• صفحه نخست
• تکنیک های عکاسی طبیعت عکاسی HDR

تکنیک های عکاسی طبیعت : عکاسی HDR در طبیعت

عکاسی HDR در طبیعت (تکنیکی منحصر به فرد)

در سومین مقاله از سری مقالات تکنیک های عکاسی طبیعت در قالب 11 مطلب کاربردی، با عنوان ” عکاسی HDR در طبیعت “، می‌توانید با یک راهکار ساده و موثر آشنا شوید.

ما پیش‌تر در چند مقاله مجزا شما را با ترفند و تکنیک‌های عکاسی HDR آشنا کرده‌ایم. در واقع این مقاله‌ی کوتاه با نام عکاسی HDR در طبیعت تاییدی است دوباره بر میزان کاربردی بودن این تکنیک در سبک‌های مختلف عکاسی.

جهت آشنایی با نکات پایه و همچنین تکنیک‌ها و ترفندهای عکاسی HDR و براکتینگ در عکاسی می‌توانید مقالات جامعی که در مجله‌ی وب سایت دیدنگار برای شما علاقه‌مندان به عکاسی تهیه شده است را، مطالعه نمایید.

ریشه‌ی بوجود آمدن عکاسی HDR و در این مقاله‌ی خاص، به کارگیری عکاسی HDR در طبیعت بر مبنای یک اصل ساده است. دوربین شما به هر میزان هم که توانمند باشد، دایره‌ی پوشش داینامیک رنجی ( Dynamic Range ) بمراتب کمتر از آنچه چشم شما قادر به تشخیص آن است را دارد. این بدان معنا است که دوربین شما قادر نخواهد بود تنها در یک عکس، تمام دایره‌ی گسترده‌ی تفاوت‌ها در بخش‌های پر نور و تاریک صحنه را به تصویر بکشد.

بطور سنتی عکاسان در این مواقع موضع خود را برای ثبت تنها یک بخش از تصویر تعیین می‌کنند. آنها می‌توانند فقط سایه‌ها یا بخش‌های روشن‌تر منظره را نورپردازی کنند و در یک عکس قادر خواهند بود تنها جزئیات بخش انتخابی خودشان را به ثبت برسانند. البته عکاسی با نبوغ انسل آدمز توانسته است در عکس‌های خود و تنها با ثبت یک تصویر، حداکثر داینامیک رنج منظره را به ثبت برساند.

چرا به عکاسی HDR در طبیعت نیاز داریم ؟

استفاده از تکنیک عکاسی HDR در طبیعت ، این امکان را به تمامی عکاسان ( و نه فقط به نخبگان ) داده است تا بتوانند عکس‌هایی جذاب از مناظری که در نگاه اول چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کند، به ثبت برسانند. در عکاسی HDR شما از یک منظره با چند نوردهی متفاوت، تصاویری یکسان از نظر زاویه و نقطه‌ی کانونی عکس به ثبت می‌رسانید. زمانیکه از تکنیک عکاسی HDR در طبیعت استفاده می‌کنید، هر کدام از این عکس‌ها مسئولیت ثبت صحیح بخش‌هایی از منظره‌ی پیش روی شما را برعهده دارن

برخی از آنها جزئیات سایه‌ها را نمایان‌تر می‌کند و برخی دیگر جزئیات بخش‌های روشن‌تر، بویژه آسمان را به تصویر می‌کشند. سایر عکس‌ها نیز در جایی با میزان نوردهی بین این بخش‌های فوق تاریک و فوق روشن صحنه قرار دارند. این عکس‌ها سپس در نرم‌افزارهای ویرایش تصویر بر روی هم سوار می‌گردند تا عکس نهایی دارای حداکثر جزئیات و حداکثر داینامیک رنج منظره‌ی پیش روی شما باشد. نرم‌افزار فتوشاپ و فتوماتیکس بهترین گزینه والبته انتخاب ایده‌آل من برای تلفیق عکس‌های HDR است. با یک جستجوی کوتاه در اینترنت می‌توانید نرم‌افزارهای تخصصی و حتی رایگان متعددی برای استفاده از تکنیک عکاسی HDR بیابید. امکانات این نرم‌افزارها برای دستیابی به یک عکس چشم‌نواز، بی‌شمار است.

نرم‌افزار فتوماتیکس با استفاده از تنظیمات پیش‌فرض، خیلی سریع عکس نهایی شما را تولید می‌کند. در نرم‌افزار فتوشاپ نیز این تنوع کمی بیشتر بوده و شما می‌توانید بوسیله‌ی ابزارهایی همچون ( Auto Tone ) ، ( Contrast ) و ( Color tools ) کیفیت عکس نهایی HDR خودتان را تا حد زیادی ارتقاء دهید. در ادامه توضیحی مختصر در رابطه با دستیابی به عکسی که پیش‌تر مشاهده کردید را برای شما بیان می‌کنم.

تنظیمات پایه برای عکاسی HDR در طبیعت

همانطور که در عکس بالا مشاهده می‌کنید، با استفاده از تکنیک عکاسی HDR در طبیعت و در جهت دستیابی به یک عکس استاندارد و قابل قبول، من 5 تصویر با نوردهی‌های متفاوت به ثبت رسانده‌ام. عکس اول ( که در واقع عکس میانی در بین 5 عکس من می‌باشد ) با تنظیمات اولیه و فارغ از هرگونه نورپردازی مازاد به ثبت رسیده است.

عکس اول بوسیله‌ی نورسنجی با حالت ( Center Weighting ) دوربین نورسنجی شده است. چهار عکس دیگر به ترتیب از سمت چپ با تغییر میزان نوردهی به ( 2- ) ، ( 1- ) و ( 1+ ) و در نهایت ( 2+ ) به ثبت رسیده است. بصورت عمومی بهتر است عکس‌های منبع و مربوط به عکاسی HDR خود را در مود Av به ثبت برسانید. در این حالت تنظیمات دیافراگم شما و در نتیجه عمق میدان، ثابت خواهد بود و تنها متغیر ما در هنگام عکاسی، سرعت شاتر است.

فراموش نکنید همانطور که گفتم برای استفاده از تکنیک عکاسی HDR در طبیعت ، سه پایه‌ی خود را بهمراه داشته باشید. تایمر دوربین را برای ثبت توالی عکس‌ها بر روی 2 ثانیه تنظیم کنید. زیرا در صورتی که از ریموت برای فشردن شاتر استفاده نمی‌کنید، این انتخاب بهترین گزینه برای عدم دست‌کاری زاویه‌ی دوربین و هرگونه تحرک در آن است.بعلت آنکه این عکس در هنگام طلوع خورشید به ثبت رسیده است، من چاره‌ای بجز شروع با سرعت شاتر پایین ( 1/15 sec. ) نداشتم. البته برای ثبت این عکس با این میزان سرعت پایین شاتر، قطعا باید از سه پایه استفاده کرد. در واقع سرعت شاتر من به ترتیب در عکس‌ها از سمت چپ به راست، به این گونه بوده است : عکس اول با سرعت شاتر ( 1/4 sec. ) ، عکس دوم با سرعت ( 1/5 sec. ) ، عکس میانی با سرعت ( 1/15 sec. ) ، عکس بعدی با سرعت ( 1/30 sec. ) و در نهایت عکس سمت راست با سرعت شاتر ( 1/60 sec. ) به ثبت رسیده است. اکنون که به این عکس نگاه می‌کنم، این امکان وجود داشته است تا برای نمایش جزئیات بیشتری از ابرها، از سرعت شاتری بین ( 1/100 ) تا ( 1/250 ) ثانیه نیز استفاده کنم.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”