ریتم آهنگ

بیوگرافی جولیا مارگارت کامرون؛ عکاس بریتانیایی

بیوگرافی جولیا مارگارت کامرون؛ عکاس بریتانیایی

بیوگرافی جولیا مارگارت کامرون

دوران کودکی

جولیا مارگارت کامرون در سال 1815 در کلکته هند به دنیا آمد. او دومین خواهر از هفت خواهر بود که در خانواده ای ثروتمند، بسیار با فرهنگ و تحصیلکرده به دنیا آمد. پدرش جیمز پتل یک مقام معتبر بود که برای شرکت هند شرقی کار می کرد. مادر او، آدلین پاتل، دختر سلطنت طلبان فرانسوی بود. به این ترتیب، کامرون و خواهرانش دوران جوانی خود را بین هند، ورسای و انگلستان گذراندند. همه خواهران پاتل به خاطر زیبایی‌های سرزنده و شوخ‌آمیز بودند که اغلب به دلیل زیبایی و صراحت غیرعادی‌شان مورد توجه و نظر قرار می‌گرفتند.

 

آموزش و پرورش و آموزش اولیه

کامرون از سال 1818 تا 1834 بیشتر در فرانسه تحصیل کرد. تحصیلات او کاملاً جامع و کلاسیک بود، اما بر هنرهای زیبا متمرکز نبود. در سال 1836 او از یک بیماری در دماغه امید خوب بهبود می یافت. در آنجا بود که او با دو تأثیر کلیدی در رشد شخصی و هنری خود مواجه شد. سر جان هرشل، ستاره شناس و شیمیدان مشهور عکاسی، و چارلز هی کامرون، همسر آینده او و یک مصلح لیبرال مصمم که مقاله اش، در مورد عالی و زیبا (1835) تأثیر زیادی بر نظریه های اساسی زیبایی شناسی او گذاشت.

 

   

دوره بلوغ

در سال 1838 جولیا پاتل با چارلز کامرون در کلکته ازدواج کرد و این زوج صاحب شش فرزند شدند (پنج بیولوژیکی و یک فرزندخوانده). این خانواده با هنرمندان و روشنفکران اجتماعات اجتماعی پر جنب و جوشی برگزار می کردند و آنها خیرخواهان مشتاقی بودند. در آن زمان، کامرون هنوز یک عکاس نبود - با این حال او مرتباً با هرشل در مورد جدیدترین پیشرفت‌ها در عمل عکاسی مکاتبه می‌کرد. در سال 1841، دوست عزیز و مهم او حتی تعدادی "Talbotypes"، نمونه های اولیه از عکس های هنری فاکس تالبوت را برای او فرستاد.

 

در سال 1848، خانواده به انگلستان نقل مکان کردند، ابتدا به تونبریج ولز در کنت، سپس دو سال بعد به لندن، جایی که کامرون با گروه خانه هلند کوچک درگیر شد. این سالنی بود که توسط خواهر کامرون، سارا پرینسپ اداره می‌شد، و محیطی که کامرون را با مرکز زیبایی‌شناسی لندن و به‌ویژه دوست همیشگی‌اش، نقاش جورج فردریک واتس، آشنا کرد. دومین مرکز الهام هنری کامرون جزیره وایت بود، جایی که خانواده در سال 1860 با خرید خانه ای همسایه با آلفرد لرد تنیسون شاعر، که دوست و همکار هنری بزرگ کامرون نیز شد، به آنجا نقل مکان کردند.

 

   

Dimbola Lodge، خانه خانوادگی در جزیره وایت همچنین جایی بود که کامرون اولین دوربین جعبه کشویی خود را به عنوان هدیه کریسمس از دخترش جولیا در سال 1863 دریافت کرد. کامرون مشتاقانه مرغداری خود را به یک استودیوی عکاسی و یک زغال سنگ قدیمی تبدیل کرد. به تاریکخانه اش ریخت و به سرعت برای انجام کارهایی که هرشل تقریباً بیست سال قبل به او معرفی کرده بود، راه افتاد. آزمایش‌های او با پرتره، صحنه‌های کتاب مقدس، تابلوهای آرتورین، و موضوعات نقاشی کلاسیک عمدتاً در جزیره وایت با دوستان، خانواده و عابرانش انجام شد و به‌عنوان مدل‌های او - یا همانطور که تنیسون به طنز آنها را نامید، به دلیل مصمم بودن و دید سرکش، "قربانیان او".

 

دوره متاخر

کامرون از «اولین موفقیت» خود در گرفتن آنی جوان در سال 1864، به سرعت و با پشتکار مشغول تهیه عکس با تجهیزات جدید شد. او پس از ساختن پرتره آنی خودش گفت: "بالاخره موفقیت بی پایانی حاصل شد! اجازه ندهم آنها را اینطور بنامم"، و اعتماد به نفس خود را در یک مجموعه کار در حال توسعه که مدت ها مورد انتظار بود و بدون شک مهم بود، آشکار کرد.

 

   

او به طور گسترده به نمایش گذاشت. آثار او در نمایشگاه جهانی پاریس در سال 1867 گنجانده شد، او یک نمایش انفرادی در گالری آلمان در لندن در سال 1868 داشت، سپس در هلند در سال 1869، و دوباره در نمایشگاه جهانی در سال 1873 جایزه قابل توجهی را برای "طعم خوب دریافت کرد". در «مطالعات هنری» خود. دهه 1870 شاهد بلوغ سبک تمرکز ملایم با امضای هنرمند، چیدمان تابلوهای استادانه‌تر، و انعکاس دقیق خود بود. در سال 1873 کامرون شروع به فروش عکس های خود کرده بود. او کاملاً آگاه بود که در حال ساختن «هنر» است، و به عنوان یک زن تاجر زیرک عمل می‌کرد و همه عکس‌هایش را در یک آژانس حق چاپ ثبت می‌کرد.

 

کامرون همچنین زمانی پیدا کرد تا Annals of My Glass House را بنویسد، شرحی بیوگرافی از حرفه خود که به طور کامل آن را کامل نکرد و تا سال 1889 منتشر نشد. کامرون در اواسط دهه پربارش از عکاسی مطمئناً می‌دانست که کارش خوب است - او به مدیر موزه کنزینگتون جنوبی، سر هنری کول، نوشت که چاپ‌های جدید او «باید برق‌آمیز شود و جهان را مبهوت کند. امیدوارم اینطور نباشد. تخیل بیهوده." این گالری بود که او اغلب با آن نمایشگاه می‌کرد و حتی یک استودیوی پرتره داشت که کامرون می‌توانست نشسته‌هایش را در آنجا ببرد.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”