• صفحه نخست
• سبک های بازیگری

سبک ها ی بازیگری و تکنیک های بازیگری متفاوتی در بازیگری وجود دارد .همانطور که در سایر هنرهای خلاقانه نیز وجود دارد (مثلاً سبک های نقاشی ) و حتی می توانید سبک ها و تکنیک های مختلفی در تئاتر و نمایشنامه نویسی بنویسید.به عنوان یک بازیگر ، نیاز است که با این سبک ها آشنایی داشته باشید.بازیگران محبوب سطح اول هالیوود ، همه از سبک های بازیگری مختلف برای ساختن شخصیت و زنده کردن آن استفاده می کنند.
آبان دیشب خواب دیده که توی برزخ یهو فهمیدن که تو این دنیا بازیگر بوده و ازش پرسیدن سبک های بازیگری چیه؟ و چون آبان کامل پاسخ نداده تصمیم گرفتن برا نهار بخورنش… از خواب که بیدار شده این مطلب رو نوشته و برای ما فرستاده!!!
acting-techniques - سبک های بازیگری-آبان
در اینجا ، تلاش کرده ایم تمامی تکنیک ها و سبک های بازیگری را ذکر کرده و توضیح دهیم.
می توان بازیگری را به دو دوره کلی تقسیم بندی کرد:
1- بازیگری کلاسیک
در این سبک ، نیاز به ژست های بیش از حد نمایشی ، اقدامات اغراق آمیز و گفتار آهسته و آرام داشت. بازیگری کلاسیک ریشه در بازیگری شکسپیری دارد و تلاش می کند از گفتگوی فیلمنامه دور نماند. برخی از بازیگران مشهور که در بازیگری کلاسیک آموزش دیده اند عبارتند از: ریچارد اتنبرا، آلن بیتس ، بت دیویس  و پاتریک استوارت.
acting-techniques - سبک های بازیگری- بازیگری کلاسیک
2- بازیگری مدرن
سبک های بازیگری مدرن ناشی از آموزه های کنستانتین استانیسلاوسکی ، بازیگر و کارگردان روسی است. در اوایل دهه 1900 ، او شروع به ایجاد سبك بازیگری كرد كه بازیگران را ترغیب می كرد تا ضمن اجرای برنامه با استفاده از تجربیات زندگی خود ، به زندگی در احساسات شخصیت بپردازند. این نوع بازیگری به روش استانیسلاوسکی معروف شد. لورنس اولیویه و جان گیلگد تمرین کننده سیستم استانیسلاوسکی بودند.
در لیست زیرمهم ترین تکنیک ها و سبک های بازیگری مدرن که بازیگران هالیوود روزانه از آنها استفاده می کنند و هر بازیگر نیاز است که با آنها آشنایی داشته باشد را برشمرده ایم:
1-سیستم استانیسلاوسکی
2- تکنیک بازیگری چخوف
3- تکنیک بازیگری متد
4- تکنیک بازیگری مایسنر
5- تکنیک بازیگری زیبایی شناسی عملی
 

1-سیستم استانیسلاوسکی
سیستم استانیسلاوسکی ( اگر فکر می کنین استانسلاوسکی اسم سختیه خداوند رو شاکر باشین که اسمش “روش محمد کریم بزچلویی سفید کمر اصل ” نیست!!!) یک تکنیک است که رویکردی منظم برای آموزش بازیگران دارد. مناطق مورد مطالعه در این سیستم شامل تمرکز ، صدا ، مهارت های بدنی ، حافظه احساسات ، مشاهده و تحلیل دراماتیک است. هدف استانیسلاوسکی یافتن یک رویکرد کاربردی جهانی است که می تواند در خدمت همه بازیگران باشد.
استانیسلاوسکی درباره سیستم خود گفت:    روش خود را ایجاد کنید. به معدن من وابسته نشو.ترکیب کنید چیزایی که برای شما کار خواهند کرد! به هرحال سنت ها را بشکنید.به شما التماس می کنم!!!!
در سیستم استانیسلاوسکی ، که به عنوان روش استانیسلاوسکی نیز شناخته می شود ، از احساسات و تجربیات یک بازیگر برای ارتباط با شخصیتی که بازی می کند،استفاده می شود. بازیگر خود را در ذهن شخصیت هایی که بازی می کند قرار می دهد تا بتواند با پیدا کردن چیزهای مشترک تصویر دقیق تری از شخصیت را به نمایش بگذارد.
acting-techniques - سبک های بازیگری- سیستم استانیسلاوسکی
 

