• صفحه نخست
• آشنایی هنر انتزاعی ؛ آیا آنچه دیده می شود، همان چیزی است که دیده می شود؟

انتزاع هندسی

این نوع از هنر انتزاعی فکری از حدود سال 1908 وجود داشته است. و این یک شکل بدوی از کوبیسم، به ویژه کوبیسم تحلیلی بود که چشم انداز خطی و توهم عمق فضایی در نقاشی را رد می کرد تا توجه را به جنبه های دو بعدی آن جلب کند. انتزاع هندسی به عنوان یک هنر خاص یا غیر اختصاصی نیز شناخته می شود. بر اساس بیانیه هنر بتن، هر نقاشی انتزاعی که طرح یا فرم آن به وضوح از عناصر طبیعی مشتق شده باشد، یک هنر مادی نیست. این تصویر باید کاملاً عاری از هرگونه ارتباط طبیعی باشد. هنر تجسمی هنری است که در آن هیچ مرجعی، مجازی یا نمادین وجود ندارد. در نتیجه، بیشتر این هنر مبتنی بر تصاویر و الگوهای هندسی است که اغلب به عنوان انتزاع هندسی از آن یاد می شود. ایده اصلی پشت این انتزاع ناب، خلق نوعی هنر مستقل است: نوعی فرم موسیقی بصری.

این انتزاع هندسی مبتنی بر اصول ریاضی واضح است. انتزاع هندسی با زیبایی شناسی کلاسیک نیز سازگار است: مثلاً افلاطون استدلال می کرد که عالی ترین شکل زیبایی که به شکل واقعی خود در جهان طبیعی است، به معنای هندسه «ایده آل» یا یک بعدی است. در نهایت، بدون ارتباط با جهان مادی، هنر مادی را می توان دارای بعد معنوی دانست. به عنوان مثال، بعد معنوی پشت طرح های «طرح بی پایان» هنر اسلامی است. مترادف دیگر آن را می توان «هنر غیر عینی» نامید. اولین پیشگامان این هنر معمولاً از اشکال هندسی مانند دایره، مربع، مثلث و مستطیل استفاده می کردند. بنابراین، به یک معنا، مطلقاً هیچ اشاره ای به جهان فیزیکی یا ارتباط آن با آن وجود ندارد و با تجرید محض شکل می گیرد. انتزاع هندسی دایره تاریک کازمیر میرولوویچ در اینجا مثال زدنی است. نمونه‌های دیگر عبارتند از Boogie Vogue اثر Piet Mondrian، The Cow اثر Theo Van Dassburg بنیانگذار Dustil و Genesis اثر Victor Vasarely.

انتزاع احساسی یا شهودی

این نوع هنر شهودی شامل ترکیبی از سبک‌ها می‌شود که موضوع مشترک آن گرایش طبیعت‌گرایانه است. این طبیعت گرایی را می توان در انواع اشکال و رنگ های به کار رفته مشاهده کرد. برخلاف انتزاع هندسی که تقریباً غیرطبیعی است، انتزاع شهودی اغلب طبیعت را تداعی می کند، اما کمتر نمایشی است. دو منبع مهم برای این نوع هنر انتزاعی عبارتند از انتزاع ارگانیک یا بیومورفیسم و ​​سوررئالیسم. بدون شک مشهورترین هنرمند متخصص در این هنر نقاشی های مارک روتکو هستند. نمونه‌های دیگر عبارتند از ساخته‌های سوم و چهارم کاندینسکی، جام و ادب ژان آرپ، همسر خوان میرا، مورفولوژی روان‌شناختی روبرتو ماتا، و تقسیم‌پذیری بی‌نهایت ایو تانگی. در مجسمه سازی، این انتزاع در «بوسه» کنستانتین برانکوزی، در «مادر و فرزند» اثر باربارا هپورث و در «سه صورت قائم» اثر هنری مور یافت می شود.

حذف ژست

این نوعی اکسپرسیونیسم انتزاعی است که در آن فرآیند خلق یک نقاشی بیش از حد معمول اهمیت می یابد. رنگ را می توان به روش های غیرمعمول اعمال کرد؛ برس کشیدن اغلب شل و سریع است. از مشهورترین بازیگران آمریکایی این نوع نقاشی می توان به جکسون پولاک، مخترع نقاشی اکشن، سری زن ویلم دکونینگ و سری مرثیه اثر رابرت مادرول اشاره کرد. معرفی این فرم در اروپا توسط تاشیسم بلکه توسط گروه کبرا به ویژه کارل اپل مثال زدنی است.

حذف حداقلی

این یک هنر پیشگام و اساسی بود که از تمام منابع و ارتباطات بیرونی پالایش می شد و اغلب از اشکال هندسی تشکیل می شد. با شعار «این چیزی است که شما می بینید. "هیچ چیز دیگر". مینیمالیسم را می توان ترویج این ایده انتزاعی دانست که هنر باید واقعیت خاص خود را داشته باشد و تقلیدی از چیزهای دیگر نباشد. ما اغلب معتقدیم که هنر جنبه ای از دنیای واقعی است. یا بازتاب تجربه به عنوان یک احساس. در مینیمالیسم هیچ تلاشی برای نشان دادن واقعیت بیرونی وجود ندارد، هنرمند می خواهد بیننده فقط به آنچه در مقابلش می بیند واکنش نشان دهد. واقعیت در این آثار به شکل ماده ای که از آن ساخته شده اند محدود می شود. هنرمند مینیمالیست فرانک استلا درباره نقاشی های خود می گوید: «آنچه می بینید همان چیزی است که می بینید.

درک زیربخش‌ها، انواع گرایش‌ها و توالی‌های هنر انتزاعی که در تاریخ هنر توسعه می‌یابد، توانایی بیننده را برای درک مفاهیم آن و ارتباط آن‌ها با هدف هنرمند افزایش می‌دهد. درک هنر انتزاعی بسیار آسان است. تنها چیزی که نیاز داریم ذهنی باز و سرگردان با تخیلی غنی است. آنچه در این سه بخش به آن پرداخته می شود بخشی از مروری بر تاریخچه پذیرش هنر انتزاعی است. در قسمت دوم - ادامه هنر انتزاعی و در قسمت سوم - مجموعه ای از هنرمندان انتزاعی معاصر جهان.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”