• صفحه نخست
• احمد عبادی

احمد عبادی (زادهٔ 1285 خورشیدی در تهران – درگذشتهٔ 17 اسفند 1371 در تهران) از استادان موسیقی ایرانی و نوازندهٔ برجستهٔ سه‌تار بود. وی همچنین مبدع روش کوک نوینی برای سه‌تار است و سبک نوازندگی‌اش از نظر برخی کارشناسان متفاوت و ویژه است. او با خواننده‌هایی مانند غلامحسین بنان همکاری داشته‌است. همچنین محمدرضا شجریان از وی به عنوان بزرگترین استادش در موسیقی ایرانی یاد می‌کند.

احمد عبادی فرزند میرزا عبدالله فراهانی (فرزند آقا علی اکبر فراهانی) بود. او از 7 سالگی مشق سه تار را نزد پدرش شروع کرد و در 13 سالگی پدرش میرزا عبدالله درگذشت. پس از آن، او مشق سه تار را پیش خواهرانش ملوک و مولود و برادرش جواد ادامه داد به گونه‌ای که در 18 سالگی توانایی نواختن قابل قبول ساز را پیدا کرد. با این‌که وی پسر میرزا عبدالله بود نوازندگیش هیچ شباهتی به نوازنده‌های هم دوره خود که اکثراً از شاگردان میرزا عبدالله بودند نداشت و با نوازندگی هنرمندان قدیمی‌تر از خودش نیز متفاوت بود. عبادی در دوره‌ای که سه تار به خاطر حجم کم به خلوت افراد رفته و در فراموشی فرورفته بود این ساز را در رادیو معرفی کرد.

از شاخص‌های نواخته‌های قدما مضراب‌های پر و با واخوان و بعضاً پرقدرت بود. عبادی یک بار وقتی که از دوستانش دربارهٔ نواخته‌های خود پرسید (در آن زمان امکان ضبط از رادیو نبود و اجراها کاملاً زنده انجام می‌شد) آنها جواب دادند گاهی اوقات نت‌ها دقیق شنیده نمی‌شوند و تداخل دارند و حالت ناخوشایندی ایجاد می‌کنند. عبادی به فکر حل این مشکل افتاد و در نهایت نوازندگی تک سیم را ابداع کرد که سبب شد سه تار نوازی متحول شود.
عبادی در نواختن سه‌تار دارای سبک و شیوه‌ ویژه ای بود که کمتر کسی توانسته از عهده تقلید آن بر آید. البته عده‌ای این سبک خاص ساز زدن او را مربوط به امکانات و وسایل صدابرداری زمان وی می‌دانند. مضراب‌های تک سیم و دومضراب‌ها از مشخصه‌های بارز سبک وی هستند. از دیگر شاخصه‌های ساز عبادی بداهه نوازی‌ها و ویبره‌های طولانی و گلیساندوهای به موقع است.

از کارهایی که در نوازندگی سه‌تار خلق کرد، ابداع کوک‌های مختلف در سه تار است که در آلبوم کوک سه تار آن‌ها را عرضه کرده‌است. قبلاً نوازنده‌ها معمولاً از کوک‌های تار برای سه تار استفاده می‌کردند ولی عبادی این رویه را تغییر داد و ثابت کرد بعضی از این کوک‌ها مناسب سه تار نیستند و دو نوار به عنوان آموزش کوک سه تار منتشر کرد که در آن برای گامهای مختلف و حتی گوشه‌های مختلف کوک معرفی کرد.

او در رادیو نیز فعالیت می‌کرد و صفحه‌ها و کاست‌های زیادی ضبط کرده‌است از جمله صفحه آواز شور همراه با رضاقلی‌میرزا ظلی و همچنین تکنوازی‌ها و بداهه نوازی‌ها و همراهی با نوازندگان و خوانندگان مختلف.

واپسین سال های عمر

همه شاگردانش از قلب رئوف عبادی حکایت می‌کنند. این‌گونه بود که او سه تار را از خلوت بیرون آورد و معرفی کرد. داریوش پیر نیاکان می‌گوید: «به همین دلیل است که می‌بینیم اکثر نوازنده‌های هم دوره من که در زمان استاد عبادی شاگرد بودند و سازشان سه تار نبود سه تار را به عنوان ساز دوم خود انتخاب کردند و به آن گرایش پیدا کردند» که می‌توان به آقایان علیزاده و مشکاتیان و پیرنیاکان و سيد خليل عالي نژاد اشاره کرد. آنطور که برخی نقل می‌کنند، او فردی معتقد و متدین بود، قبل از ساز زدن وضو می‌گرفت و در روزهای عزاداری و درگذشت امامان شیعه دست به ساز نمی‌زد.

وی در اواخر عمر به سرطان روده دچار گردید و پس از یک دوره بیماری در سال 1371 درگذشت. آرامگاه وی در امامزاده طاهر است.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”