2-بازیگری چخوف
یکی دیگر از سبک های بازیگری، بازیگری چخوف است.میخائیل چخوف دانش آموز استانیسلاوسکی بود و بعدها به سیستم استانیسلاوسکی اضافه کرد. چخوف بازیگر و نویسنده روسی-آمریکایی بود. تکنیک او توسط بازیگرانی چون کلینت ایستوود ، مریلین مونرو  استفاده شده است.
در این تکنیک ، بازیگر روی مسئله درونی که شخصیت با آن روبرو است تمرکز دارد و سپس موضوع را به شکل حرکات بیان می کند.
اصل روش او تصویری از بازیگر ایده آل است که ، به عنوان یک انسان ، خودش یک ساز دوتایی است. به عنوان یک موجود مجسم ، او دارای جسم است: “من یک بدن دارم.”
او به عنوان یک موجود آگاه با افکار ، احساسات و احساسات خود ، دارای یک درونی (روان / روح) است: “من یک زندگی درونی دارم.
در واژگان چخوف ، اصطلاح “روانی – جسمی” خلاصه شده این مفهوم است که تمامی ابزارهای بازیگر ، که از نظر اجزای اساسی آن ، جسمی و روانشناختی است. از این رو قابل درک است که ، هدف اول این روش این است که این ابزارهای بازیگر در کنار هم در جهتی گسترش یابند که از بالاترین پتانسیل خود استفاده کنند.
در این تکنیک ، بازیگر نیاز یک شخصیت یا پویایی درونی شخصیت را در قالب یک ژست بدنی بیرونی نشان میدهد. تکنیک چخوف یک رویکرد روانی- اجتماعی به بازیگری است.
تکنیک چخوف بر تحول ، کار با انگیزه ، تخیل و حرکات درونی و بیرونی تمرکز دارد.
acting-techniques - سبک های بازیگری- بازیگری چخوف
 

3-بازیگری متد
بازیگری متد به لی استراسبرگ و اعضای گروه تئاتر وی نسبت داده شده است.بازیگری متد یکی از مهمترین سبک های بازیگری مدرن است. به عنوان مثال ، سانفورد مایسنر ، رابرت لوئیس و استلا آدلر همگی تحت لی استراسبورگ کار می کردند ،در آنجا همه این بازیگران این تکنیک بازیگری را توسعه دادند.
آموزش های استراسبرگ بر روی تمرین اتصال به یک شخصیت با ترسیم احساسات و خاطرات شخصی ، مجموعه ای از تمرین ها از جمله حافظه حس و حافظه عاطفی و… تأکید می کرد.
لی استراسبرگ بازیگری متد را اینطور تعریف کرده است که:
بازیگری متد همان کاری است که همه بازیگران همیشه ،هر وقت که خوب بازی کرده اند ، انجام داده اند.
بازیگری متد یکی از سبک های بازیگری است که بازیگران را مجبور می کند تا خود را با افکار و احساسات شخصیت های بازی خود تصور کنند. این روش برای بسیاری از بازیگران آمریکایی که در تلویزیون می بینید متداول است ، مانند جارد لتو ، جیک جیلنهال و آنجلینا جولی.
acting-techniques - سبک های بازیگری- بازیگری متد
 

4-بازیگری مایسنر( یا مایزنر یا میسنر یا… )
تکنیک بازیگری یکی دیگر از سبک های بازیگری است که ارتباط نزدیکی با تکنیک بازیگری متد دارد.این روش بازیگری، بازیگر را ملزم می کند که نه تنها بر روی خود بلکه به طور کامل بر روی بازیگر دیگر متمرکز شود ، انگار که او واقعی است و فقط در همین لحظه وجود دارد. این نوع روش بازیگری باعث می شود بازی بازیگران برای مخاطبان باورپذیرتر به نظر برسد.گوش دادن یکی از ابزارهای اصلی است که بازیگران در تکنیک مایسنر استفاده می کنند.
تمرین اساسی که مایسنر برای آموزش پاسخ های بازیگران اختراع کرده است ، تمرین تکرار نامیده می شود.در این تمرین ، دو بازیگر از کنار یکدیگر می نشینند و با یک عبارت تکراری به یکدیگر پاسخ می دهند. از طریق این وسیله ، بازیگر از فکر کردن به آنچه می گوید و انجام می دهد ، متوقف می شود و آزادانه تر، چه از نظر جسمی و چه از نظر بیانی ، واکنش نشان می دهد.جیمز فرانکو ، الک بالدوین و نائومی واتس بازیگرانی هستند که از تکنیک بازیگری مایسنر استفاده می کنند.
acting-techniques - سبک های بازیگری- بازیگری مایسنر
 

