• صفحه نخست
• دربارۀ عکس \"قطار سرباره، شرکت فولاد اوتیس\" اثر مارگارت بورک وایت

دربارۀ عکس "قطار سرباره، شرکت فولاد اوتیس"

این عکس نمای داخلی شرکت فولاد اوتیس در کارخانه کلیولند اوهایو را نشان می‌دهد که در آن سرباره در حال جمع‌آوری و قرار دادن در قطاری است تا از تاسیسات خارج شود. (در فرآیند ساخت فولاد، سرباره ماده ای است که پس از جدا شدن فلز از شکل اولیه سنگ معدنی خود باقی می ماند.)

در حالی که بورک وایت کار خود را با عکاسی از ساختمان ها برای معماران آغاز کرد، به سرعت به سمت عکاسی صنعتی رفت. این اثر نمونه مهمی از مشهورترین سریال او در این زمینه، یعنی کارهای درونی شرکت فولاد اوتیس است. Bourke-White هنوز در حال تثبیت خود بود، مجبور شد سخت کار کند تا الروی کولاس، رئیس شرکت را متقاعد کند تا به یک زن اجازه دهد تا به سایت های خود دسترسی داشته باشد. ویکی گلدبرگ مورخ توضیح می‌دهد که چگونه یک بار در داخل شکایت‌هایی از ناظر شب دریافت کرده است که می‌گوید حواس همه را پرت می‌کند، "در همه جا خزیده است [...] و مردان در حال تلو تلو خوردن هستند و به او نگاه می‌کنند. کسی قرار است صدمه ببیند. و علاوه بر این، آنها هیچ کاری انجام نمی دهند." در اقدامی که بورک وایت در طول زندگی خود نشان می داد، حاضر به تسلیم نشد و با شلوار جین به کارخانه بازگشت و همانطور که گلدبرگ ادامه داد، "گاهی اوقات چنان به شعله نزدیک می شد که لاک روی دوربینش تاول می زد و صورتش مثل آفتاب سوختگی قرمز شد. هیچ چیز مانع او نشد...». سال‌ها بعد او در مورد این پروژه گفت: "احساس می‌کنم که کار تجربی من در Otis Steel برای من مهم‌تر از هر چیز دیگری در پیشرفت عکاسی من بود."

اگرچه Bourke-White موفق شد هم واقعیت تلخ و هم شدت آنچه در یک کارخانه بود را به تصویر بکشد، او به طور همزمان ماشین آلات و فرآیندهای صنعتی را از طریق تصاویر ترکیب شده و قاب بندی شده هنرمندانه که زیبایی ذاتی در این اشیاء را تجلیل می کرد، زنده کرد. در واقع از طریق همین آثار بود که او با جنبش هنری اوایل قرن بیستم یعنی Precisionism که هنرمندانی مانند چارلز دیموث و چارلز شیلر را در بر می گرفت، مرتبط شد. تصاویر صنعتی او او را مورد توجه هنری لوس قرار داد که کارش را در عکاسی خبری آغاز کرد.

خلاصه ای از مارگارت بورک وایت

بورک وایت پس از یک حرفه بسیار موفق اولیه در عکاسی معماری و صنعتی، شهرت بین المللی به دست آورد، نه به خاطر کارهای تجاری و/یا عکاسی هنری اش، بلکه بیشتر به خاطر عکاسی خبری اش که از طریق ارتباط طولانی مدتش با LIFE مورد توجه عموم قرار گرفت. مجله بورک وایت که به عنوان یکی از معتبرترین عکاس خبری نسل خود ظاهر شد، یک ماجراجوی بی باک بود که خود را در مرکز برخی از مهم ترین و چالش برانگیزترین رویدادهای تاریخی قرن بیستم قرار داد. او به تشریح تأثیرات رکود بزرگ کمک کرد، تنها عکاس غربی شد که شاهد تهاجم آلمان به روسیه بود و مدعی شد که اولین عکاس زن آمریکایی معتبر جنگ جهانی دوم است. در همین حال، به عنوان بخشی از سواره نظام ژنرال پاتون، قبل از حضور در ایجاد پاکستان و طلوع آپارتاید در آفریقای جنوبی، شاهد آزادسازی اردوگاه های مرگ نازی ها، از جمله بوخنوالد بود. در نهایت، او یک سفر پایانی شغلی را به سرزمین‌های ناشناخته کره جنوبی انجام داد. بورک وایت در تکمیل عکاسی هنری اولیه‌اش، در ثبت لحظه‌های انسانی بیشتری در زندگی قدرتمندان و فرومایه‌ها در مجموعه‌ای از آثار که از سازش‌ناپذیرترین تا شخصی‌ترین آنها را در بر می‌گرفت، مهارت داشت.

بورک وایت در ابتدای کار خود با ظهور دقیقگرایی همراه بود. دقیق گرایی (و البته نه یک جنبش تحت رهبری مانیفست) با تأثیرگذاری خود از کوبیسم، فوتوریسم و ​​اورفیسم به خطوط افق، ساختمان ها، کارخانه ها، ماشین آلات و مناظر صنعتی کشیده شد. همانطور که از نام آن پیداست، دقیق گرایی تمایل داشت با عینیت دقیقی به جهان نزدیک شود، اگرچه بسیاری از کارهای اولیه بورک وایت برای تکنیک های قاب بندی خلاقانه که زیبایی ذاتی را در سازه های صنعتی و معماری به نمایش می گذاشت تحسین برانگیز بود.

موفقیت بین المللی Bourke-White با ظهور مجله عکس، که LIFE مسلماً شناخته شده ترین آن بود، همزمان شد. مجله عکس تاکید زیادی بر عکس مقاله ای داشت که موضوعات مهم ملی و بین المللی را پوشش می داد. با دادن وزن یکسان به تصویر و متن، عکس-مقاله بی‌واسطه‌ای را ارائه داد که در بین عموم محبوبیت زیادی پیدا کرد.

با توجه به اینکه تصاویر او اغلب برنامه ریزی شده و در ترکیب بندی آنها در نظر گرفته می شد، در بسیاری موارد توصیف بورک وایت به عنوان یک عکاس مستند دقیق تر است. با این وجود، او، با روحیه پایدار همه عکاسان، درگیر افشای بی عدالتی های اجتماعی و/یا بشردوستانه، چه در مقیاس داخلی و چه بین المللی بود.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”