• صفحه نخست
• سید خلیل عالی‌نژاد

سید خلیل عالی‌نژاد )زادۀ 21 خرداد 1336، صحنه –درگذشتۀ 1380 یوتبری، سوئد( خواننده، نوازنده و آهنگساز و از رهبران مذهبی یارسان بود.

عالی‌نژاد در سال 1336 و در شهر صحنه، استان کرمانشاه متولد شد. پدرش سید شاهمراد عالی‌نژاد، نوازنده تنبور بود.

سید خلیل مشق تنبور را با سید نادر طاهری آغاز کرد و 2 سال پس از آن نزد سید امرالّه شاه‌ابراهیمی و همچنین درویش امیر حیاتی به آموختن مشغول شد. بعدها نیز در محضر استاد عابدین خادمی تحصیل نمود؛ در همین زمان سرپرستی گروه تنبورنوازان صحنه را نیز بر عهده گرفت. وی در سال 1375 در رشته موسیقی از دانشگاه هنر فارغ‌التحصیل شد.

عالی‌نژاد بر ردیف موسیقی دستگاهی ایران تسلط کافی داشت.

سید خلیل آواز را از مکتب میرزا حسین خادمی آموخته بود و از نادر نادری دف آموخت و تار را از کیخسرو پور ناظری، نواختن تارش به شیوه نوازندگی مکتب برومند نزدیک بود و پرده گیری‌ها و زخمه‌های شمرده و جمله‌بندی‌هایش در سه تار، شیوهٔ نوازندگی یوسف فروتن را به خاطر می‌آورد. سید خلیل همچنین علاوه بر نوازندگی تنبور به ساخت تنبور و سه‌تار نیز پرداخت و ساخته‌های او با مهر شیدا محصول کارگاه مشترک به همراه عبدالرضا رهنما و بعد از سال 1370 در کارگاه شخصیش با مهر قلندر موجود می باشد.

در اوایل دهه 60 گروه تنبور شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری تشکیل شد و عالی‌نژاد به جمع این گروه پیوست. حاصل همکاری با گروه تنبور شمس، تکنوازی و جواب آواز ماندگار سید خلیل، در کاست صدای سخن عشق بود که با صدای شهرام ناظری منتشر شد.

آثار

گروه نوازی‌های مانند آئین مستان، ثنای علی، زمزمهٔ قلندری، آیین قلندری و دونوازی شکرانه با همنوازی دف حمیدرضا خجندی و نیز آثار بسیاری از مراسم آیینی و اجراهای خصوصی

کتاب ها:

تنبور

رساله یاری

ترجمه و تفسیر دقیق کلامهایی همچون بخشی از کلام حضرت شیخ امیر و کلام حضرت تیمور بانیاران، مقابله نسخ ترجمه و کتابت کلام حضرت خان الماس.

واپسین سال های عمر

در اواسط دهه 70 سید خلیل خود گروه بابا طاهر را تشکیل داد و اعضای گروه باباطاهر در اجلاس هنرهای دینی (1375 تهران) برنامه‌ای اجرا کردند که ویدئوی آن به نام زمزمهٔ قلندری به نفع خیریه کهریزک دراختیار علاقه‌مندان قرار گرفت. در سال 1371 سیدخلیل به وصیت احمد عبادی برای شرکت در مراسم خاکسپاری او به تهران رفت و دیگر هیچ‌گاه به دیار خود بازنگشت.

او علاوه بر خوانندگی و تنبور نوازی، سه تار هم می‌نواخت و بسیار ماهر بود. سید خلیل در سال 1376 به جشنواره موسیقی حماسی آمد و زیر بغل استاد و پیر مرادش درویش امیر حیاتی را گرفت و او را به صحنه تالار اندیشه آورد تا هنرش را عرضه بدارد. خودش نیز در بخشی از برنامه مقام‌های سوار سوار، سماع رقم چهارم، جلوشاهی و خان امیری را اجرا کرد و زیبایی کارش در آن بود که ماهور ایلامی و عالی مکان را برای اولین بار عرضه نمود که مورد تشویق تماشاگران قرار گرفت.

عالی‌نژاد پس از چندین سال ماندگاری در تهران در سال 1379 به مدت شش ماه در سوئد سکنی گزید و برای یک سال نیز اقامتش را تمدید کرد؛ و عاقبت تنها چند هفته پیش از برگشتن به ایران در 27 آبان 1380 در شهر گوتنبرگ سوئد، به دست افراد ناشناس به قتل رسید و خانه و جسم بی جانش به آتش کشیده شد.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”