• صفحه نخست
• علی تجویدی

علی تجویدی (زادهٔ 15 آبان 1298 کوچه ظهیرالاسلام تهران  – درگذشتهٔ 24 اسفند 1384) نوازنده ویولن و سه تار و سه‌تار، آهنگساز، پژوهشگر و نویسندهٔ اهل ایران بود. وی اصالتا اهل اصفهان بود. برادران وی محمد و علی‌اکبر تجویدی از نقاشان فقید ایران می باشند.

آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان تجویدی که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمال‌الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش‌خان بود آغاز کرد. پس از مدتی نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. خود او نقل کرده که از دوازده سالگی دستگاه‌های موسیقی ایرانی را می‌شناخته است.

او در رشته نوازندگی خود، صاحب سبکی منحصربه‌فرد بود. قدرت آرشه و تکنیک برجسته او در به‌کارگیری از موسیقی کلاسیک مثل پوزیسیون‌های بالا تا نزدیک خرک و آرشه‌پرانی‌های مخصوص و پزیکاتو (نواختن با سر انگشت بر روی سیم ساز) و استکاتو (نواختن مقطع) تحسین‌برانگیز است.

علاوه بر نبوغ در نوازندگی، تجویدی با قریحه و ذوق سلیم در خلق آهنگ‌های اصیل ایرانی، توانسته صدها ترانه زیبا را با صدای هنرمندان نامدار به اجرا درآورد. تجویدی با برجسته‌ترین خوانندگان زمان خود همکاری داشته و آثار بسیاری برای هر یک نوشته است.

دوران اوج شکوفایی، خلاقیت و شهرت وی به سال‌های همکاری‌اش با دلکش برمی‌گردد. مثلث تجویدی، دلکش و رحیم معینی کرمانشاهی در سال‌های 1335 تا 1340 را باید خالق به‌یادماندنی‌ترین قطعات در موسیقی معاصر ایران دانست. جدای از قابلیت‌های حرفه‌ای و تکنیکی هریک از این سه تن در کار خودشان، رابطه عمیق عاطفی که در سال‌های دور میان این سه نفر شکل می‌گیرد را باید عامل اصلی خلق چنین آثاری به‌شمار آورد.

همسر تجویدی در مصاحبه‌ای می‌گوید:

"درست همان روزی که دلکش فوت کرد، کسی از لندن با او تماس گرفت و چون من در خانه نبودم، با خودش صحبت کرده و خبر درگذشت او را به تجویدی داده بود. از آن روز به بعد تا سه هفته با هیچ کس حرف نزد، حتی یک کلام. تازگی‌ها حالش کمی بهتر شده‌است. "

علاوه بر این‌ها تجویدی ده‌ها ترانه جاودانه برای مرضیه ساخته که از آن جمله، ترانه همیشه ماندگار سنگ خارا است که شعر آن از رحیم معینی کرمانشاهی و تنظیم و ارکستراسیون آن از روح‌الله خالقی و با ارکستر بزرگ گل‌ها اجرا شده‌است.

تجویدی استاد هنرمندانی چون هایده و حمیرا بوده‌است.

پس از انقلاب 1357 ایران وی فعالیت قابل توجهی نداشته‌است. بنا به گفته خود تجویدی، او از جمله هنرمندانی بود که در سال‌های ابتدایی پس از انقلاب، سازهای خود را شکستند. او در سال‌های پایانی عمر، بسیار کم کارشده بود و تنها کاری مشترک با علی‌اصغر شاه‌زیدی و تصنیفی با صدای محمدرضا شجریان به مناسبت آغاز به کار ارکستر ملی ایران اجرا کرد. او منتخب چهارمین همایش چهره های ماندگار در سال 1383 است.

آثار

یاد کودکی

آتش کاروان

سفرکرده

می‌گذرم

آشفته‌حالی

بر تربت حافظ

یاد من کن

مرا عاشقی شیدا

و ...

واپسین سال های عمر

وی در 24 اسفند 1384 (15 مارس 2006) در سن 86 سالگی پس از 5 سال تحمل رنج بستر بیماری به علت سرطان پروستات در منزل خود درگذشت.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”