• صفحه نخست
• آشنایی با گیوم کوستو؛ مجسمه ساز دوره باروک در فرانسه

گیوم کوستو که یکی از اعضای یک سلسله مجسمه سازان فرانسوی به ریاست فرانسوا کوستو (متوفی 1690) منبت کار روی چوب و برادر شوهر مجسمه ساز باروک آنتوان کویسووکس (1640-1720) بود، در آکادمی نقاشی و مجسمه سازی فرانسه تحصیل کرد. و همچنین در رم، قبل از بازگشت به فرانسه، جایی که استعدادهای استثنایی او توسط پادشاه لوئیس چهاردهم به کار گرفته شد.

گیوم کوستو که یک چهره بسیار با استعداد در مجسمه‌سازی باروک است، بیشتر به خاطر دو قطعه مجسمه مرمری‌اش، که هر کدام به نام اسب مهار شده توسط داماد (1739-45، موزه لوور، پاریس)، شناخته می‌شود. این مجسمه‌های قدرتمند که ابتدا برای کاخ سلطنتی در مارلی ساخته شدند، سپس به میدان کنکورد منتقل شدند و سرانجام در موزه لوور مستقر شدند، این مجسمه‌های قدرتمند از ظرافت و قدرت سوارکاری برخوردارند. آنها از جمله ماندگارترین تصاویر هنر باروک پرانرژی اوایل قرن هجدهم هستند.

نیکلاس کوستو (1658-1733)، برادر بزرگ گیوم، نیز مجسمه ساز بود و او بود که برای خواهر و برادر کوچکترش ردی ایجاد کرد. در سال 1676 نیکولا در سال 1676 به پاریس رفت و نزد عمویش، آنتوان کویسووکس، رئیس آکادمی نقاشی و مجسمه سازی فرانسه که به تازگی تأسیس شده بود، رفت. در سال 1682، او جایزه رم را به دست آورد که به او حق تحصیل چهار ساله در آکادمی فرانسوی رم را می داد. نیکلاس پس از بازگشت به فرانسه به عضویت کامل آکادمی درآمد و در آنجا حرفه آکادمیک بسیار موفقی را انجام داد (یکی از شاگردان او هنرمند مشهور لوئیس فرانسوا روبیلیاک (1762-1695) بود، سپس استاد مجسمه سازی، بعدها رئیس و در نهایت رئیس دانشگاه شد. او هنرمندی با توانایی‌های قابل‌توجه، - علی‌رغم تأثیر استادان پیشین مانند میکل آنژ (1475-1564) و الساندرو آلگاردی (1598-1654) - نمونه‌ای کامل از مجسمه‌سازی باروک فرانسه بود.

سقوط و ظهور

بهتر از برادرش - در واقع یکی از هنرمندان بزرگ باروک فرانسوی، گیوم کوستو همچنین جایزه روم (جایزه کولبر) را (در سال 1697) برد، و همچنین برای تحصیل به پایتخت ایتالیا رفت، اما با مقامات آکادمی اختلاف پیدا کرد و ترک کردن او تنها توسط مجسمه ساز فرانسوی پیر لگروس دوم (1666-1719)، که با او دوست شد و به او در مطالعه بیشتر، به ویژه در مورد آثار برنینی، کمک کرد، از زندگی بی خانمان نجات یافت.

در بازگشت به پاریس در حدود سال 1700، او به کویسووکس در تکمیل دو مجسمه عظیم سوارکاری معروف و مرکوری که برای پارک در قلعه مارلی طراحی شده بود، کمک کرد. در سال 1704 او مانند برادر بزرگترش به عضویت آکادمی فرانسه انتخاب شد و تندیس مرمرین خود از هرکول را بر روی آتشگاه تشییع جنازه (1703، لوور) ارائه کرد، اثری که به وضوح مهارت او را در مجسمه سازی سنگی و ترکیب بندی پویا نشان می دهد. گیوم مانند برادرش نیکولا از یک حرفه موفق در آکادمی لذت برد و استاد مجسمه سازی و بعداً رئیس دانشگاه شد.

اسب های مارلی

بزرگترین آثار گیوم کوستو که توسط پادشاه فرانسه لوئی چهاردهم نیز به کار گرفته شده است، دو اسب مرمری با دامادها ("اسب های مارلی") هستند. هر یک از این مجسمه‌های کلاسیک باروک که تم رام‌کننده‌های اسب عظیم را در Piazza Quirinale در رم بازخوانی می‌کنند، از سوارکاری تشکیل شده‌اند که سعی می‌کند یک اسب وحشی را رام کند و به ما اجازه می‌دهد تا از تصویری که کوستو از هیجان روحی و واقع‌گرایی ملموس به تصویر می‌کشد شگفت زده شویم. این آثار زیبای سوارکاری که در ابتدا برای Terrace de l'Abreuvoir (تغار اسب) در قلعه پادشاه در مارلی طراحی شده بود، به جای مجسمه های مرکوری و شهرت Coysevox که در سال 1719 به باغ Tuileries منتقل شده بودند، در سال 1794 به Place منتقل شدند. د لا کنکورد در ورودی شانزلیزه، جایی که از آن زمان تا کنون ایستاده‌اند، اگرچه کپی‌هایی جایگزین آن‌ها شده در حالی که نسخه‌های اصلی به موزه لوور منتقل شده‌اند.

مجسمه های دیگر گیوم کوستو

از دیگر آثار کوستو می توان به گروه های عظیم اقیانوس و مدیترانه برای پارک در مارلی اشاره کرد. همچنین برای مارلی، دافنه تعقیب شده توسط آپولو (1714، لوور)، همکاری با برادرش نیکلاس. مجسمه برنزی رون، که بخشی از مجسمه پادشاه لوئیس چهاردهم در لیون را تشکیل می دهد. و در پاریس، مجسمه برجسته لویی چهاردهم را نشان می‌دهد که عدالت و احتیاط و پیکره‌های برنزی مریخ و مینروا (1733-1734)، در ورودی هتل اینوالیدس نصب شده و همراهی می‌شود.

دیگر مجسمه‌های فیگوراتیو قابل توجه گیوم کوستو عبارتند از: پیکره دونده هیپومن، که در وسط یکی از استخرهای کپور در مارلی قرار گرفته است. یک جفت مجسمه مرمری در اندازه واقعی از شاه لویی پانزدهم در نقش مشتری و ماری لژچینسکا در نقش جونو برای قلعه پتی بورگ، در کنار ورسای. مجسمه برنزی دیانا و هند، برای باغ تویلری در پاریس، و مجسمه نیم تنه مرمری ساموئل برنارد (1735، موزه هنر متروپولیتن).

گیوم کوستو از من دو پسر به یادگار ماند که هر دو هنرمند بودند. گیوم کوستو دوم (1716-1777) مجسمه‌ساز شد و به‌خاطر آثاری مانند آپوتئوزیس مرمری سنت فرانسیس خاویر (1743، بوردو، کلیسای سنت پل)، آپولو (1753، قلعه دوبلیو)، مریخ و زهره (1769)، مورد توجه قرار گرفت. Schloss Sanssouci، Potsdam) و دیگران. چارلز پیر کوستو (97-1721) جوانتر به عنوان یک معمار فعال بود.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”