• صفحه نخست
• هنر تصویرسازی و آشنایی با تکنیک های مختلف آن

تصویرسازی چیست؟
امروزه به هرجا که نگاه می‌کنیم پر از تصاویری است که نقش عمده‌ای در ارتباطات بشری و انتقال مفاهیم به عهده دارند. بنابراین تصویر و نقش به جزئی لاینفک از زندگی انسان درآمده است.
تصویرسازی به انگلیسی illustration شاخه‌ای از رشته گرافیک است که تصویرگر در آن اقدام به روایتگری و داستان ‌پردازی با تصویر می‌کند. بنابراین تصویرگر را به نوعی می‌توان مترجم بصری نامید. هنر تصویرسازی اصول و معیارهای خاص خود را دارد و از این جهت که هنری کاربردی محسوب می‌شود با نقاشی متفاوت است. یعنی هنرمند برای بیان پیام و ایده‌ای خاص دست به خلق تصویر می‌زند. حال این تصاویر می‌توانند بصورت مستقل و تک‌برگ و یا بصورت چند فریمی و دنباله‌دار باشند. علاوه بر این ایجاد ارتباط عمیق میان متن و تصویر نیز از اهداف تصویر سازی به شمار می‌رود.

تاریخچه تصویرسازی در جهان
شاید بتوان شروع تصویرسازی را همزمان با آغاز اسطوره‌ها و پیدایش خطوط ابتدایی که بصورت اشکال و نقوش بودند دانست. آثار تصویری بجای مانده از تمدن‌های باستانی نشان دهنده تلاش خالق آنها برای نمایش داستان‌های اساطیری و نیروهای مافوق طبیعی آن دوره‌اند. بعدها با ظهور مذاهب و نزول کتاب‌های آسمانی، تصویرسازی داستان‌های مذهبی از کتاب‌های مقدس رواج پیدا کرد. انجیل‌های تصویر شده در دوران قرون وسطی و قصه‌های مذهبی مسلمانان از نمونه‌های زیبای هنر تصویرگری در گذشته محسوب می‌شوند.

در واسط قرن ۱۹ میلادی اهداف تصویرگری صرفا محدود به روزنامه‌نگاری می‌شد اما از سال ۱۸۷۰ به بعد «ژولس شروه» دو عنصر تایپ و طراحی را در تصویرسازی‌های تبلیغاتی آن دوره یعنی پوسترها وارد کرد که بعدها سیر تکامل خود را پیمودند و به شکل امروزی درآمدند.

تصویر سازی 
تجلی هنر تصویرسازی در ایران
هنر تصویرگری از دیرباز در ایران رواج داشت و امری مقدس به شمار می‌رفت. مانی نقاشی و پیامبر آئین مانوی در دوران حکومت ساسانیان، بود و کتاب‌های دینی خود را به منظور انتقال آموزه‌ها و مفاهیم مذهبی به نقش و تصویر مزین می‌کرد. این سنت در دوران اسلامی نیز ادامه یافت و مورد حمایت و استقبال چشمگیر پادشاهان ایرانی قرار گرفت. هنر تصویرگری در ایران به چنان مرتبه‌ای از اهمیت رسید که هرکدام از حاکمان کارگاهی جداگانه برای تولید نسخه‌های مصور در مرکز حکومت خود برپا و هنرمندان را از سرزمین‌های مختلف برای کار در آنجا دعوت می‌کردند. در این مراکز هنری کار تصویرگری بسیار از آثار ادبی ایران انجام می‌شد که نتیجه آن امروز در شاهکارهایی چون شاهنامه طهماسبی، شاهنامه دموت و … قابل مشاهده است. این نسخ خطی راوی داستان‌ها و حکایات منظوم و یا قصه‌های مذهبی بودند و نگارگران با توجه به مضامین آنها دست به تصویرسازی برخی از صفحات می زدند.

در دوران معاصر ایران نیز ردپای تصویرگری را بنوعی در سبک‌های جدیدی چون مکتب قهوه خانه‌ای و مکتب سقاخانه می‌توان دنبال کرد. در نقاشی مکتب قهوه خانه‌ای، نقال سفارش تصویرسازی از یک داستان دنباله‌دار بر روی یک پرده بزرگ را به نقاش می‌داد. او که معمولا راوی داستان‌های حماسی شاهنامه و یا مذهبی کربلا بود در ساعاتی مشخص در قهوه خانه حاضر می‌شد و شروع به روایتگری می‌کرد. نقال در هر بخش از نمایش، قسمتی از پرده نقاشی شده را باز می‌کرد تا با برانگیختن احساسات و عواطف تماشاچیان، پیوندی ناگسستنی میان آنها و داستان برقرار کند.

