آخرینباری که به موسیقی گوش دادید کی بود؟ آیا صرفا برای پر کردن زمان بود یا از آن لذت بردید؟ آیا به آن با تمرکز و کنجکاوی گوش فرا دادید یا صرفا آن را شنیدید؟ شاید بپرسید مگر فرقی بین این دو است؟ جواب بله است و دانستن این تفاوت امری حیاتی در ساخت موسیقی شماست. شاید این جملهی شرلوک هولمز را به یاد داشته باشید که به دکتر واتسون گفت: «تو میشنوی، اما گوش فرا نمیدهی.»
همانطور که بین «دیدن» و «مشاهدهکردن» فرق است، موسیقیدان باید این را در نظر داشته باشد که بین «شنیدن» و «گوش فرا دادن» تفاوت است. وقتی به موسیقی گوش فرا میدهید، در کنار لذت بردن از قطعهی موسیقی، به دانش خود از این هنر نیز اضافه میکنید. به نوع هارمونیها، ضربآهنگ، جنس صداهای استفاده شده، تغییرات تفکر و تغییرات آهنگسازی آن موسیقیدان و … توجه میکنید. خود را در تجربهی هنرمند دیگری به چالش میکشید و سبد الهامات و دانستههای خود را بزرگتر و بزرگتر میکنید. در این مقاله سه جنبهی مهم گوش فرا دادن را بررسی میکنیم. ابتدا ضرورت و فواید آن را مرور میکنیم، سپس انواع شنیدن موسیقی و تمرکز کردن را یادآوری کرده و در پایان نحوهی درست حرفهای شنیدن و تکنیکهای موثر را بررسی میکنیم. اینجا نه دربارهی ساختن موسیقی خودمان، بلکه درباره موسیقی دیگران حرف میزنیم. (چشمک)
“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”