، چیستی هدف شخصیت است.انسان ها بخاطر نیازهای خود هم دفع میشوند و هم به جلو حرکت می کنند. هرچقدر که نیازهای شما قوی تر باشند و هر چقدر که موانع رسیدن به آنها بزرگتر باشد، درام تقویت میشود. هدف اصلی یک ” خواستن” عمیق است که بر سراسر زندگی شخصیت سایه افکنده است. همیشه هدف اصلی را بخاطر داشته باشید. متن را مطالعه کنید و نیاز و هدف اصلی و عمده شخصیت خود را شناسایی کنید.این هدف اصلی باید با متن مرتبط باشد و درام را به جلو حرکت دهد.
سعی کنید صحنه ها را به بخش های کوچکتری، از نظر اهداف ،تقسیم کنید. گاه ممکن است در یک بخش هدف شما تغییر یابد. به نقطه ای که هدف شما تغییر می کند یک واحد( بخش) می گویند و به سرعتی که این اتفاق رخ می دهد ” انتقال” می گویند.
اهداف و بخش های خودتان را علامتگذاری کنید و در تمرین ها و تکلیف های خانگی آنها را مرور کنید.دقت داشته باشید که برای یافتن اهداف سوال مثبت بپرسید. خواستن را انتخاب کنید نه نخواستن را. ” من میخواهم……” به جای ” من نمیخواهم…..”.
نکته1: دقت داشته باشید که ممکن است در یک لحظه-صحنه از نمایش، هدف شما با هدف اصلی حتی در تضاد باشد!
نکته2: بازی کردن یک هدف در حال اتفاق می افتد.بنابراین اهداف بعدی را پیش بینی نکنید. اهداف را به ترتیب بازی کنید.
نکته3: به عنوان بازیگر هدف را بازی کنید نه احساس را. نگران احساس نباشید. محصول کشمکش دراماتیک بین خواسته ها و موانع باید طبیعی باشد.
characterization in acting - شخصیت پردازی در بازیگری - هدف
5- مانع من چیست؟
مانع در برابر شما می ایستد و با آنچه می خواهید مخالفت می کند.همیشه همان طور که شما به دنبال اهداف خود هستید، یک یا چند مانع وجود دارد.شما به عنوان بازیگر باید این موانع را در مسیر اهدافتان نمایش دهید زیرا که بدون مانع کشمکشی وجود نخواهد داشت و در نتیجه هیچ درامی شکل نمی گیرد.
از خودتان بپرسید ” چه کسی؟” یا ” چه چیزی؟” مرا متوقف می کند. این سوال از مهمترین سوالات شخصیت پردازی در بازیگری است و فراموش نکنید این سوال را برای هدف اصلی خود و اهداف لحظه ای خودتان بپرسید. دقت داشته باشید که شما نباید مانع را بازی کنید بلکه باید اقدام خودتان، در مقابله با مانع را، نمایش دهید.
 

نکته: مانع همیشه افراد یا اشیا نیستند.گاه می توانند شرایط گذشته یا شرایط کنونی شما باشند،گاهی محیط اطراف شما و گاهی حتی درون خودتان ، مانع است.
یه تمرین…
یک کار ساده را انجام دهید. مثلا: چیدن میز برای یک مهمان. دقت داشته باشید که این عمل به خودی خود فاقد درام است. حال چند مانع ایجاد کنید. مثل: تا پنج دقیقه دیگر مهمان میرسد( زمان).شما قبل از این حتی برای یکبار هم سفره نچیده اید( گذشته شما). شما با هزینه زیادی این ظروف را کرایه کرده اید پس نباید صدمه ببینند( اشیا).شما نمی خواهید کودکتان که در گوشه ای آرام خوابیده است بیدار شود( شرایط کنونی).
در این مثال موانع شما را مجبور می سازند که کارتان را با سرعت و دقت و بی سروصدا انجام دهید.شما ممکن است عصبی ، مایوس، گریان و حتی پرخاشگر شوید.اما دقت داشته باشید که این احساسات با بازی کردن اقدام ( عمل صحنه ای یا کنش صحنه ای) بوجود می آیند. دقت کنید که : احساسات بصورت ارگانیک به خاطر کشمکش ها بوجود می آیند و نیازی نیست که خود را برای ایجاد آنها به زحمت بیندازید.
 

6-چگونه می توانم آنچه میخواهم را بدست آورم؟ ( راه رسیدن به هدف من چیست؟)
 راه رسیدن به هدفبازیگری، انجام دادن است. بازیگری دنبال کردن اهداف، توسط اقدامات ،است. کارهایی که شما انجام می دهید برای رسیدن به آن چیزهایی که می خواهید.این کارها می توانند فیزیکی یا روانی باشند اما همیشه افعال هستند.این سوال آخر  شخصیت پردازی در بازیگری است.
 

بازی با افعال. از طریق خواندن متن سعی کنید افعالی که قرار است بازی کنید را کشف کنید و بنویسید.
مثلا شما قصد دارین دو ملیون از برادر خودتان قرض بگیرید:
-( چاپلوسی کردن) هیکلت رو فرم اومده برا بدنسازیا…
( تحت تاثیر) آره.. فک کنم خوب شدم.
-( خودستایی) یه معامله خیلی خفن برام پیش اومده اما…
(کنجکاوی کردن)اما چی…
-( خنده زورکی کردن) یه درخواست کوچیک ازت دارم…( استدعا کردن) لطفا دو ملیون بم قرض بده…( گول زدن) بزودی بت پس میدم.. تهش هفته آینده… ( ایجاد احساس گناه در دیگری) گفتم تو داداشمی به خودت بگم… (باج خواهی) اگ بم قرض بدی که دمت گرم.. اگه نه ممکنه زبونم بسته نمونه و یه چیزایی رو به زنت بگم.. منظورمو میدونی دیگه…
 

نکته: زمانی که اقدامی را بازی می کنید آنچه را می خواهید بازیگر مقابل احساس کند را کشف کنید.
شخصیت پردازی در بازیگری برای شروع ساختن شخصیت نمایشی ضروری است و به عنوان بازیگر، باید پاسخ هایی دقیق به این شش سوال داشته باشید.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”