• صفحه نخست
• فوتوریسم (آینده پژوهی) چیست؟

فوتوریسم (آینده پژوهی) چیست؟

فوتوریسم یک جنبش هنری مدرن بود که در اوایل قرن بیستم در ایتالیا شروع شد. آینده پژوهی فناوری، پیشرفت و پویایی زندگی مدرن را تحسین می کرد. بنیانگذار فوتوریسم شاعر ایتالیایی فیلیپو توماسو مارینتی (1876 - 1944) بود که تولد جنبش را در مانیفست آینده نگر خود که در سال 1909 منتشر شد اعلام کرد. به زودی نقاشان ایتالیایی امبرتو بوچیونی، کارلو کارا، جاکومو بالا و جینو سورینی به او پیوستند. . مهم‌ترین سهم آینده‌گرایی در تاریخ فرهنگی جهان در هنرهای تجسمی و شعر اتفاق افتاد. این جنبش با آغاز جنگ جهانی اول پایان یافت.

ریشه های آینده پژوهی

فوتوریسم برای اولین بار در 5 فوریه 1909 در روزنامه ایتالیایی Gazzetta dell'Emilia تحت عنوان "مانیفست اولیه دل فوتوریزم" اعلام شد. این مقاله در 20 فوریه در صفحه اول روزنامه معتبر فرانسوی فیگارو تجدید چاپ شد. از این نسخه، با عنوان "Le Futurisme"، مارینتی و ایده های بحث برانگیز او شهرت جهانی یافتند. لحن در مانیفست تحریک‌آمیز، پرشور و عمدی برای ایجاد اختلاف بود. این بلافاصله تخیل گروهی از نقاشان ایتالیایی، امبرتو بوچیونی، کارلو کارا، جاکومو بالا، لوئیجی روسولو و جینو سورینی را به خود جلب کرد، که سال بعد با مانیفست خود در مورد نقاشی پاسخ دادند. نقاشان فوتوریست با چشم پوشی از هنر گذشته که آن را منسوخ و راکد می دانستند، به دنبال هنری بودند که پویایی، تغییر و انرژی دنیای مدرن را به تصویر بکشد.

مارینتی نام «آینده گرایی» را انتخاب کرد تا نشان دهد که جنبش جدید چشم اندازی پر جنب و جوش از آینده ارائه می دهد و فناوری، نوآوری و پیشرفت را جشن می گیرد. آینده‌گرایان ارزش‌های سنتی و هنر قدیمی را که دیگر معنی نمی‌دانستند، رد کردند و خواستار تخریب نهادهای فرهنگی مانند موزه‌ها و کتابخانه‌ها شدند. در عوض، آنها از تازگی، تغییر، قدرت ماشین، سرعت و حرکت تجلیل کردند. آنها آینده را بر گذشته و جوانی را بر تجربه تاکید کردند. بسیاری از آینده پژوهان ایتالیایی به امید مدرن کردن ایتالیا از فاشیسم حمایت کردند. در سال 1918، مارینتی حزب سیاسی آینده‌گرا را تأسیس کرد که بخشی از سازمان بنیتو موسولینی به نام چهره‌های ایتالیایی مبارزه شد.

ویژگی های هنر آینده نگر

آینده‌گرایان در هنر خود می‌خواستند انرژی هیجان‌انگیز پیشرفت فن‌آوری را با الهام از تحرک زندگی مدرن در اوایل قرن بیستم و آخرین پیشرفت‌ها در علم، خودرو و صنعت هوانوردی منتقل کنند. آنها بر نشان دادن درک حرکت و سرعت تمرکز داشتند و اغلب قطارها، اتومبیل ها، دوچرخه سواران مسابقه، هواپیماها را به عنوان سوژه خود به تصویر می کشیدند. آنها همچنین مکان های شهری، به ویژه جمعیت شهری را به تصویر می کشیدند. برای دستیابی به این هدف، آنها تکنیک کوبیست را برای نشان دادن نماهای چندگانه از یک شی در یک نقاشی با استفاده از سطوح صفحه تکه تکه اتخاذ کردند. بر خلاف کوبیست ها، پالت رنگ Futurist بسیار روشن تر و پر جنب و جوش تر بود. آینده پژوهان تصاویر یک شی را دستکاری می کردند و روی آن می پوشاندند و آن را در تکرارهای متوالی ریتمیک نقاشی می کردند تا توهم حرکتی ایجاد کنند. فوتوریست ها با استفاده از ضربات قلم مو و ادغام رنگ های مشابه تکنیک نقاشی اواخر قرن نوزدهم به نام دیویژنیسم، اشیاء را متحرک کردند و ترکیبات پویا از فرم های چرخان و انرژی ردیف ایجاد کردند.

میراث آینده پژوهی

اصول موضوعی و سبکی آینده نگر به مجسمه سازی و معماری در آثار بوکونی و نقاشی های رویایی آنتونیو سنت الیا از شهری در آینده پر از آسمان خراش ها و همچنین به کشورهای دیگر، به ویژه روسیه، گسترش یافت. فوتوریسم بر بسیاری از جنبش‌های هنری قرن بیستم دیگر از جمله آرت دکو، ورتیسیسم، ساخت‌گرایی و دادائیسم تأثیر گذاشت. پژواک ایده‌های فوتوریستی را می‌توان بعداً در سینما و ادبیات مدرن غرب و شرق دور مانند Cyberpunk و جنبش نئو آینده‌گرایی در هنر، طراحی و معماری دنبال کرد.

هنرمندان آینده نگر قابل توجه

فیلیپو توماسو مارینتی (1876 - 1944)، ایتالیایی

اومبرتو بوچونی (1882 - 1916)، ایتالیایی

کارلو کارا (1881 - 1966)، ایتالیایی

جاکومو بالا (1871 - 1958)، ایتالیایی

لوئیجی روسولو (1885 - 1947)، ایتالیایی

جینو سورینی (1883 - 1966)، ایتالیایی

ناتالیا گونچاروا (1881 - 1962)، روسی

جوزف استلا (1877 - 1946)، ایتالیایی-آمریکایی

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”