• صفحه نخست
• شناخت ریچارد موریس هانت؛ از بزرگان معماری آمریکا

زندگینامه

ریچارد موریس هانت، یکی از برجسته‌ترین معماران آمریکایی زمان خود، اغلب به دلیل مشارکت در این حرفه و رفتار دولتمردانه‌اش، «رئیس معماری آمریکا» نامیده می‌شود. معماری خود او به طور گسترده ای در سبک و در انواع ساختمان ها بود. احتمالاً بیشتر به خاطر ساختمان‌های عمومی‌اش مانند پایه‌ای که مجسمه آزادی را نگه می‌دارد (۱۸۸۶)، و برای طراحی نما و تالار بزرگ موزه هنر متروپولیتن، او همچنین به‌خاطر خانه‌های مجلل هنرهای زیبای خود شناخته شده بود. مانند عمارت ویلیام کی واندربیلت (1882) به سبک شاتوی فرانسوی. یک کلبه ایتالیایی 70 اتاقه به نام The Breakers (1895); و خانه بیلتمور (1895)، سازه ای با 225 اتاق برای جورج دبلیو واندربیلت.

در پایان قرن نوزدهم، هانت شناخته شده ترین و شیک ترین معمار در آمریکا بود. سهم او در هنر آمریکا همچنین شامل نقش مهم او در آموزش معماری اولیه آمریکا و تأسیس انجمن هنری شهرداری، شاخه ای از جنبش زیبای شهر بود. علاوه بر این، همراه با ریچارد آپجان و دیگران، او یکی از بنیانگذاران (دبیر اول و رئیس سوم) انستیتوی معماران آمریکا بود که به سخنگوی بسیار مؤثری تبدیل شد و احتمالاً بیش از هر کس دیگری برای پیشبرد این حرفه در حال توسعه در ایالات متحده تلاش کرد.

آموزش و آموزش معماری

هانت که ارتباط بسیار خوبی داشت، در براتلبورو، ورمونت، پسر جاناتان هانت یک وکیل موفق و نماینده کنگره ایالات متحده متولد شد. او برادر نقاش بوستونی ویلیام موریس هانت و عکاس لیویت هانت بود. هانت پس از دوران کودکی که بیشتر در اروپا گذرانده بود، پس از مرگ زودهنگام پدرش، تا سال 1843 در مدرسه لاتین بوستون تحصیل کرد، تا اینکه در سال 1843 به اروپا بازگشت تا در رشته هنر و معماری تحصیل کند. در سال 1846، او اولین آمریکایی بود که وارد مدرسه هنرهای زیبای پاریس شد - بهترین مدرسه معماری در جهان - جایی که در آتلیه هکتور مارتین لفوئل کار کرد. چندین سال بعد او در کنار لفوئل و لویی ویسکونتی در غرفه کتاب‌شناسی لوور (1854-1855) کار کرد.

نیویورک: مؤسس مؤسسه معماران آمریکا

در سال 1855 هانت در نیویورک ساکن شد. او آگاه، پرانرژی و با اعتماد به نفس، خود را متعهد به تلاش برای ارتقای استانداردهای طراحی ساختمان آمریکایی کرد. برای این منظور او اولین مدرسه معماری آمریکایی را که در ساختمان استودیو خیابان دهم او واقع شده بود، تأسیس کرد، ساختاری که منحصراً برای هنرمندان ساخته شده بود. اگرچه تنها با چهار دانشجو افتتاح شد، اما موفقیت بزرگی به دست آورد، و یکی از اولین شاگردان او - معمار ویلیام رابرت ور (1832-1915) که یکی از برجسته ترین نمایندگان معماری گوتیک دانشگاهی شد - چنان تحت تأثیر آموزش هانت قرار گرفت که بعداً تأسیس کرد. دو دوره دانشگاهی اول معماری: اولی در موسسه فناوری ماساچوست (1866)، دومی در دانشگاه کلمبیا (1881). هنرمند آمریکایی دیگر، نقاش ویلیام مریت چیس (1849-1916)، مستأجر اولیه ساختمان استودیو خیابان دهم هانت بود.

در سال 1857، هانت - همراه با ریچارد آپجان (1802-78) و دوازده نفر دیگر - مؤسسه معماران آمریکایی (AIA) را برای کمک به تنظیم و ترویج این حرفه تأسیس کردند. آپجان - که خود از مدافعان مشتاق معماری احیای گوتیک بود - به عنوان اولین رئیس AIA (76-1857) انتخاب شد و توماس اوستیک والتر (87-1804) جانشین او شد که اشکال و ارزش های هنر یونانی را ترجیح می داد. هانت بعداً سومین رئیس مؤسسه شد.

احترام به حرفه معماران

اولین خانه شهری هانت در نیویورک (1857)، برای توماس پی راسیتر، نقاش، طراحی شد که از پرداخت 5 درصد حق الزحمه معمار خودداری کرد. هانت شکایت کرد و پرونده دادگاه به یک سابقه قانونی مهم در کمک به ایجاد هزینه های ثابت برای خدمات حرفه ای معماری تبدیل شد. این اولین نمونه ملموس از اعتقاد هانت بود که معماران با مشاغل دیگری مانند وکلا و پزشکان برابری می کنند. هانت در سال 1861 ازدواج کرد و پس از آن برای یک طلسم به فرانسه بازگشت که اولین اقامت طولانی مدت در اروپا بود.

