• صفحه نخست
• شناخت والتر گروپیوس؛ معمار برجسته آلمانی-آمریکایی

زندگینامه

یکی از شناخته‌شده‌ترین نام‌های معماری قرن بیستم، والتر گروپیوس یک معمار آلمانی-آمریکایی بود که به همراه هموطنش لودویگ میس ون در روه (1886-1969)، لوکوربوزیه فرانسوی (1887-1965) و اسکار برزیلی نیمایر یکی از پیشگامان معماری مدرن است. او اولین بار پس از تأسیس مدرسه طراحی معروف باهاوس (33-1919) در وایمار مورد توجه معماران آمریکایی قرار گرفت. این مدرسه مترادف با طراحی کاربردی شد و به دلیل هنر و معماری آوانگارد خود مورد توجه قرار گرفت. آثار گروپیوس همچنین در «نمایشگاه بین‌المللی معماری مدرن» (1932)، نیویورک به نمایش گذاشته شد .

 به عنوان یکی از نمایندگان برجسته در سبک بین المللی معماری مدرن دغدغه اصلی گروپیوس، مانند دیگر مدرنیست‌هایش، ایجاد ساختمان‌های «مدرن» برای «انسان مدرن» بود: به این معنا، نوعی ساختمان کاربردی، بدون هیچ گونه تزئینات تاریخی قدیمی با نقوش رومی، گوتیک، رنسانس یا نئوکلاسیک. بنابراین او ساختمان هایی به سبک هندسی را طراحی کرد، بدون هر گونه تزئینات، اما با عناصر خلاقانه که در نقاط کلیدی در طرح های تکراری درج شده بودند.

بر اساس موفقیت او در تدریس در مدرسه باهاوس، و کیفیت نوآورانه طرح های خود - از جمله کارخانه فاگوس (1911-1911) در آلفلد در لاین، غرفه او برای نمایشگاه Werkbund در کلن در سال 1914، و مجتمع باهاوس در دسائو - از او دعوت شد تا قبل از جنگ جهانی دوم به دانشگاه هاروارد بیاید تا ریاست دانشکده طراحی را بپذیرد. او در آمریکا، هم حرفه آکادمیک و هم حرفه خود را ادامه داد، که در آن به مدت نیم قرن قبل از مرگش در سال 1969 یک معمار و آکادمیسین برجسته بود. نقش مهمی در هنر آمریکا در اواسط قرن بیستم داشت، بیشتر به خاطر آثاری که با مشارکت معماران دیگر، از جمله: گروپیوس هاوس، ماساچوست (1937) اجرا شدند. تا اواخر 30 سالگی با آلما مالر (1879-1964) بیوه گوستاو مالر ازدواج کرد.

آموزش معماری و کارهای اولیه

والتر آدولف گئورگ گروپیوس در برلین، پسر والتر آدولف گروپیوس، معمار، و همسرش مانون آگوست پائولین شارنوبر به دنیا آمد. پس از تحصیل در رشته معماری در کالج های فنی در مونیخ (1903-1904) و برلین (1905-1905)، او به مدت یک سال در ایتالیا، اسپانیا و انگلستان گردش کرد و سپس به دفتر معماری پیتر بهرنز (1868-1940)، یکی از اولین دفترهای معماری پیوست. اعضای مکتب مدرنیستی و بنیانگذار Deutscher Werkbund (1907-33). (همچنین رجوع کنید به: جنبش هنر و صنایع دستی.) از جمله همکاران گروپیوس، لودویگ میس ون در روه، دیتریش مارکس و لوکوربوزیه بودند.

در سال 1910، گروپیوس برای تأسیس شرکت خود در برلین، با مشارکت آدولف مایر (1881-1929) رفت. دو تا از موفق ترین سفارشات آنها شامل Fagus Werk (13-1911)، کارخانه ای در آلفلد در لاین در آلمان بود که طراحی آن به شدت تحت تأثیر کارخانه توربین AEG پیتر بهرنز بود. و ساختمان نمونه کارخانه برای نمایشگاه اتحادیه کارگری آلمان (1914) در کلن، گفته می شود که تحت تأثیر معمار آمریکایی فرانک لوید رایت (1867-1959)، که طرح های انقلابی او بعداً چندین مربی باهاوس را تحت تأثیر قرار داد.

رهبری فکری

موفقیت اولیه طرح‌های او، فعالیت‌هایش با Deutscher Werkbund، و جذب مفاهیم نوآورانه معماری، همگی نشان از رشد فکری او دارد. در سال 1913، در نشانه ای بیشتر از تعهد خود به ترویج برنامه خلاقانه خود، مقاله ای در مورد "توسعه ساختمان های صنعتی" منتشر کرد که شامل عکس هایی از کارخانه ها و آسانسورهای غلات در آمریکای شمالی بود که تأثیر قابل توجهی بر سایرین داشت. مدرنیست های اروپایی مانند لوکوربوزیه و مندلسون.

