• صفحه نخست
• آشنایی با نان گلدین؛ عکاس مشهور اجتماعی

عکاسی نان گلدین

عکاسی هنری گلدین که متخصص در پرتره است، زندگی گروه‌های به حاشیه رانده شده اجتماعی و همچنین تعدادی از مسائل فمینیستی را برجسته می‌کند. هنر پست مدرنیستی او که به‌عنوان یکی از فعال‌ترین عکاسان هنری که بیشتر با تصاویر بدن کار می‌کند، بخشی از افزایش عمومی بازنمایی‌های عکاسی انحراف از هنجارهای فرهنگی است که در دهه 1980 آغاز شد. او همچنین از عکاسی به عنوان یک دفتر خاطرات بصری استفاده می‌کند: به عنوان مثال، مجموعه‌ای از 700 اسلاید به نام «بالارد وابستگی جنسی» (1979-2004)، مجموعه‌ای از 700 اسلاید است که بر روی سیاست‌های جنسیتی تمرکز دارد و زندگی و عشق یک جامعه حاشیه‌ای را به تصویر می‌کشد.

گلدین که به عنوان یک وقایع نگار پرشور عشق در دوران جنسی نامشخص، زرق و برق، خشونت، مستی و مرگ توصیف می شود، لحظات بسیار واقعی تنهایی، تحسین، خودکشی و همچنین نمونه های خصوصی عشق و نفرت را به تصویر می کشد. هنر او نوعی هنر معاصر است که بر زیبایی‌شناسی عکس فوری تکیه می‌کند و بر خورد « نزدیک و شخصی» دارد، هرچند بدون خودانگیختگی عکاسی خیابانی.

زندگینامه

دوران کودکی در واشنگتن دی سی پس از خودکشی خواهر بزرگترش، از مراقبت والدین خارج شد و به والدین رضاعی داده شد. تحصیل در لینکلن ماساچوست. اولین عکس سیاه و سفید و پولاروید دوستان (از جمله دیوید آرمسترانگ). کلاس های عصرانه در مدرسه عکاسی نیوانگلند زیر نظر هنری هورنشتاین. از طریق او کارهای لری کلارک (متولد 1943) را کشف می کند که در محیط معتادان تخصص دارد (به کتاب عکس او تولسا، 1971 مراجعه کنید). 1974، کارگاه آموزشی تحت مدل Lisette متولد وین (1901-83). شروع به تحصیل در مدرسه موزه هنرهای زیبا، بوستون (با دی کورشیا و مارک موریسرو) می کند. 1973، عکاسی رنگی (از جمله فلاش و زیبایی شناسی زاویه باز) را آغاز کرد. در سال 1977، گلدین پس از کار عمدتاً با چاپ سیباکروم، از دانشکده موزه هنرهای زیبا، دانشگاه بوستون/تافتز فارغ التحصیل شد.

1978، به نیویورک نقل مکان می کند. شروع به مستندسازی صحنه موسیقی موج نو پست پانک و هنر فمینیستی، همراه با فرهنگ همجنس گرایان شهر در اواخر دهه 1970/اوایل دهه 1980، به ویژه خرده فرهنگ مواد مخدر سخت Bowery. او توسط ماروین هایفرمن (Casteli Graphics) تبلیغ می شود. اولین نمایشگاه های گروهی به ویژه نمایش اسلاید (از سال 1980 با موسیقی). در سال 1981 تصنیف وابستگی جنسی (به نام ترانه ای در اپرای سه پنی برتولت برشت) ارائه شد.

پس از آن تسلیم افزایش مصرف مواد مخدر می شود و 1988 وارد مرکز توانبخشی می شود. متعاقباً افزایش کاوش در خود او (نمایش اسلاید: همه توسط خودم). علاوه بر این مجموعه درگ کوئینز (طرف دیگر؛ یک زندگی دوگانه)، پروژه ای با نوبویوشی آراکی (عشق توکیو) و عکس هایی از اتاق های خالی (اتاق های هتل و ...) با عنوان وکات. در موزه هنر آمریکایی ویتنی در سال 1996، یک بازنگری بزرگ در سال 1996 برگزار می شود. 2007، جایزه هاسلبلاد را دریافت کرد.

در سال 2006، نصب او در نیویورک، تعقیب یک روح: اولین اثر او که شامل تصاویر متحرک بود، آمد. شامل Sisters, Saints, & Sybils، ارائه ویدئویی از نحوه کنار آمدن او با خودکشی خواهرش. کارهای اخیر او تغییرات بیشتری را در هنر مبتنی بر لنز او به دور از عکاسی به سمت فیلم نشان می دهد. با این حال، مانند رابرت مپلتورپ (1946-1989)، به نظر می رسد که گلدین به دلیل ماهیت صریح کارش، از لبه خوش ذوقی خود دور است.

برگزیده نمایشگاه های انفرادی

1977 بوستون (گالری آتلانتیک) (نمایش مشترک با دیوید آرمسترانگ)

1985 بوستون (موسسه هنرهای معاصر)

1987 Aries (Rencontres Internationales de la Photographie - 1997,2009)

1988 نیویورک (گالری پیس/مک گیل - 1990، 1993)

1991 گراتس (اتریش) (Forum Stadtpark)

1992 برلین (DAAD Galerie)

1993 استکهلم (موزه عکاسی، موزه مدرنا)

1994 برلین (Neue Nationalgalerie)

1996 نیویورک (موزه هنر آمریکایی ویتنی)

1998 ولفسبورگ (آلمان) (Kunstmuseum)

2001 پاریس (مرکز پمپیدو)

2002 مادرید (Museo Nacional Centra de Arte Reina Sofia/PhotoEspana)

2003 آوینیون (مجموعه لامبرت)

2005 فیلادلفیا (آکادمی هنرهای زیبای پنسیلوانیا)

2006 مسکو (موزه هنر مدرن مسکو)

2007 گوتنبرگ (مرکز هاسلبلاد)

2008 استکهلم (Kulturhuset)

2009 آرل (Rencontres Internationales de la Photographie)

2012 ریودوژانیرو (موزه هنر مدرن)

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”