• صفحه نخست
• آشنایی با اینیگو جونز یکی از بزرگترین معماران انگلستان

زندگینامه

اینیگو جونز یکی از بزرگترین معماران انگلستان در دوره معماری باروک اولیه و اولین کسی بود که سبکی از معماری رنسانس را بر اساس آثار آندریا پالادیو (1508-1580) معرفی کرد. این سبک بر اساس ارزش‌های معماری یونانی و سنت‌های معماری رومی که توسط ویتروویوس بیان شده است، بنا شده است. قدرت تأثیر جونز را می توان از این واقعیت سنجید که هنر رنسانس ایتالیا به دلیل پیوندهایش با عقاید کاتولیک، در انگلستان بسیار مورد بی اعتمادی قرار داشت و اینکه تا کنون تأثیر آن بر معماران باروک انگلیسی بسیار کم بوده است. اینیگو جونز علاوه بر معماری‌اش - که او در اواخر دهه 30 زندگی‌اش به آن مشغول شد - به خاطر طراحی‌هایش و طراحی‌های لباس و مناظر او برای ماسک‌های معروف دربار نیز مورد توجه است. اما این مهارت های معماری او بود که به او نفوذ و اعتبار قابل توجهی در دربار سلطنتی قرن هفدهم جیمز اول و چارلز اول داد. از طرح های ساختمانی او، بهترین نمونه های باقی مانده خانه ضیافت در وایت هال لندن (تکمیل شده در سال 1622)، ساختمان ملکه است. خانه در گرینویچ، لندن (تکمیل شده در 1635) و کلیسای رویال، سنت جیمز، اولین کلیسای کلاسیک در لندن.

همانطور که هست، او در کنار کریستوفر رن (1723-1632)، نیکلاس هاکسمور (1736-1661) و جان ونبروگ (1726-1664) به عنوان یکی از تأثیرگذارترین طراحان زمان خود قرار می گیرد.

اگرچه دربار سلطنتی تودور حامیان پرشور آثار هنرمندان خاصی از جمله هنر پرتره هولبین (1498-1543) و همچنین نقاشی مینیاتوری نیکلاس هیلیارد (1547-1619) و آیزاک اولیور (1568-1617) بودند، سهم مهم بریتانیا در رنسانس اروپا نه در هنرهای تجسمی بلکه در علم و ادبیات بود. شکسپیر و میلتون، بیکن و نیوتن در میان بسیاری از ادیبان، شاعران و فیلسوفان برجسته بودند. هنر تجسمی، به‌ویژه از سوی طبقات متوسط ​​رو به رشد قدرتمند، در واقع با تردیدهایی مورد توجه قرار گرفت. این نه تنها به دلیل ارجاع پیوریتن به هنر کم‌کلید پروتستان بود تا هنر پر زرق و برق و ایدئولوژیک کاتولیک، بلکه از یک سو ارتباط عمومی هنر اروپایی با کلیسای کاتولیک روم و تبرئه سیاسی و انحصار سلطنتی نیز وجود داشت. دیگر. این امر به خوبی ایتالیا و فرانسه، دو پیشرو در هنر و معماری را با هم به عنوان نمونه های نامطلوب خارجی در پرانتز قرار داد.

در نتیجه هنر باروک در انگلستان در حال و هوای انزواطلبی استانی ادامه یافت که تا قرن هجدهم به طور کامل شکسته نشد. شاه چارلز اول سعی کرد دربار خود را بر اساس خطوط اروپایی تأسیس کند. او از روبنس و ون دایک حمایت کرد و مجموعه بزرگی از نقاشی‌ها و طراحی‌های اروپایی را ساخت و نقشه‌های بلندپروازانه‌ای برای کاخ وایت هال به سبک یادبود مدرن و متناسب با پایتخت بزرگ اروپایی طراحی کرد. اما اشتباهات سیاسی او تقریباً همه را علیه او برانگیخت. همانطور که بود، مهم ترین هنرمندان فعال در انگلستان در طول قرن هفدهم محدود به پرتره نگاران آنتونی ون دایک (1599-1641)، ویلیام دابسون (1610-46) و پیتر لیلی (1618-80) بودند. و ساموئل کوپر (72-1609) که بیشتر به خاطر مجموعه پرتره هایش از الیور کرامول شناخته می شود. معماری کت و شلوار قوی تری بود، اگرچه طرح های بریتانیایی تاثیری بر رنسانس قاره ای نداشت.