5-بازیگری زیبایی شناسی عملی
اگر روش متد یک سیب بود ، پس زیبایی شناسی عملی پرتقال است. زیبایی شناسی عملی یک دیگر از سبک های بازیگری است که توسط دیوید مامت و ویلیام اچ. میسی مطرح شده است و مبتنی بر آموزه های استانیسلاوسکی ، سانفورد میسنر ، و اپیکتت( فیلسوف رواقی) است.
زیبایی شناسی عملی بر اساس تمرین تجزیه یک صحنه با استفاده از یک آنالیز چهار مرحله ای است.
لفظی – ابتدایی ترین توصیف درباره آنچه اتفاق می افتد
خواستن – آنچه در نهایت یک شخصیت می خواهد که بازیگر دیگر بگوید یا انجام دهد.
اقدام اساسی – آنچه بازیگر در صحنه می خواهد. لازم است بدانیم کاری که شخصیت انجام می دهد و کاری که بازیگر انجام می دهد جداست.
مثل اینکه – مثل اینکه مربوط به “اقدام اساسی” برای زندگی خود بازیگر است.
acting-techniques - سبک های بازیگری- تکنیک زیبایی شناسی عملی
 

تکنیک بازیگری زیبایی شناسی عملی برای برجسته کردن تجربه بازیگری استفاده می شود و بر اساس شخصیت نیست بلکه مبتنی بر بازیگر است. بازیگر در این صحنه می خواهد چه کاری انجام دهد؟ بازیگر در این شرایط چه کاری انجام می دهد؟
زیبایی شناسی عملی شامل بازیگرانی همچون ویلیام اچ میسی ، فلیسیتی هافمن ، رز بایرن ، جسیکا آلبا  و کلارک گرگ است.
 

حفظ دیالوگ | 6 روش حفظ دیالوگ
در بالا پنج سبک و تکنیک اصلی بازیگری ، که هر بازیگری باید آنها را بداند، برشمرده شد.اما ممکن است در منابعی سبک های بازیگری دیگری نیز برشمرده شود که در پایین به اختصار آنها را توضیح داده ایم:
6-استلا آدلر
رویکرد استلا آدلر نیز بر پایه استانیسلاوسکی بنا شده است ، اما تخیل بر فراخوان عاطفی مقدم است.
به قول او: شما باید فراتر از تجارب ارزشمند داخلی خود باشید.
مارلون براندو خود را شاگرد استلا آدلر می دانست.
7-اوتا هاگن
در روش اوتا هاگن همه چیز در مورد رئالیسم است. این تکنیک که یکی دیگر ازسبک های بازیگری است به دانش آموزان آموخته می شود که خاطرات خود را جایگزین یا انتقال دهند ، و آنها را به تجربیات شخصیت های خود تبدیل کنند.هاگن معتقد بود که این عمل یک واکنش احساسی واقع بینانه ایجاد می کند.
8-ویولا اسپولین
تکنیک ویولا اسپولین مبتنی بر بداهه سازی است. او تمرینات خود را بازی های تئاتر نامید. این بازی ها برای ترغیب بازیگران به استفاده از خودانگیختگی در صحنه ، طراحی شده اند. رویکرد بازی های تئاتر ویولا اسپولین باعث می شود دانش آموزان فوراً پاسخ دهند و در لحظه زندگی کنند.
acting-techniques - سبک های بازیگری- بازیگری ویولا اسپولین
 

9-جنبش لابان  (laban movement)
تکنیک لابان توسط یک مرد مجارستانی به نام رودلف ون لابان ساخته شده است.لابان در درجه اول برای رقصندگان و رقص برای کشف راه های جدید برای حرکت استفاده می شد. در دهه 80 و 90 ، این تئوری برای کمک به بازیگران و بهبود اجراها استفاده شد. در این تکنیک به یک بازیگر هم از نظر جسمی و هم از نظر عاطفی کمک می شود که شخصیت هایی را که متفاوت از خود هستند شناسایی کند و بازی کند.
با تمرکز بر 4 دسته اصلی (بدن ، تلاش ، شکل ، فضا) و درک روابط بین هر یک از آنها می تواند به اجرا کننده کمک کند نقش خود را در صحنه با استفاده از جنبه های مختلف توصیف کند.
–سوال متداول: پس سبک بازیگری برشت کو؟  خودتون فکر میکنین چرا نیست؟!!… جواب این سوال باشه تکلیف شما.
در این مطلب تلاش شده است تمامی سبک های بازیگری ( تکنیک ها) برشمرده شود. 

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”