• صفحه نخست
• انواع سبک های نقاشی

قصد داریم به بررسی انواع سبک های نقاشی بپردازیم و با معروف‌ترین سبک های نقاشی آشنا شویم. به این ترتیب، اگر ابزار و تکنیک نقاشی خود را انتخاب کرده باشید می‌توانید با آشنایی با انواع سبک های نقاشی و تمرکز بر روی علاقه خود، آثار هنری مناسبی را خلق کنید.

رئالیسم
«رئالیسم» (Realism) به عنوان یک جنبش هنری ابتدا در فرانسه در حدود سال‌های ۱۸۴۰ و در زمان انقلاب فرانسه شکل گرفت که پاسخ مستقیمی به «رمانتیسیسم» (Romanticism) بود که در اروپا و در اوایل قرن نوزدهم رواج داشت. رئالیسم را می‌توان بر اساس انتخاب و نحوه برخورد با سوژه تعریف کرد که تلاشی برای نمایش بصری سوژه به همراه تمامی ویژگی‌های معمول آن است. رئالیسم در حقیقت، دور شدن از هر رویکردی است که سبب شود یک نقاشی، مصنوعی به نظر برسد.

این هنر از پرسپکتیو جهت خلق فضا و عمق به گونه‌ای استفاده می‌کند که سوژه به شکلی واقعی نمایان شود. به این ترتیب، سوژه‌ها در نقاشی‌های رئالیسم، افرادی معمولی را تشکیل می‌دهند که مشغول فعالیت روزانه خود در محیطی غیر دراماتیک هستند. این سبک نقاشی را می‌توان در آثار هنرمندان زیر مشاهده کرد.

«گوستاو کوربه» (Gustave Courbet)
«اونوره دومیه» (Honoré Daumier)
«ژان فرانسوا میله» (Jean-François Millet)
«ژان بتیست کامی کورو» ( Jean-Baptiste-Camille Corot)

پینترلی
سبک «پینترلی» (Painterly) یا «نقاشانه» در پایان قرن نوزدهم زمانی ظهور کرد که انقلاب صنعتی، اروپا را فتح کرده بود. در این سبک از نقاشی، نقاش قلم‌مو را با کنترل کمتر و به شکلی روان بر روی بوم حرکت می‌دهد به گونهای که آثار قلم در اثر نهایی نمایان است. آثار نقاشانی همچون «آنری ماتیس» (Henri Mattise) و «اوژن بایزرمان» (Eugenie Baizerman) از جمله آثار معروف در این زمینه به شمار می‌آیند.

امپرسیونیسم
از جمله سبک های نقاشی باید به سبک «امپرسیونیسم» (Impressionism) اشاره کرد. امپرسیونیسم از جمله جنبش‌های هنری قرن نوزدهم به شمار می‌آید که در آثار بسیاری از هنرمندان از جمله «کلود مونه» (Claude Monet) دیده می‌شود. از دیگر هنرمندان امپرسیونیسم می‌توان به افراد زیر اشاره کرد.

«پیر آگوست رنوار» (Pierre Auguste Renoir)
«کامی پیسارو» (Camille Pissarro)
«آلفرد سیسلی» (Alfred Sisley)
این افراد سعی داشتند که به کمک ضربات کوچک، باریک و نمایان قلم به طور دقیق و عینی برداشت‌های بصری را به تصویر بکشند و در این میان، حرکات و تغییر کیفیات نور نیز نمایان باشد. امپرسیونیسم سعی داشت به جای نمایش دقیق جزئیات، جلوه‌های بصری کلی را به نمایش بگذارد. برای به نمایش گذاشتن تاثیر رنگ‌های شدید در کارهای امپرسیونیسم از ضربات متغیر و کوتاه قلم بهره گرفته می‌شد.

نقاشی به سبک امپرسیونیسم از کلود مونه
فوویسم
«فوویسم» (Fauvism) از جمله سبک های نقاشی به شمار می‌آید که توسط گروهی از نقاشان مدرن در اوایل قرن بیستم بکار گرفته شد. در آثار این نقاشان، تاکید بیشتر بر روی کیفیات سبک نقاشانه (پینترلی) بیش از ارزش‌های رئال امپرسیونیست بود. در سبک فوویسم اعتقاد بر این بود که رنگ‌ها و واقعیات فیزیکی باید از یکدیگر جدا شوند. بر این اساس، رنگ‌ها باید بیانگر احساس نقاش باشند و بنابراین، از رنگ‌هایی شدید بویژه قرمز استفاده می‌شد.

باوجود این‌که فوویسم در سال‌های ۱۹۰۴ شروع شد اما این جنبش تنها چند سال دوام داشت و از جمله هنرمندان این سبک می‌توان به «آنری ماتیس» و «آندره دورن» (André Derain) اشاره کرد.

