کرین در واژه نامه زبان انگلیسی به معنای بالابر یا همان جرثقیل است اما کرین دوربین (camera crane)یک وسیله مثل الاکلنگ است و تفاوتش با الاکلنگ این است که یک طرفش
بزرگ و طف دیگر کوچک است. دوربین در طرف بازوی بزرگ قرار می گیرد و در طرف بازوی کوچک، یک وزنه قرار می دهند تا کرین به تعادل برسد.
(البته کرین ها با هم تفاوت هایی دارند مثل وسیله ای که در دو طرف کرین قرار می گیرد)
هرگاه نمایی با استفاده از کرین ضبط شود، به آن نما نمای کرین یا کرین شات می گویند. از کرین می توان برای به تصویر کشیدن تنهایی یا حقارت سوژه نیز استفاده کرد.
دلیل استفاده از این ابزار در واقع ثبت تصاویر از زوایای مختلف مثل زوایای بالا و یا دور شدن از آن ها است. برای دادن حس حماسی به بیننده و نشان دادن ارتش(تعداد افراد بالا)
نیز از این وسیله استفاده می کنند.
استفاده از کرین موجب می شود خیلی بیشتر از قبل، بتوانیم از فضای بیشتری، تصاویر را ضبط کنیم. هر فیلمبردار می تواند دامنه تصاویرش را با توجه به طول بازو و حرکت کرین، تنظیم کند.
فیلمبرداران می توانند دوربین را از راه دور هم کنترل کنند به شرط آنکه از کرین استفاده کنند. بازوی کرین از طول بالایی برخوردار است؛ در نتیجه سوژه در فاصله زیاد می تواند زیر نظر
فیلمبردار باشد.
از کرین می توان به عنوان پایه دوربین استفاده کرد البته ابعاد و وزنش خیلی بیشتر از یک سهپایه معمولی است! کرین این قابلیت را دارد تا حتی هنگام حرکت سوژه هم بتوان از او فیلمبرداری کرد و
لرزش آنچنانی در فیلم نباشد
کرین های فیلمبرداری معمولی یک صندلی برای فیلمبردار و یک صندلی برای دستیارش دارد(البته کرین هایی مثل TOWER camera Crane هم هستند که صندلی ندارند و فیلمبردار روی زمین با
استفاده از کنترل های ابتدای بازو، یا کنترل از راه دور، کرین را کنترل و تنظیم می کند).
بازوی متحرک صندلی ندارد و کنترل دوربین روی زمین به صورت دستی یا با ابزار های کنترل از راه دور و به صورت الکترونیکی صورت می گیرد.
تکنو کرین(Techno Crane) مثل کرین بازوی متحرک است اما کنترل بازوی آن هیدرولیکی است و می تواند با سرعت زیاد و به نرمی کوتاه و بلند شود و حتی در جهت های مختلف بچرخد.
این کرین ها قابلیت انتخاب چند نقطه به عنوان نقاط اصلی را دارند و با این قابلیت تعیین می کنیم که حرکت کرین در آن نقاط انجام شود و تصاویر را ثبت و ضبط کند. این عکس ها در حافظه ذخیره
می شوند که با توجه به آن ها می توان مشخص کرد که کرین بین این نقاط چطور و با چه سرعتی حرکت کند.
کرین تلسکوپی می تواند یک مسیر تعیین شده رابه وسیله جابه جایی شعاعی در طول دهانه و تغییر طول، در مسیر حرکت کند. این نوع کرین برای فیلمسازان خواهان نماهای جاه طلبانه و خلاق،
طراحی شده اند.
منعطف ترین نوع کرین، کرین های تلسکوپی هستند که با کمک آن ها می توان از انواع حرکات و موقعیت یابی های دوربین بهره برد.
اگر کرین بازوی متحرک را کوچک کنیم و دوربین و حرکت بازوی کرین به صورت دستی کنترل شوند، وسیله ای جدید ابداع می شود و مینی جیب(Mini jib/Jib Arm) نام دارد؛ مزیت مینی جیب
نسبت به بازوی متحرک ابعاد کوچکتر، ارتفاع کوتاه تر و حمل و نقل راحت تر است.
این وسیله نیاز به مانیتور ندارد چرا که ابعادش کوچک است و می توان به راحتی به دوربین دسترسی داشت. پروجیب دارای چرخ است که با کمک آن ها به راحتی پروجیب روی زمین به حرکت در
می آید.
هر نوع کرین، تقسیم بندی خاصی دارد و معمولاً با توجه به اندازه اتاقک یا صندلی کرین که معمولاً در بخش های کوچک، متوسط و بزرگ و بسته به ظرفیت بار و قدرت بازو، تقسیم شده اند.
تقریباً می توان گفت که کرین هم سن سینما است.زمانی که اولین بار از کرین استفاده شد، سال های اولیه تولید سینما بود. از لحاظ تاریخی، کرین ابتدایی یک نوع از جرثقیل دوربین بود که برای
استفاده، در اتاقک های بلند و به وسیله یک فیلمبردار و گاهی هم با یک دستیار، از آن استفاده می شد. این نوع کرین محدودیت های خاصی مثل کاهش طیف وسیعی از حرکات را به
دلیل ظرفیت بار بالا و نیاز به یک اپراتور مطمئن را به داشت.
در سال های اخیر کرین های فیلمبرداری دارای ریموت کنترل از نظر محبوبیت از دیگر انواع کرین سبقت فراوانی گرفته اند. این نوع از کرین ها دارای یک دوربین و مانیتور هستند و فیلمبردار در
هر نقطه ای که دلش بخواهد می تواند آن را کنترل کند. آن ها به فیلمبردار آزادی بیشتری در حرکت می دهند.
هد موتوردار پانورامیک، ریموت کنترل و هدایت دوربین به وسیله مانیتور و از روی زمین، از ویژگی های این نوع از کرین ها است.
“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”