• صفحه نخست
• رَباب

ساز رباب (rabab) یکی از سازهای زهی – زخمه‌ای است و با مضراب نواخته می شود. مضرابها به نام ناخنک یا شهباز هستند. در ایران به نام رواده معروف بوده است. در جایی گفته شده که در واقع مخفف روح باب و گشاینده روح است.

خاستگاه رباب شرق و جنوب شرق ایران قدیم است که در حال حاضر در قسمت‌های سیستان و بلوچستان و افغانستان استفاده می شود. ساز اخیر قبلا دو سیم داشته که بعدها یک سیم دیگر به آن اضافه شده‌ است. این ساز با کمانه به صدا درآمده و همان است که ما امروز آن را کمانچه می نامیم. از نوازندگان این ساز در ایران می‌توان به استاد بیژن کامکار و استاد حسین علیزاده اشاره کرد.
رباب از جمله قدیمی‌ترین سازهای آرشه ای است که نواختن آن بیشتر در شرق و جنوب شرق کشورمان رواج دارد. این ساز معمولا از چوب، پوست، زه یا نخ نایلون ساخته می‌شود.
نواختن انواع رباب در برخی نواحی ایران و دیگر کشورهای همجوار نیز متداول است. این ساز در دهه 30 و 40 شمسی در گروه‌نوازی سازهای ملی ایران مورد استفاده قرار می‌گرفته است. در گروه‌نوازی‌های شهری، رباب را به صورت افقی روی زانو می‌گذارند (مانند عود یا تار) و با مضراب می نوازند.

رباب و چنگ به بانگ بلند میگویند            که هوش و گوش به پیغام اهل راز کنید (حافظ)
من دوش به کاسه رباب سحری             می نالیدم ترانه کاسه گری (مولوی)

انواع رباب

رباب بزرگ یا شاه رباب

رباب میانه

رباب کوچک یا زیلچه

اجزای رباب

کاسه

سینه

دسته

جعبه گوشی

شیطانک

خرک

سیم گیر

سیم

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”