• صفحه نخست
• پیر پل پوژه، مجسمه ساز باروک فرانسه

پیر پوژه (1620-94)

یکی از بزرگترین مجسمه‌سازان باروک در قرن هفدهم فرانسه، پیر پل پوژه، نقاش، تزئین کشتی‌ها و نقشه‌کش بود. سبک مجسمه سازی باروک پوژه که توسط باروک ایتالیا شکل گرفته بود، از زمان خود جلوتر بود و همیشه مورد پسند سبک کلاسیک دربار فرانسه قرار نمی گرفت. او یکی از معدود مجسمه‌سازی‌هایی بود که در خارج از ایتالیا توانست فوراً بهترین کار برنینی را به تصویر بکشد، اما در کشورش - جایی که هنر توسط چارلز لو برون و ژان باتیست کولبر کنترل می‌شد، که هیچ‌کدام از آنها پوژه را دوست نداشتند - او به‌عنوان یک هنرمند مجسمه ساز کلاسیک و بعداً به عنوان جد رمانتیسیسم شناخته می‌شد.

این دیدگاه‌های متفاوت استعدادهای خلاقانه او را تأیید می‌کند و این واقعیت را تکمیل می‌کند که مجسمه‌سازی او نشان‌دهنده آگاهی کامل از میکل آنژ (1475-1564)، جیامبولونیا (1529-1608) و برنینی (1598-1680) و همچنین دوران باستان است. مجسمه های معروف او که اکنون به عنوان یکی از هنرمندان بزرگ باروک فرانسوی دیده می شود، شامل سنت سباستین (1663-68، سنگ مرمر، کلیسای سانتا ماریا آسونتا دی کاریگنانو، جنوا)، میلو کروتونا (1682، لوور) و پرسئوس و آندرومدا (1684) است. .

زندگینامه

پوژه در مارسی به دنیا آمد. پدرش استاد سنگ تراشی بود. پوژه تا حد زیادی خودآموخته بود، حداقل در مبانی مجسمه سازی سنگی، همانطور که برادرانش نیز هنرمند شدند. در سال 1634 پوژه نزد ژان رومن شاگرد شد و او بیشتر در مورد هنر پلاستیک، به ویژه کنده کاری روی چوب به او آموخت. چهار سال بعد پوژه عازم مکه هنری زمان خود، ایتالیا شد و سال‌های زیادی را در رم و فلورانس گذراند. او عمدتاً با پیترو دا کورتونا، نقاش و گچ‌کار، کار می‌کرد که پروژه اصلی او تزئین کاخ پیتی (فلورانس) بود. نقش پوژه در این دکوراسیون مشخص نیست.

در اوایل دهه 1640 پوژه به فرانسه بازگشت و در تولون آرسنال، بزرگترین کارخانه کشتی سازی نیروی دریایی فرانسه، کار کرد. در اینجا او توسط کارگاه منبت کاری که طراحی و نظارت بر دکوراسیون کشتی ها (از جمله Le Magnifique) را بر عهده داشت، استخدام شد. بر اساس برخی اسناد، پوگت در سال 1646 به مدت یک سال به ایتالیا بازگشت و برادرش را که مأمور کپی برداری از آثار باستانی در رم بود، همراهی کرد.

اولین کمیسیون مجسمه سازی

بسیاری از بهترین آثار پوژه، هم مجسمه و هم نقاشی، از دهه 1650 به بعد خلق شدند. برخی از مجسمه‌های او از اوایل این دوره عبارتند از سنگسار سنت پیتر (حدود 1654، موزه هنرهای زیبا، مارسی) و درب هتل دو ویل در تولون (1656، مرمر، موزه ناوال، تولون) . دومی اولین سفارش مهم او بود - طرح کلی طراحی درب قبلاً در ایتالیا به خوبی مورد استفاده قرار می گرفت ، اما Puget با چهره های خود اصالت زیادی نشان می دهد. حرکت چهره های او بسیار بیشتر از هر چیزی در سنت پاریسی در آن زمان به سبک باروک است. آثار دیگر عبارتند از هرکول ایستاده (حدود 1660، سفالین، Staatliche Museen، برلین) و هرکول در حال استراحت (1661، مرمر، لوور، پاریس). شخصیت قهرمان هرکول نقش مهمی در قرن هفدهم و هجدهم در فرانسه ایفا کرد، زیرا افسانه‌ها ادعا می‌کردند که هرکول تروا دهمین پادشاه گول بوده است و بسیاری از پادشاهان فرانسوی آرزو داشتند که با قدرت او مرتبط باشند.

نقاشی ها

پوژه تمایل داشت مجسمه سازی را به نقاشی هنری زیبا ترجیح دهد. بسیاری از نقاشی‌های او در واقع پرتره بودند، اما به شیوه‌ای معمولی باروک، استفاده هوشمندانه از نور (chiaroscuro) را نشان دادند. برخی از نقاشی های باقی مانده از او عبارتند از - پرتره مادر هنرمند (1651-55، مجموعه خصوصی، نیمز). سنت پیتر که کلید بهشت ​​را در دست دارد (1653-59، کلیسای کلیسایی، گراند کمپ)؛ قربانی نوح (1654، موزه هنرهای زیبا، مارسی)؛ سلف پرتره (1668-69، موزه گرانه، اکس آن پروونس)؛ خودنگاره در دوران پیری (1690-1692، موزه لوور، پاریس) و آموزش آشیل توسط شیرون (حدود 1690، موزه هنرهای زیبا، مارسی). پوژه در سال 1665، ظاهراً به توصیه پزشکش پس از یک بیماری طولانی مدت، قلم مو را برای همیشه کنار گذاشت.

جنوا

در اواسط دهه 1660 پوگت مدتی را در جنوا گذراند و برای تزئین کلیسای سانتا ماریا آسونتا دی کاریگنان مأموریت دریافت کرد. اولین آنها سنت سباستین (1663-1668) بود، مجسمه ای مرمرین که منتقدان آن را تحسین کردند به آن اثر برنینی نزدیک شد. با این حال، در مقایسه با بنینی دراماتیک‌تر، که شخصیت‌هایش از نظر فیزیکی به بیننده می‌رسند، شخصیت‌های Puget کمی بیشتر در فضای فیزیکی خود گنجانده شده بودند. این رد کردن هنر باروک کامل توسط پوژه است که کار او را از برنینی متمایز می کند.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”