باهاوس (1919-1932)

در سال 1919، پس از خدمت به عنوان افسر در طول جنگ، او جانشین معمار هنری بلژیکی هنری ون دی ولده (1863-1957) به عنوان رئیس مدرسه هنرها و صنایع دستی ساکسون بزرگ دوکال در وایمار شد، که گروپیوس به سرعت به آن تبدیل شد. باهاوس مشهور جهان، معلمان برجسته ای مانند پل کلی (1879-1940)، یوهانس ایتتن (1888-1967)، جوزف آلبرز (1888-1976)، هربرت بایر (1900-85)، لازلو موهولی-ناگی (1895-1895) را به خود جذب کرد. ، اتو بارتنینگ (1883-1959)، ال لیسیتسسکی (1890-1941) و واسیلی کاندینسکی (1866-1944). این مکتب با تعدادی از جنبش‌های طراحی مدرنیستی در اروپا، از جمله De Stijl و Elementarism (ون دوزبورگ)، Neo-Plasticism (موندریان) و Constructivism (لیسیتزکی) مرتبط بود. برای جزئیات جامع، نگاه کنید به: مدرسه طراحی باهاوس.

در سال 1923، گروپیوس «دسته‌های در» معروف خود را طراحی کرد، که امروزه به عنوان نمادی از طراحی قرن بیستم دیده می‌شود و اغلب به عنوان یکی از تأثیرگذارترین اقلام هنر کاربردی تولید شده توسط باهاوس ذکر می‌شود. (همچنین رجوع کنید به: صنایع دستی: تاریخچه و انواع.) همچنین، زمانی که باهاوس از وایمار به دسائو نقل مکان کردند، خود گروپیوس ساختمان مدرسه و مسکن دانشکده را طراحی و ساخت. این احتمالاً شناخته شده ترین طرح او است. علاوه بر این، در طول دوره 1926-1932، او چندین طرح مسکن در مقیاس بزرگ را در برلین، کارلسروهه و دسائو تکمیل کرد. در سال‌های 1929-1930، او بخشی از یک مستعمره مسکونی را در زیمنس‌اشتات برلین طراحی کرد.

به ایالات متحده مهاجرت می کند

در سال 1934، پس از بسته شدن اجباری باهاوس توسط نازی‌ها، در سال قبل، گروپیوس با احتیاط آلمان را از طریق ایتالیا به قصد تبعید به انگلستان ترک کرد، جایی که تا سال 1937 به عنوان بخشی از گروه طراحی ایسکون کار کرد، زمانی که به آمریکا مهاجرت کرد. او به سرعت خانه خود - گروپیوس هاوس - را در لینکلن، ماساچوست ساخت، که به زودی به عنوان نمونه اولیه مدرنیسم بین المللی مشهور شد، البته یکی که به طور معقولی شامل تعدادی از ویژگی های معماری نیوانگلند بود. در سال 1938 او سمت خود را به عنوان رئیس دانشکده طراحی فارغ التحصیل در دانشگاه هاروارد بر عهده گرفت که تا زمان بازنشستگی در سال 1952 در این سمت باقی ماند: مارسل بروئر، شاگردش در باهاوس نیز به دانشکده پیوست.

در سال 1944، گروپیوس شهروند ایالات متحده شد و در سال 1945، به همراه شش تن از شاگردان سابقش از هاروارد، مجموعه معماران (TAC) را تأسیس کردند که در کمبریج بود. سایر بنیانگذاران شامل ژان بی فلچر، نورمن سی فلچر، سارا پی هارکنس، جان سی هارکنس، لوئیس مک میلن، رابرت اس. مک میلان و بنجامین سی تامپسون بودند. TAC به یکی از شناخته شده ترین و معتبرترین شرکت های معماری در جهان تبدیل خواهد شد. گروپیوس خود، اگرچه یک طراح فوق العاده با استعداد بود، اما همیشه کار گروهی را ترجیح می داد. بنابراین حتی در TAC، او ترجیح داد که صرفاً به عنوان یک عضو شناخته شود، یکی در میان برابران.

طرح های معروف توسط گروپیوس و TAC

گروپیوس و TAC که در معماری داخلی، تجاری و آسمان‌نما فعال بودند، به طراحی تعدادی ساختمان‌های برجسته ادامه دادند، از جمله: مرکز فارغ‌التحصیلان دانشگاه هاروارد (1949-50)، کمبریج، ماساچوست. ساختمان پان آمریکن (1963)، نیویورک (که اکنون ساختمان متلایف نامیده می شود)، که او با پیترو بلوشی طراحی کرد. و ساختمان دفتر فدرال جان اف کندی (1966)، بوستون. همچنین ببینید: دومین مدرسه معماری شیکاگو (حدود 1940-1975)، به رهبری همکار گروپیوس باهاوس، لودویگ میس ون در روه (1886-1969).

از جمله پروژه‌های TAC در خارج از کشور که گروپیوس در آن نقش کلیدی ایفا کرد، چهار پروژه در آلمان غربی هستند - کارخانه‌های کارخانه سرامیک روزنتال (1963)، سلب، و کارخانه شیشه‌ای توماس (1967)، آمبرگ، و همچنین گروپیوسشتات (1962)، پروژه بزرگ مسکن در برلین غربی - و سفارت ایالات متحده (1956)، آتن، یونان، و دانشگاه ملی (1957)، بغداد، عراق.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”