سبک معماری

هانت بسیار تحت تأثیر آموزش معماری پاریسی خود و همچنین سبک های طراحی ثابت اروپا - به ویژه هنر رنسانس - قهرمان اصطلاح هنرهای زیبا در آمریکا شد. در طول دهه‌های بعد، علاوه بر طیف وسیعی از ساختمان‌های تجاری عمومی و خصوصی، هانت سبک جدیدی را در معماری خودنمایی برای عمارت‌های بزرگ میلیاردرهای عجیب و غریب آن دوران ایجاد کرد.

او در اواخر دهه 1860 و 1870 با طراحی ساختمان های خانگی متعدد در نیوپورت، نیویورک، شیکاگو و بوستون شروع کرد. علاوه بر این، او مسئول موزه هنر فوگ در هاروارد و ساختمان طومار و کلید (1869) در دانشگاه ییل، نیوهیون بود. او در نیویورک بیمارستان بزرگ پرسبیتریان (1872) و کتابخانه لنوکس (1877)، دو فروشگاه آهنی (1872-1874)، ساختمان تریبون (1876) - برای مدتی بلندترین ساختمان تجاری شهر و طراحی کرد. یکی از اولین ها با آسانسور - و Stuyvesant (1870)، اولین اقامتگاه چند خانواده مهم آمریکا. پروژه دیگر، بیمارستان خیریه آجر قرمز (1883) در خیابان آمستردام، منهتن بود که شامل پنجره‌های خوابگاهی و سقف خانه‌ای بود. او همچنین شعبه میدان جکسون کتابخانه گردش آزاد نیویورک (1887) را طراحی کرد، یک ساختمان کوچک به سبک فلاندری.

پایه مجسمه آزادی

هانت با آگاهی از ارتباط صمیمی بین هنرهای زیبا و معماری، اغلب با مجسمه سازان، به ویژه در مجسمه واشنگتن (1883)، نیویورک، و یادبود یورک تاون (1884)، ویرجینیا همکاری می کرد. مهمترین اثر تاریخی او پایه و پایه مجسمه آزادی بود که در سال 1886 تقدیم شد. خود مجسمه - آزادی روشنگر جهان - توسط هنرمند فرانسوی فردریک آگوست بارتولدی (1834-1904) طراحی شد و توسط موریس مهندسی شد. کوچلین، در حالی که معماری داخلی آن توسط Viollet-le-Duc، معمار فرانسوی قرون وسطایی طراحی شده است. ساخته شده از روکش مس خالص، روی یک سازه فولادی، 151 فوت ارتفاع داشت. هنگامی که بر روی پایه گرانیتی هانت قرار گرفت - که معماری نئوکلاسیک آن شامل یک سری ستون های دوریک، برگرفته از معماری یونانی بود، عمداً خاموش شد تا توجه را از خود مجسمه منحرف نکند - ارتفاع سازه حدود 305 فوت بود.

طراحی برای عمارت

از دهه 1880، هانت عمارت ها و ساختمان های خصوصی متعددی را برای افراد فوق ثروتمند طراحی کرد، از جمله چندین عمارت برای خانواده ثروتمند واندربیلت، مانند کلیسای سنت مارک (1880)، ایسلیپ، نیویورک. مقبره بزرگ (1889) در استاتن آیلند. و عمارت ویلیام کی. واندربیلت (1882)، نیویورک که بسیار تحسین شده است. در نیوپورت او خانه بسک (1891) را در یک سایت ساحلی صخره ای ایجاد کرد. دادگاه اخر (1892)، با عناصر گوتیک فرانسوی و اوایل رنسانس، خانه مرمر (1892)، ساختاری نئوکلاسیک با فضای داخلی مجلل. قلعه بلکورت (1894)، به سبک التقاطی، و The Breakers (1895)، یک کلبه 70 اتاقه به سبک جنوا. باشکوه ترین عمارت هانت، خانه بیلتمور (1895)، یک قصر 225 اتاقه، برای جورج دبلیو واندربیلت در اشویل، کارولینای شمالی، در زمینی به مساحت 125000 هکتار ساخته شد.

نمایشگاه شیکاگو و موزه مت

هانت که ریاست هیئت معماران نمایشگاه کلمبیای جهان در سال 1893 را بر عهده داشت، ساختمان اداری را با گنبدی بزرگتر از ساختمان کنگره ایالات متحده در واشنگتن دی سی طراحی کرد. ویژگی اصلی معماری این نمایشگاه، برنده مدال طلای موسسه سلطنتی معماران بریتانیا بود. کار برای دانشگاه هاروارد و آکادمی نظامی ایالات متحده به چندین کمیسیون آکادمیک قبلی او در دانشگاه های ییل و پرینستون و جاهای دیگر اضافه شد. آخرین سفارش او بال ورودی بنای یادبود (1895)، از جمله جلو و تالار بزرگ، موزه متروپولیتن نیویورک بود که به سنترال پارک منتقل شد، اگرچه یک نمای سنگ آهک جایگزین سنگ مرمر انتخابی او شد.

یادبود شکار

پس از مرگ هانت در سال 1895، انجمن هنر شهرداری، همراه با سایر انجمن های هنری، یادبود شکار ریچارد موریس را که توسط مجسمه ساز دانیل چستر فرنچ (1850-1931) ایجاد شد - که بعداً مجسمه مرمری آبراهام لینکلن (1920) را در لینکلن مجسمه سازی کرد، برپا کردند. یادبود در واشنگتن دی سی - و معمار بروس پرایس. این یادبود در دیوار پارک مرکزی روبروی مجموعه فریک در خیابان 70 نیویورک قرار دارد.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”