اکسپرسیونیسم
سبک «اکسپرسیونیسم» (Expressionism) یا «هیجان‌نمایی» به سبکی شناخته شده است که در آن، ابراز احساسات نمایان می‌شود. اکسپرسیونیسم و فوویسم تا حدی شبیه به یکدیگر هستند با این تفاوت که بر خلاف فوویسم، اکسپرسیونیم بر روی رنگ‌ها تمرکز ندارد. از مشخصه‌های مورد تمایز در اکسپرسیونیسم می‌توان به نمایش شکلی ابرگونه و منحنی‌وار از احساسات انسانی، نمایش ساختمان‌ها، اشیا و افراد به شکل مواج و اغراق آمیز اشاره کرد.

از معروف‌ترین آثار اکسپرسیونیسم می‌توان به تابلو جیغ اثر «ادوارد مونک» (Edvard Munch) اشاره کرد. هدف این تابلو بیان ترس و وحشت در زندگی روزمره بود که با شکلی خاصی از ضربات قلم‌مو به تصویر کشیده شده بود.

کوبیسم
«کوبیسم» (Cubism) جنبش هنری بود که از جمله پیشگامان آن در سال ۱۹۰۷ باید به «پابلو پیکاسو» (Pablo Picasso) و «ژرژ براک» (Georges Braque) اشاره کرد. اثر «پل سزان» (Paul Cezanne) بیشترین تاثیر را بر کوبیسم داشت. هنرمندان کوبیسم، اشیا را از یکدیگر جدا و آنالیز و بار دیگر در شکل‌هایی انتزاعی آن‌ها را سرهم‌بندی می‌کردند.

در سبک نقاشی کوبیسم، به جای آن‌که اشیا در یک پرسپکتیو به تصویر کشیده شوند، برای نمایش اشیا در زمینه‌های بزرگتر، صفحات هندسی، اشیا را در زوایای گوناگون نمایش می‌دهند و از این طریق، نمایش معمول اشیا به چالش کشیده می‌شود. هنرمندان کوبیسم بار دیگر سوژه‌هایی همچون طبیعت را با ترکیب‌بندی دو بعدی در آثار خود معرفی کردند.

آبستره
سبک «آبستره» (Abstract) یا انتزاعی را پیشتر در مطلب انواع عکاسی نیز مورد بررسی قرار دادیم. آبستره به تنهایی یک سبک نقاشی نیست چراکه سبک های نقاشی مختلفی در آن تجسم می‌یابند که نمایش دقیق واقعیت بصری هدف آن‌ها نیست. هنر آبستره می‌تواند به شکلی جزئی یا کلی باشد. «انتزاع تغزلی» (Lyrical Abstraction) یا هندسی به عنوان آبستره کامل در نظر گرفته می‌شود که متقابلا با سبک‌های هنری در رئالیسم و رنسانس مشترک است.

اکسپرسیونیسم آبستره
«اکسپرسیونیسم آبستره» (Abstract Expressionism) یا اکسپرسیونیسم انتزاعی شامل طیف گسترده‌ای از جنبش‌های هنری قرن بیستم آمریکا است و به طور معمول به کمک بوم‌های بزرگ آبستره شناخته می‌شود. این جنبش هنری شامل مجسمه‌ها و سایر فضاهای هنری نیز می‌شود.

سورئالیسم
«سورئالیسم» (Surrealism) در اروپا بعد از جنگ جهانی اول رونق گرفت. این سبک در سال ۱۹۲۴ توسط شاعری فرانسوی به نام «آندره برتون» (Andre Breton) پایه‌گذاری شد و به شدت تحت تاثیر دادائیسم بود. هدف این جنبش، آزاد کردن اندیشه‌ها، زبان‌ها و تجریبات انسانی، فراتر از مرزهای واقعیات و خردگرایی بود.

هنرمندان سورئالیسم، تصاویری از صحنه‌های دلهره‌آور را کنار یکدیگر قرار می‌دادند تا مخلوقاتی عجیب و غریب از اشیا روزمره بوجود بیاورند. ذهن‌ها و رویاهای ناهوشیار ارزش بالایی در سورئالیسم دارند.

