نقد و بررسی کتاب به سوی فانوس دریایی

جنبش فمینیسم یا جنبش زنان یکی از تأثیرگذارترین جنبش‌های شکل‌گرفته در طی سالیان اخیر است. اما اگر می‌خواهید بدانید که نخستین زن فمینیست است در تاریخ ادبیات چه کسی بوده است بدون شک خواندن این کتاب می‌تواند گزینه‌ی مناسبی باشد. ویرجینیا و ولف به‌عنوان نخستین زن فمینیست با نوشتن رمان‌های تجربی و واقعی توانست جایگاه واقعی زنان را به آن‌ها نشان دهد و آن‌ها را به حضور بیشتر در جامعه دعوت می‌کرد.

کتاب مناسب چه کسانی است؟

کتاب به سوی فانوس دریایی یکی از مهم‌ترین نوشته‌های ویرجینیا وولف است. این رمان به‌عنوان یکی از مشهورترین کتاب‌های جنبش فمینیسم شناخته می‌شود که خواندنش به همه بانوان و علاقه‌مندان ادبیات پیشنهاد می‌کنیم. کتاب به سوی فانوس دریایی علاوه بر اینکه داستان زیبایی دارد، خواننده را به تفکر عمیق وامی‌دارد. این نکته دقیقه همان چیزی است که در ادبیات معاصر گم‌شده است.

درباره کتاب به سوی فانوس دریایی نوشته‌ی ویرجینیا وولف

کتاب به سوی فانوس دریایی نوشته‌ی ویرجینیا وولف است. این رمان برای نخستین بار در سال 1927 منتشر شد. کتاب به سوی فانوس دریایی داستان خانواده‌ای رمزی در یکی از تعطیلاتشان در کشور اسکاتلند در ده سال است. کتاب به سوی فانوس خانه یکی از بهترین کتاب‌های ویرجینیا وولف در اثر استفاده از جریان سیال ذهن است. این داستان از سه بخش تشکیل شده است. بخش اول کتاب که بیشترین حجم از کتاب را در بر می‌گیرد به معرفی شخصیت‌ها و شناخت قهرمان‌ها می‌پردازد. نام این بخش پنجره است. و طبیعتا می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد. زمان در بخش دوم این کتاب به سرعت می‌گذرد و داستان بیست ساله‌ی شخصیت‌های داستان را تنها در ده بیست صفحه خلاصه می‌کند. آخرین بخش این کتاب فانوس دریایی نام دارد. در این بخش نقش شخصیت اصلی داستانپر رنگ تر می‌شود و به طور خاص خط داستانی بر او متمرکز می‌شوند.

در بخشی از کتاب به سوی فانوس دریایی میخوانید

خانم رمزی گفت: «بله، البته اگر فردا هوا خوب باشد.» و سپس افرود: «اما باید سحرخیز باشی.»

شنیدن این کلمات برای پسرش شادی خارق‌العاده‌ای به همراه آورد، زیرا گویی از موافقت او برای رفتن به سفر خبر می‌داد و ظاهرا معجره‌ای که

سالیان دراز انتظارش را کشیده بود، درپایان تیرگی آن شب و سفر دریایی روز بعد به‌وقوع می‌پیوست. از آن‌جا که حتی در شش سالگی به آن دسته

از افرادی تعلق داشت که نمی‌توانند احساسات خود را از یکدیگر متمایز کنند و اجازه می‌دهند چشم‌انداز آینده با غم‌ها و شادی‌هایش بر آن چه هم

اکنون روی می‌دهد سایه بیافکند، از آنجا که برای این قبیل افراد از اوان کودکی هر چرخش احساسات نیروی آن را دارد که لحظه‌ای را که با دلتنگی یا درخشش توام باشد، متبلور و میخکوب کند، جیمز رمزی که بر زمین نشسته بود و عکس‌هایی از کاتالوگ مصور «فروشگاه‌های ارتش و نیروی دربایی» می‌چید، هم‌زمان با شنیدن جمله‌ی مادر تصویر یک یخچال را آکنده از موهبتی بهشتی یافت. شادی بر آن سایه افکنده بود. چرخ دستی،چرخ‌دستی. چمن‌زن, آوای سپیدارها، برگ‌هایی که پیش از باران به سفیدی می‌زدند، کلاغ‌هایی که قارقار می‌کردند، جاروهایی که بر زمین می‌افتادند. لباس‌هایی که خش‌خش می‌کردند. همه‌ی این‌ها چنان در ذهنش پر رنگ و مشخص بودند که زبان مخفی آن‌ها و رمز شخصی خود یافته بود. جیمز به‌نحو سازش‌ناپذیری جدی به‌نظر می‌آمد. با پیشانی بلند و چشمان آبی نافذش کاملا صادق و بی‌نقص می‌نمود و هرچند با به‌ نظر آوردن ضعف انسان اندکی اخم کرده بود. مادر تماشایش می‌کرد و می‌دید چگونه بااحتیاط عکس یخچال را می‌چیند. او را به‌صورت یک قاضی سرخ‌پوش يا به هنگام مدیریت موسسه‌ای بسیار مهم در لحظه‌های بحرانی اجتماعی مجسم کرد.