زندگی و آثار

یکی از موارد ضروری در برنامه چارلز اول برای بیرون راندن انگلستان از انزواگرایی و همسو شدن با فرهنگ اروپایی، یک برنامه ساختمانی بلندپروازانه بود. این کار به اینیگو جونز (1573-1652)، نقاش، طراح صحنه و معمار متولد لندن سپرده شد. جونز مانند تعدادی از جوانان تحصیلکرده زمان خود سفرهای زیادی به اروپا کرده بود و با اشتیاق برای کار آندره آ پالادیو (1508-1580) - نیروی غالب در معماری رنسانس ونیزی - و همراه داشتن نسخه هایی از کتاب هایش بازگشته بود. در مورد معماری

در اوایل دهه 1600، جونز توسط ملکه آن، همسر جیمز اول، استخدام شد تا لباس‌ها و تنظیمات ماسک‌های معمولی دربار را فراهم کند، خدماتی که او حتی پس از دریافت سفارش‌های معماری به ارائه آن ادامه داد. اولین کمیسیون ساختمانی شناخته شده او، New Exchange in the Strand در لندن بود که در حدود سال 1608 برای ارل سالزبری طراحی شد. سه سال بعد جونز به عنوان نقشه بردار آثار به شاهزاده ولز منصوب شد، که در سال 1612 به طرز ناخوشایندی درگذشت. در سال 1614، اندکی پس از بازگشت او از سفر دوم به ایتالیا، او به سمت نقشه بردار پادشاه منصوب شد. او تا سال 1643 سمت خود را حفظ کرد.

اولین پروژه مهم او طراحی و ساخت یک اقامتگاه برای ملکه در گرینویچ بود. کار در سال 1617 آغاز شد، اما به دلیل مرگ او در سال 1619، تنها در سال 1635 تکمیل شد. در سال 1619، پس از تخریب خانه ضیافت قدیمی در کاخ وایت هال در اثر آتش سوزی، جونز وظیفه طراحی جایگزین آن را بر عهده گرفت - کاری که او در سال 1622 به پایان رساند. او همچنین روی بازسازی کلیسای جامع سنت پل کار کرد و یک رواق باشکوه برای انتهای غربی ایجاد کرد. همانطور که بود، کل ساختمان در سال 1666 در جریان آتش سوزی بزرگ لندن سوخت.

پس از شروع جنگ داخلی انگلیس (1642-1651) بین نمایندگان پارلمان و سلطنت طلبان، و متعاقب آن تصرف اموال پادشاه، دوره تصدی جونز به عنوان نقشه بردار ناگهان به پایان رسید. طبق گزارشات، در سال 1645 توسط نیروهای پارلمان دستگیر شد، اما پس از آن آزاد شد، او در ژوئن 1652 درگذشت.

معماری اینیگو جونز

در زمان خود جونز در ارتباط و دانش معماری ایتالیایی، اعم از عتیقه و معاصر، به تنهایی ایستاده بود. ساختمان های پالادیو سخت، شیک و پاکیزه هستند و جونز نیز از همین روش پیروی کرد. او به عنوان یک طراح صحنه، آزاده و خیال‌پرداز بود، اما هیچ چیز تئاتری یا ولخرجی در معماری او وجود ندارد. در مجموع، او کمتر از 50 ساختمان را طراحی کرد - که روی چند مورد از آنها با چوب‌تراش برجسته، گرینلینگ گیبون (1648-1721) کار کرد - و از این ساختمان‌ها تنها هفت ساختمان باقی مانده است. سبک معمولی او در بیرون سرد و پیچیده است، در حالی که در داخل رنگارنگ تر و دراماتیک تر است.

خانه ملکه در گرینیچ معمولاً از نظر شکل و نسبت پالادیایی است، اما به طور معقولی با آب و هوا و آب و هوای انگلیسی سازگار است. تزئینات آن، در حکاکی کم عمق به جای مجسمه سازی خود، به خوبی با نور خاکستری ملایم سازگار است. در یکپارچگی طراحی به طرز فریبنده ای کوچک است و به نظر می رسد که می توان آن را برداشت و در دست گرفت. برنامه‌های جونز برای یک قصر خوب در وایت هال ناتوانی او را در برنامه‌ریزی مجموعه‌ای از ساختمان‌های بزرگ آشکار می‌کند، اما با جنگ داخلی قطع شد، برنامه‌های او هرگز محقق نشد.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”