انواع شاخه ‌های تصویرسازی بزرگسالان
تصویرسازی نشریات: معمولا منظور همان کاریکاتورها و تصاویر طنزآمیز سیاسی و اجتماعی است که  توسط تصویرسازان خبری برای روزنامه‌ها خلق می‌شوند.

تصویرسازی کتاب‌ها: در این شاخه، تصویرگران به طراحی برای جلد کتاب‌ها و مضامین داخل آنها می پردازند.

تصویرسازی تبلیغاتی: این شاخه هنری، شامل تصویرسازی پوسترهای تبلیغاتی، آگهی‌های تجاری و … می‌شود.

تصویرسازی برای موسسات و ادارات: تصویرسازان در این حوزه کاری وظیفه خلق تصاویر برای انتقال پیام‌های مراکز مختلف سیاسی، هنری، علمی و … را به عهده دارند.

تصویرسازی بین المللی: تصویرگری‌هایی که معمولا بازتاب هویت بومی، فرهنگی، نژادی و ملی تصویرگرند.

تصویرسازی کتاب کودک
ایده تصویرسازی کتاب کودک اولین بار توسط «راندولف کالد کات» انگلیسی مطرح شد. او نخستین فردی بود که پای تصاویر رنگی و خیال‌انگیز را به داستان‌های کودکان باز کرد. امروزه کارشناسان به این نتیجه رسیدند که اگر کتاب‌های کودکان همراه با تصویر نباشند هیچگونه ارزشی ندارند چرا که مخاطبان این کتاب‌ها اغلب به سن سوادآموزی نرسیده‌اند و حضور تصاویر به خیال‌پردازی و تصویرسازی ذهنی آنها کمک شایانی خواهد کرد.
توانایی برقراری ارتباط با کودکان برای یک تصویرگر کتاب کودک اهمیت بسزایی دارد. بنابراین یک تصویرساز برای موفقیت در حرفه خود باید با گروه‌های سنی مورد نظر صحبت کند و با خصوصیات اخلاقی و مراحل مختلف رشد فکری و جسمی آنها آشنا شود. ادراک، تخیلات و حتی میزان بینایی کودکان با بزرگسالان متفاوت است و آگاهی از این موضوع نقش کلیدی در ترسیم تصاویر جذاب که آنها را به سمت کتاب بکشاند ایفا می‌کند.

یک تصویرساز حرفه‌ای همچنین باید داستان کتاب مورد نظر را کامل بخواند و آن را بطور عمیق درک کند تا بتواند تصاویری بیآفریند که مکمل کار نویسنده باشند و متن را ارتقا دهند.

 تصویرسازی چیست
 تصویرسازی و روش های مختلف آن
تکنیک‌های تصویرسازی به معنی سبک کاری تصویرگر نیست بلکه منظور، توانایی او در اجرا وکار با ابزار گوناگون است. مانند تصویرسازی با آبرنگ، تصویرسازی با گواش و… . هر تکنیک حال و هوا و ویژگی‌های مخصوص به خود را دارد و تصویرساز باید با توجه به موضوعات مختلف، تکنیکی مناسب برای انتقال هرچه بهتر مفاهیم بکار گیرد.
هنر تصویرسازی بطور کلی به دو شاخه تقسیم می‌شود: تصویرسازی دستی و دیجیتال. روش‌های دستی همان تکنیک‌هایی هستند که در آنها از ابزار نقاشی مانند مدادرنگی، آبرنگ، گواش، پاستل و … استفاده می‌شود.

تصویرسازی دیجیتال
باتوجه به پیشرفت‌ها و دستاوردهای نوین در طراحی نرم افزار‌های کامپیوتری، اغلب رشته‌های هنری از جمله تصویرسازی به سمت دیجیتالی شدن پیش می‌روند. امروزه برنامه‌ها و اپلیکیشن‌های جذاب وکارآمدی ساخته شدند که علاوه بر تامین تمام تکنیک‌ها و ابزار دستی و سنتی برای هنرمند، سرعت عمل و کیفیت کار او را نیز بالا می برد.

تصویرسازی با کلاژ
کلاژ به معنی کنار هم چسباندن قطعات مختلف کاغذهای رنگی، روزنامه‌ها، پارچه‌ها و دیگر اشیاست که در نهایت منجر به خلق تصویری جدید شوند. «ازراجک کیتس» و «لئو لیونی» از پیشگامان این سبک بودند. امروزه تصویرسازی با کلاژ محبوبیت بسیاری در میان تصویرسازان دارد و خلاقیت‌های جالب و جذابی در این تکنیک برای تصویرسازی ابداع شده است.

در یک کلام تصویرگری به منظور رساندن مفاهیم و پیام‌های موجود در یک متن پدید آمد و تصویرگرانی که بتوانند در ذهن و افکار مخاطب خود نفوذ کرده و احساسات آنها را برانگیزند، همواره مورد توجه بیشتری قرار خواهند گرفت.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”