درباره نویسنده

آدالاین ویرجینیا وولف رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ناشر و منتقد انگلیسی متولد 26 ژانویه 1882 است. او از چهره‌های برجسته‌ی ادبی انگلستان شناخته می‌شود و سال‌های بین دو جنگ جهانی، از مهره‌های اصلی انجمن روشنفکری بلومزبری بود. ویرجینیا وولف یکی از مشهورترین نویسندگان قرن بیستم است و تقریباً بر همه‌ی نویسندگان بعد از خود تأثیر شگفت‌انگیزی گذاشته است.

ویرجینیا وولف متولد شهر لندن در کشور انگلستان است. او فرزند پدری نویسنده و مادری اهل مطالعه بود، درنتیجه ویرجینیا از کودکی به منبع کاملی از کتاب دسترسی داشت. پدر ویرجینیا بیشترین تأثیر را در شکل‌گیری شخصیت دخترش داشت. پدر ویرجینیا او را دائماً تشویق به مطالعه می‌کرد و به ویرجینیا نشان می‌داد که چگونه باید با تمام احساسش یک شعر و یا داستان را بخواند. 

یکی دیگر از تأثیرگذارترین افراد در زندگی ویرجینیا وولف همسرش لئوناردو وولف بود. لئوناردو کارمند پیشین اداره‌ی سیلان و از دوستان قدیمی برادر ویرجینیا بود. این زوج تا روز‌های آخر زندگی ویرجینیا زوج خوشحال و خوشبختی بودند. اما متأسفانه ویرجینیا در طول زندگی‌اش دو بار درگیر بیماری افسردگی شد، او توانست بار اول بر این بیماری غلبه کند اما این دفعه‌ی دوم که این بیماری به سراغ ویرجینیا آمد او را وادار به خودکشی کرد. نامه‌ای خودکشی ویرجینیا به همسرش لئوناردو یکی از لطیف‌ترین نامه‌های عاشقانه شناخته می‌شود.

نوشته‌های ویرجینیا وولف در قرن بیستم باعث ایجاد جنبش زنان و فمینیسم  شد. یکی از مهم‌ترین کتاب‌هایی که ویرجینیا وولف درباره‌ی حق زنان نوشته است کتاب اتاقی از آن خود است. وولف در این کتاب مسئله‌ای را تحت عنوان «خواهر شکسپیر» بیان می‌کند. او معتقد است که کسی نمی‌داند اما اگر درگذشته خانم‌ها هم حق نوشتن و اتاقی از آن خود داشتند ممکن می‌بود که نویسندگانی در سطح شکسپیر و امثال او می‌شدند.

ترجمه کتاب به سوی فانوس دریایی به فارسی

آثار زیادی از ویرجینیا وولف به فارسی ترجمه شده است. این نویسنده به عنوان یکی از مهمترین نویسندگان قرن بیستم میلادی که آثارش به بیشتر از پنجاه زبان دنیا ترجمه شده است در ایران آنقدر شناخته شده نیست. با این وجود مترجمان زیادی به سراغ ترجمه‌ی آثارش رفته‌اند. صالح حسینی، فرزانه طاهری، مهدی غبرائی، سهیل سمی و خجسته کیهان تعدادی از این مترجمان هستند. خجسته کیهانی یکی از بانوان مترجم و پرکار ایرانی است. او دارای مدرک لیسانس جامعه شناسی از دانشگاه تهران و فوق لیسانس مهندسی شهرسازی و ادبیات انگلیسی از دانشگاه سوربن در فرانسه است. خجسته کیهان با تسلط بر دو زبان فرانسه و انگلیسی از هر دو زبان به فارسی ترجمه می‌کند. او درباره‌ی تسلطش بر زبان می‌گوید: « انگلیسی و فرانسوی برای من در یک سطح قرار دارند. ترجمه را از انگلیسی شروع کردم، ابتدا داستان‌های کوتاه ترجمه می‌کردم که چند سال پیش هم مجموعه‎ای از آن داستان‌ها را چاپ کردم. بعد از آن هم داستانی از فرانسه ترجمه کردم. نویسنده‌ای فرانسوی هست به نام مارگریت یورسنار که فکر می‎کنم یک کار از او به فارسی ترجمه شده است. یورسنار بسیار دشوار می‌نویسد. قبل از مارگریت دوراس که بسیار ساده و به سبک همینگوی می‌نویسد، در فرانسه نویسندگان به نوعی با متن زورآزمایی می‌کردند، من هم شاید برای این‌که خودم را امتحان کنم، داستانی از این نویسنده را ترجمه کردم؛ آن‌قدر سخت بود که هشت بار بازنویسی‌اش کردم. بعد هم به ترجمه رمان پرداختم و با استر شروع کردم. با آثارش در فرانسه آشنا شده بودم. کارهای او را دوست داشتم و خوشبختانه آدم هم‌سلیقه من هم زیاد بود و خیلی‌ها از آثار او استقبال کردند.»