پست امپرسیونیسم
پست امپرسیونیسم را به عنوان پیش‌درآمد ضروری بسیاری از جنبش‌های هنری می‌دانند که زیر چتر مدرنیسم شکل گرفته‌اند. پست امپرسیونیسم یا پسامپرسیونیسم در سال‌های آخر قرن نوزدهم شکل گرفت از بنیان‌گذاران اصلی آن‌ها می‌توان به پاول سزان و «ونسان ون گوگ» (Vincent Willem van Gogh) اشاره کرد. این هنرمندان تمرکز خود را بر گسترش جنبش اصلی یعنی امپرسیونیسم اختصاص دادند و این کار با بررسی تکنیک‌هایی انجام شد که به آن‌ها اجازه می‌داد شکل خالص‌تری از بیان را به نمایش بگذارند. در بیشتر آثار پست امپرسیونیسم نیز استفاده از رنگ‌های روشن با ضربات کوتاه قلم‌مو به چشم می‌آید.

سوپره ماتیسم
از جمله جنبش‌های هنری و سبک های نقاشی باید به «سوپره‌ماتیسم» (Suprematism) یا «والاگرایی» اشاره که آغاز آن همزمان با «ساخت‌گرایی» (Constructivism) بود که البته تاکید بیشتری بر استفاده از آبستره و نقاشی روی بوم داشت. «کازیمیر مالویچ» (Kazimir Malevich) را بنیان‌گذار جنبش سوپره‌ماتیسم می‌دانند چراکه به همراه چند تن از معاصران خود توانست بیانیه سوپره‌ماتیست را نگارش کند. سبک نقاشی سوپره‌ماتیسم بر شکل‌های پایه هندسی همچون دایره، مربع و مستطیل تمرکز دارد که با رنگ‌هایی محدود به تصویر کشیده می‌شود. نام سوپره‌ماتیسم بر اساس «برتری حس ناب هنری» (The Supremacy of Pure Artistic Feeling) بنا شده است.

د استایل
«د استایل» (De Stijl) از جمله جنبش‌های هنری بود که در سال ۱۹۱۷ توسط دو هنرمند آبستره به نام‌های «پیت موندریان» (Piet Mondrian) و «تئو وان دوسبرگ» (Theo van Doesburg) پایه‌گذاری شد. به طور کلی، د استایل سادگی را به همراه انتزاع در معماری و نقاشی معرفی کرد. این کار با استفاده تنها از خطوط مستقیم افقی و عمودی و شکل‌های مستطیلی انجام شد. علاوه بر این، تنها از رنگ‌های اصلی قرمز، زرد و آبی و رنگ‌های خاکستری، سفید و سیاه بهره می‌برد. این آثار از تقارن اجتناب می‌کنند و توازن را با استفاده از تضاد بدست می‌آورند.

دادائیسم
از دیگر جنبش‌های هنری که سبب بوجود آمدن نوعی دیگر از سبک های نقاشی شد می‌توان به «دادائیسم» (Dadaism) اشاره کرد که در جنگ جهانی اول شکل گرفت. شکل‌گیری این جنبش، پاسخی منفی به ارزش‌های اجتماعی سنتی و شیوه‌های مرسوم هنری آن زمان بود. هنرمندان دادا تلاش می‌کردند که با شوکه کردن مردم به خودآگاهی، رسوم پذیرفته شده و سرکوبگر دستور و منطق را نمایان کنند.

روکوکو
«روکوکو» (Rococo) از جمله سبک های نقاشی و مجسمه‌سازی است که در اوایل قرن هجدهم در پاریس شکل گرفت. از مشخصه‌های این سبک از نقاشی باید به ظرافت و استفاده فراوان از شکل‌های منحنی طبیعی در آثار و تزئینات اشاره کرد.

مینیمالیسم
جنبش هنری مینیمالیسم را یکی از تاثیرگذارترین اتفاقات سال‌های ۱۹۶۰ می‌دانند. این جنبش در نیویورک و از میان تعدادی از هنرمندان جوانی شکل گرفت که علاقه‌ای به اکسپرسیونیسم انتزاعی نداشتند و در مقابل، جذب زیبایی‌های هندسی بودند. نقاشانی همچون «فرانک استلا» (Frank Stella)  و «اگنس مارتین» (Agnes Martin) آثاری را خلق کردند که در بوم‌های نقاشی آن‌ها، بین نواحی مختلف بوم، رنگ‌هایی یکپارچه به همراه الگوهایی تکراری و فرم‌هایی هندسی وجود داشت. نتیجه این آثار، بوجود آمدن فضایی تخت و دو بعدی بود که اثری مستقیم بر بیننده داشت.

رمانتیسیسم
رمانتیسیسم از جمله جنبش‌های هنری بود که در اروپا و در انتهای قرن هجدهم شکل گرفت. این جنبش بر اساس تاکید آن بر احساسات و فردگرایی به همراه ستایش طبیعت و گذشته (تاریخ) شناخته می‌شود و به نوعی واکنشی در برابر انقلاب صنعتی بود.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”